De grens tussen goed en kwaad loopt doorheen het hart van elke mens

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

De passage uit het Evangelie van vandaag geeft drie parabels waardoor Jezus tot de menigte spreekt over het Rijk Gods. Ik blijf staan bij de eerste over het graan en het onkruid, die het probleem illustreert over het kwaad in de wereld en die Gods geduld belicht. (Mt. 13,24-30.36-43) [[b:Mt. 13,24-30.36-43]] Hoeveel geduld heeft God! Ieder van ons kan zeggen : hoeveel geduld heeft God met mij. Het verhaal speelt zich af op een akker met twee tegengestelde hoofdrolspelers. Enerzijds, de eigenaar van de akker die God vertegenwoordigt en goed graan zaait; de andere, de vijand die satan vertegenwoordigt en onkruid zaait.

Met de tijd groeit het onkruid te midden van het graan en de eigenaar en zijn dienaars staan daar anders tegenover. De dienaars zouden willen optreden door het onkruid uit te roeien; maar de eigenaar, die vooral bekommerd is voor het heil van het graan, is er tegen en zegt: nee, want door het onkruid uit te roeien, riskeert ge tegelijk het graan uit te rukken” (Mt. 13, 29) [b:Mt. 13, 29]. Met dit beeld zegt Jezus ons dat goed en kwaad in deze wereld zodanig met elkaar vermengd zijn, dat ze onmogelijk te scheiden zijn en dat alle kwaad niet kan uitgeroeid worden. Dat kan God alleen en Hij zal het doen bij het laatste oordeel. De dubbelzinnigheid en gecompliceerdheid van de huidige leefwereld is het terrein van de vrijheid, van de christelijke vrijheid, waar de moeilijke oefening plaatsheeft van onderscheiding.

Het gaat er dus om, met groot vertrouwen in God en Zijn voorzienigheid, twee schijnbaar tegengestelde houdingen met elkaar te verbinden: beslissen en geduld oefenen. De beslissing is, graan te willen zijn – dat willen wij allemaal – met al onze krachten, en dus afstand te nemen van de boze en zijn verleidingen. Geduld oefenen, betekent een Kerk verkiezen die gist is in de deeg, die niet bang is de handen vuil te maken aan de vuile was van haar kinderen, eerder dan een Kerk van “reinen” die willen oordelen wie wel en wie niet in het Rijk Gods is, voor het goede ogenblik daartoe aanbreekt .

De Heer, die de belichaamde Wijsheid is, helpt ons vandaag begrijpen dat goed en kwaad niet kunnen geïdentificeerd worden met goed afgebakende terreinen of bepaalde mensengroepen: dat zijn de goeden en dat zijn de kwaden. Hij zegt ons dat de grens tussen goed en kwaad doorheen het hart van elke mens loopt. Wij zijn allemaal zondaars. Ik zou u willen vragen: dat wie geen zondaar is, de hand opsteekt. Niemand, want wij zijn het allemaal, wij zijn allemaal zondaars. Jezus Christus heeft ons door Zijn kruisdood en verrijzenis bevrijd van de slavernij van de zonde en ons de genade gegeven een nieuw leven te leiden; maar met het doopsel heeft Hij ons ook de biecht gegeven, want wij hebben altijd vergeving nodig van onze zonden. Het kwaad altijd en alleen rondom ons zien, betekent dat we de zonde niet willen erkennen die ook in ons is.

Jezus leert ons ook een andere manier om naar de akker van de wereld te kijken, om de realiteit te observeren. Wij zijn geroepen met Gods tijd te leren leven, die niet onze tijd is, en ook met Gods blik te leren kijken: dank zij de weldoende invloed van een bezorgd afwachten, kan onkruid of wat onkruid lijkt, goed graan worden. Dat is de realiteit van de bekering, dat is het perspectief van de hoop!

Moge de Maagd Maria ons helpen in de realiteit die ons omringt, niet alleen te zien wat vuil en kwaad is, maar ook het goede en schone; niet alleen het werk van satan te ontmaskeren, maar vooral vertrouwen te stellen in de werkzaamheid van God die de geschiedenis vruchtbaar maakt.