Barmhartigheid en inclusie

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

In deze laatste jubileumaudiëntie [d:445] op zaterdag wil ik een belangrijk aspect van de barmhartigheid voorstellen: de inclusie. In zijn liefdespellen wil God niemand uitsluiten, maar allen insluiten. Bijvoorbeeld, door het Doopsel maakt God ons in Christus tot zijn kinderen, ledematen van zijn lichaam dat de Kerk is. Wij Christenen worden geroepen om dezelfde norm te hanteren: de barmhartigheid is die wijze van handelen, die stijl, waardoor we anderen in ons leven trachten in te sluiten door ons niet op te sluiten in onszelf en in onze egoïstische zelfzekerheid.

In de passage uit het Evangelie volgens Matteüs die we zojuist gehoord hebben spreekt Jezus een universele uitnodiging uit: “Kom allen naar Mij toe die afgemat en belast zijn, en Ik zal u rust geven” (Mt. 11, 28) [b:Mt. 11, 28]. Niemand wordt van deze oproep uitgesloten, want de zending van Jezus bestaat er in aan elke mens de liefde van de Vader te openbaren. Van ons wordt verwacht dat we het hart openstellen, vertrouwen op Jezus en deze boodschap van liefde opnemen waardoor we binnen treden in het mysterie van de verlossing.

Inclusie als aspect van de barmhartigheid wordt zichtbaar in het wijd open spreiden van de armen om zonder uit te sluiten te onthalen; zonder de ander te klasseren op basis van maatschappelijke situatie, van taal, van ras, van cultuur, van godsdienst: tegenover ons staat alleen maar een mens die we zoals God moeten liefhebben. Wie ik ontmoet in mijn werkmilieu, in mijn buurt, is een mens om lief te hebben, zoals God liefheeft. “Maar die is uit dat land, van een ander land, van die godsdienst, van een andere godsdienst... Het is een mens die door God wordt bemind en die ik moet beminnen”. Dat is insluiten en dat is inclusie.

Hoe waar zijn deze woorden van Jezus die allen die vermoeid en afgemat zijn uitnodigt bij Hem te komen om rust te vinden! Zijn wijd gespreide armen op het kruis bewijzen dat niemand wordt uitgesloten uit zijn barmhartigheid, ook niet de grootste zondaar: niemand! Allen zijn we in zijn liefde en in zijn barmhartigheid ingesloten. De meest directe wijze waarop wij ervaren dat we ons door Hem aanvaard en opgenomen weten, is zijn vergiffenis. Allen hebben we nood aan de vergiffenis van God. Allen hebben we nood aan broers en zussen die ons helpen om naar Jezus te gaan, om ons open te maken voor de gave die Hij ons op het kruis heeft geschonken. Laten we elkaar niet voor de voeten lopen! Laten we niemand uitsluiten! Integendeel, laten we ons, nederig en eenvoudig, omvormen tot instrumenten van de inclusieve barmhartigheid van de Vader. Zo is de inclusieve barmhartigheid van de Vader. De heilige moeder Kerk is in de wereld de vertolking van de grote omhelzing van Christus, dood en verrezen. Ook dit plein met zijn colonnade, verbeeldt deze omhelzing. Laten we ons opnemen in deze beweging van inclusie van de anderen, om zo getuigen te zijn van de barmhartigheid waarmee God ieder van ons ontvangen heeft en ontvangt.