Handelingen 20. - “Paulus ontving allen die bij hem kwamen. Hij predikte het Rijk Gods … in alle vrijmoedigheid, zonder enige belemmering” (Hand 28, 30-31)
De gevangenschap van Paulus in Rome en de vruchtbaarheid van de verkondiging

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Vandaag beëindigen we de catecheses over de Handelingen van de Apostelen met de laatste missionaire halte van de heilige Paulus met name Rome. (Hand. 28, 14) [[b:Hand. 28, 14]]

De reis van Paulus die samenviel met die van het Evangelie, is het bewijs dat de wegen van mensen, als ze in geloof worden beleefd, ruimte kunnen worden voor Gods heil door middel van het Woord van het geloof dat een gist is, werkzaam is in de geschiedenis, en die in staat is situaties om te vormen en altijd nieuwe paden te openen.

Het verhaal van de Handelingen van de Apostelen eindigt met de aankomst van Paulus in het hart van het keizerrijk; het wordt niet besloten met de marteldood van Paulus maar met het overvloedig zaaien van het Woord. Het slot van het verhaal van Lucas, helemaal gebouwd rond de reis van het Evangelie in de wereld, geeft de inhoud en de samenvatting van heel het dynamisme van het Woord van God. Niet te stuiten Woord dat wil rondtrekken om het heil aan allen te verkondigen.

In Rome ontmoet Paulus op de eerste plaats zijn broeders in Christus, die hem ontvangen en moed geven. (Hand. 28, 15) [[b:Hand. 28, 15]] Het warme onthaal helpt verstaan hoe zeer zijn komst verwacht en verhoopt werd. Verder wordt hem toegestaan zelfstandig te wonen onder militaire bewaking, dat wil zeggen onder bewaking van een soldaat want Paulus had huisarrest. Ondanks zijn gevangenschap kan Paulus toch de vooraanstaande Joden ontmoeten en hen uitleggen waarom hij genoodzaakt was op de keizer beroep te doen, en hen te vertellen over het Rijk van God. Hij tracht hen omtrent Jezus te overtuigen uitgaande van de H. Schrift en door de continuïteit aan te tonen tussen de nieuwheid van Christus en “de hoop van Israël” (Hand. 28, 20) [b:Hand. 28, 20]. Paulus weet zich ten diepste Jood en ziet in het Evangelie dat hij verkondigt, in de boodschap over de gestorven en verrezen Christus, de vervulling van de beloften aan het uitverkoren volk.

Na dit eerste informele contact waarbij de Joden goed gestemd waren, volgt een ander, meer officieel, dat een hele dag duurt. Paulus verkondigt het Rijk van God en tracht zijn toehoorders te winnen voor het geloof in Jezus vanuit ”de Wet van Mozes en vanuit de profeten” (Hand. 28, 23) [b:Hand. 28, 23]. Omdat niet allen zich laten overtuigen, klaagt hij de verharding van het hart van het volk van God aan als oorzaak van zijn veroordeling. (Jes. 6, 9-10) [[b:Jes. 6, 9-10]] Tegelijk juicht hij met passie over het heil der volkeren die zich voor God gevoelig tonen en die in staat zijn het Woord van het Evangelie van het leven te horen. (Hand. 28, 28) [[b:Hand. 28, 28]]

Op dit punt van het verhaal besluit Lucas zijn werk door ons niet de dood van Paulus te beschrijven maar het dynamisme van zijn verkondiging, van een Woord dat “zich niet in boeien laat slaan” (2 Tim. 2, 9) [b:2 Tim. 2, 9]. Paulus heeft niet de vrijheid van beweging maar is wel vrij te spreken want het woord is niet in boeien geslagen. Het is een Woord dat zich door de handen van de Apostel overvloedig laat zaaien. Paulus doet dat “in alle vrijmoedigheid, zonder enige belemmering” (Hand. 28, 31) [b:Hand. 28, 31] in een huis waar hij iedereen ontvangt die de boodschap over het Rijk van God en de kennis van Christus wil aanvaarden. Dat huis, open voor alle zoekende harten, is een beeld van de Kerk, die ondanks het feit dat ze vervolgd wordt, misverstaan wordt en in boeien geslagen, toch nooit moe wordt met moederlijk hart elke man en elke vrouw te ontvangen om hen de liefde van de Vader te verkondigen die in Jezus zichtbaar is geworden.

Dierbare broeders en zusters, aan het eind van deze samen beleefde reis van het Evangelie in de wereld, moge de Geest in ieder van ons de roeping vernieuwen om moedige en blije verkondigers van het Evangelie te zijn. Hij make ons bekwaam, zoals Paulus, onze huizen te vullen met het Evangelie en er cenakels van broederliefde van te maken om er de levende Christus te ontvangen die naar ons, “naar elke mens van elke tijd” vgl: Prefatie 2 van de Advent [[[4105]]] toekomt.