Angelus, 27 november 2011

Beminde broeders en zusters:

Vandaag beginnen we het nieuwe liturgische jaar met de hele Kerk: een nieuwe reis van het geloof, om samen te beleven in de christelijke gemeenschappen, maar ook, zoals altijd, om af te leggen binnen de wereldgeschiedenis, om deze te openen voor het mysterie van God, voor de redding die voortkomt uit zijn liefde. Het liturgisch jaar begint met de adventstijd: een prachtige tijd waarin de verwachting van Christus' wederkomst en de herinnering aan zijn eerste komst in de harten worden gewekt, toen Hij zich van zijn goddelijke heerlijkheid ontdeed om ons sterfelijk vlees aan te nemen.

"Weest waakzaam!" Dit is de roep van Jezus in het Evangelie van vandaag. Hij richt het niet alleen tot zijn leerlingen, maar tot allen: "Weest waakzaam!" (Mc. 13, 37) [b:Mc. 13, 37]. Het is een heilzame vermaning die ons eraan herinnert dat het leven niet alleen een aardse dimensie heeft maar wordt geprojecteerd naar een "verderop", als een plantje dat uit de aarde ontspruit en zich opent naar de hemel. Een denkend plantje, de mens, begiftigd met vrijheid en verantwoordelijkheid, waardoor ieder van ons ter verantwoording zal worden geroepen voor hoe hij heeft geleefd, hoe hij zijn eigen capaciteiten heeft gebruikt: of hij ze voor zichzelf heeft gehouden of ook vrucht heeft laten dragen voor het welzijn van de broeders.

Op dezelfde manier doet Jesaja, de profeet van de Advent, ons vandaag nadenken met een dringend gebed, gericht tot God in naam van het volk. Hij erkent de fouten van zijn volk en zegt op een gegeven moment: "Niemand is er, die uw naam nog aanroept, niemand, die de moed heeft te steunen op U; want Gij hebt uw gelaat voor ons verborgen, en ons prijsgegeven vanwege onze schuld." (Jes. 64, 6) [b:Jes. 64, 6]. Hoe kunnen we niet onder de indruk zijn van deze beschrijving? Het lijkt bepaalde panorama's van de postmoderne wereld te weerspiegelen: de steden waar het leven anoniem en horizontaal is, waar God afwezig lijkt te zijn en de mens de enige meester, alsof hij de architect en directeur van alles is: constructies, werk, economie, transport, wetenschap, techniek, alles lijkt alleen van de mens af te hangen. En soms gebeuren er in deze bijna perfecte wereld onthutsende dingen, in de natuur of in de samenleving, waardoor we denken dat God zich heeft teruggetrokken, dat Hij ons als het ware aan onszelf heeft overgelaten.

In werkelijkheid is de ware "heer" van de wereld niet de mens, maar God. Het Evangelie zegt: "Weest dus waakzaam, want ge weet niet, wanneer de heer des huizes komt,'s avonds laat of midden in de nacht, bij het hanengekraai of 's morgens vroeg. Als hij onverwachts komt, laat hij u dan niet slapend vinden" (Mc. 13, 35-36) [b:Mc. 13, 35-36]. De Adventstijd komt elk jaar om ons hieraan te herinneren, zodat ons leven zijn juiste oriëntatie kan herwinnen op het aangezicht van God. Het gelaat niet van een "heer", maar van een Vader en een Vriend. Laten we ons met de Maagd Maria, die ons op de reis van Advent leidt, de woorden van de profeet eigen maken. "En toch, Heer, zijt Gij onze vader. Wij zijn de leem, Gij zijt de boetseerder, wij allen het werk van uw hand" (Jes. 64, 7) [b:Jes. 64, 7].

Ná het bidden van het Angelus
Oproep van de paus

Morgen beginnen in Durban, Zuid-Afrika, de werkzaamheden aan het VN-verdrag inzake klimaatverandering en het Kioto-protocol. Ik vertrouw erop dat alle leden van de internationale gemeenschap het eens worden over een verantwoordelijke, geloofwaardige en ondersteunende reactie op dit zorgwekkende en complexe fenomeen, rekening houdend met de eisen van de armste bevolkingsgroepen en toekomstige generaties.

{...}

Ik groet liefdevol de Spaanssprekende pelgrims die aanwezig zijn bij dit Maria-gebed. Vandaag beginnen we de tijd van Advent die ons voorbereidt om de komst van de Heer naar onze aarde te vieren, en die ook onze hoop op zijn glorieuze komst verlevendigt. Dit mysterie nodigt ons uit om waakzame beheerders te zijn van het huis van God, dat de wereld is. Laten we de Moeder Maagd aanroepen, die ons leert om steeds meer getuigen te zijn van de werking en aanwezigheid van God te midden van allen, en zo op een dag de goederen te kunnen ontvangen die Hij ons heeft beloofd. Gezegende zondag.

{...}