De Eucharistie drukt alle nederigheid en heiligheid van God uit

Beminde broeders en zusters:

Het Evangelie van deze zondag (Joh. 6, 51-58) [[b:Joh. 6, 51-58]] is het laatste en bekronende deel van de toespraak die Jezus hield in de synagoge van Kafarnaüm, nadat Hij de dag ervoor duizenden mensen te eten had gegeven met slechts vijf broden en twee vissen. Jezus onthult de betekenis van dat wonder, dat wil zeggen dat de tijd van de beloften is geëindigd: God de Vader, die met het manna de Israëlieten in de woestijn had gevoed, zond nu Hem, de Zoon, als het ware Brood des levens, en dit brood is zijn vlees, zijn leven, geofferd als een offer voor ons. Het komt er dus op aan Hem met geloof te verwelkomen, zonder aanstoot te nemen aan zijn menselijkheid; en het gaat er om "zijn vlees te eten en zijn bloed te drinken" (Joh. 6, 54) [[b:Joh. 6, 54]], om de volheid van het leven in zich te hebben. Het is duidelijk dat deze toespraak niet is opgesteld om instemming te verkrijgen. Jezus weet dat en spreekt ze opzettelijk uit; in feite was dat een kritiek moment, een keerpunt in zijn openbare zending. De mensen, en de leerlingen zelf, waren enthousiast over Hem toen Hij wonderbaarlijke tekenen verrichtte; en ook de vermenigvuldiging van de broden en vissen was een duidelijke openbaring dat Hij de Messias was, tot het punt dat onmiddellijk daarna de menigte Jezus in triomf wilde dragen en Hem tot koning van Israël wilde uitroepen. Maar dit was niet Jezus' wil, die juist met die lange toespraak het enthousiasme in bedwang houdt en veel meningsverschillen uitlokt. In feite bevestigt Hij door het beeld van het brood uit te leggen dat Hij is gezonden om zijn eigen leven te offeren, en dat degenen die Hem willen volgen zich op een persoonlijke en diepgaande manier bij Hem moeten aansluiten door te delen in zijn offer van liefde. Daarom zal Jezus bij het Laatste Avondmaal het sacrament van de Eucharistie instellen: opdat zijn leerlingen zijn liefde in zich hebben — dit is beslissend — en, als een enkel lichaam dat met Hem verenigd is, zijn heilsmysterie in de wereld bestendigen.

Bij het aanhoren van deze toespraak begrepen de mensen dat Jezus geen Messias was zoals ze wilden, die een aardse troon ambieerde. Hij zocht geen consensus om Jeruzalem te veroveren; Hij wilde liever naar de heilige stad gaan om het lot van de profeten te delen: om zijn leven te geven voor God en voor de mensen. Die broden, gebroken voor duizenden mensen, wilden geen triomftocht uitlokken maar het kruisoffer aankondigen, waarin Jezus Brood werd, Lichaam en Bloed geofferd tot verzoening. Dus hield Jezus deze toespraak om de menigte uit de droom te helpen en vooral om een beslissing bij zijn leerlingen uit te lokken. Sterker nog, velen van hen volgden Hem vanaf dat moment niet meer.

Beste vrienden, laten we opnieuw verrast worden door de woorden van Christus: Hij, een graankorrel die in de voren van de geschiedenis is geworpen, is de eerste vrucht van de nieuwe mensheid, bevrijd van het bederf van zonde en dood. En laten we de schoonheid herontdekken van het sacrament van de Eucharistie dat alle nederigheid en heiligheid van God uitdrukt: door zich klein te maken, maakt God zich klein, een fragment van het universum om iedereen in zijn liefde te verzoenen. Moge de Maagd Maria, die de wereld het Brood des levens heeft geschonken, ons leren om altijd in diepe vereniging met Hem te leven.

Ná het bidden van het Angelus
{...}

Ik groet de Spaanstalige pelgrims hartelijk, in het bijzonder de officieren en cadetten van het opleidingsschip Gloria uit Colombia. Het Evangelie van deze zondag nodigt ons uit om deel te nemen aan het goddelijk leven door het sacrament van de Eucharistie: het banket dat Christus heeft bereid en waarin Hij ons zijn lichaam en bloed aanbiedt voor ons heil. Laten we tot dit mysterie naderen met geloof en vreugde en onze ziel verzadigen met het brood van onsterfelijkheid. Hartelijk dank.

{...}