God is geen onverdraagzame meester maar een liefdevolle Vader

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Op deze voorlaatste zondag van het liturgisch jaar, presenteert het Evangelie ons de parabel van de talenten. (Mt. 25, 14-30) [[b:Mt. 25, 14-30]] Vooraleer op reis te vertrekken, geeft een man talenten aan zijn dienaren - geldstukken die in die tijd aanzienlijke waarde hadden: vijf talenten aan één dienaar, twee aan een andere, één aan nog een andere, volgens ieders capaciteiten. De dienaar die vijf talenten kreeg, is ondernemend en laat ze opbrengen door er vijf andere bij te verdienen. De dienaar die er twee kreeg, doet hetzelfde en verwerft er twee bij. De dienaar die er één kreeg, graaft echter een put in de grond en verbergt er het geld van zijn meester in.

Deze dienaar legt aan de meester bij diens terugkomst uit waarom hij zo gehandeld heeft: “Heer, ik heb ervaren dat gij een hard mens zijt, die oogst waar gij niet gezaaid hebt en binnenhaalt waar gij niet hebt uitgestrooid. Daarom was ik bang en ben uw talent in de grond gaan verbergen” (Mt. 25, 24-25) [b:Mt. 25, 24-25]. Deze dienaar heeft geen vertrouwensband met zijn meester, hij is bang van hem en dat blokkeert hem. Angst verlamt altijd en doet dikwijls de verkeerde keuze stellen. Angst ontmoedigt om initiatief te nemen, zet aan om zijn toevlucht te nemen tot veilige en gewaarborgde oplossingen en zo realiseert men uiteindelijk niets goed. Om vooruit te gaan en op de levensweg te groeien, moet men geen angst hebben maar vertrouwen.

Deze parabel doet ons begrijpen dat het belangrijk is een waarachtig idee over God te hebben. Wij mogen niet denken dat Hij een slechte meester is, hard en streng, die ons wil straffen. Als dat verkeerd Godsbeeld in ons leeft, kan ons leven niet vruchtbaar zijn, omdat wij in angst zullen leven en zij niets opbouwends in ons tot stand zal kunnen brengen. Integendeel, angst verlamt en leidt tot zelfvernietiging. Wij zijn geroepen te ontdekken hoe wij werkelijk over God denken. Reeds in het Oude Testament wordt geopenbaard: God “is een barmhartige en medelijdende God, lankmoedig, groot in liefde en trouw” (Ex. 34, 6) [b:Ex. 34, 6]. En Jezus heeft ons altijd getoond dat God geen strenge en onverdraagzame meester is, maar een vader vol liefde, tederheid en goedheid. Bijgevolg kunnen en moeten wij Hem immens vertrouwen.

Jezus toont ons de edelmoedigheid en aandacht van de Vader op zo veel manieren: door Zijn woord, Zijn gebaren, door iedereen te aanvaarden, vooral zondaars, kleinen en armen – zoals deze eerste Werelddag van de Armen [d:456] ons in herinnering brengt; maar ook door Zijn waarschuwingen, die Zijn belangstelling voor ons te kennen geven zodat wij ons leven niet nutteloos verspillen. Het is namelijk een teken dat God veel achting voor ons heeft: dit besef helpt ons verantwoordelijk te zijn in al wat we doen. Bijgevolg herinnert de parabel van de talenten ons aan een persoonlijke verantwoordelijkheid en trouw die ons in staat stellen voortdurend nieuwe wegen te gaan zonder “het talent te begraven”, dat wil zeggen met de gaven die God ons toevertrouwd heeft en waarvan Hij rekenschap zal vragen.

Moge de Maagd Maria voor ons ten beste spreken, zodat wij trouw blijven aan Gods wil door de talenten die Hij ons gegeven heeft, vrucht te laten dragen. Zo zullen wij nuttig zijn voor anderen en op de laatste dag opgenomen worden door de Heer, die ons zal uitnodigen in Zijn vreugde te delen.