Inhoudsopgave
- Inhoud
1
“Met Christus ben ik gekruisigd. Ikzelf leef niet meer, Christus is het die leeft in mij” . De apostel Paulus gebruikt heel sterke woorden om het mysterie van het Christenleven uit te drukken: alles wordt samengevat door de Paasdynamiek van dood en verrijzenis, die wij in het doopsel ontvangen. Door de onderdompeling in het water is iedereen namelijk met Christus gestorven en begraven , terwijl het terug opstaan uit het water, het nieuwe leven in de Heilige Geest manifesteert. In deze toestand van wedergeboorte wordt heel het leven betrokken, in al zijn aspecten: ook ziekte, lijden en dood zijn in Christus betrokken en vinden in Hem hun laatste betekenis. Vandaag, op de die gewijd is aan hen die tekenen dragen van ziekte en handicap, krijgt dit woord van leven een bijzondere klank.
Referenties naar alinea 1: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
2
In feite zijn wij allemaal, vroeg of laat, soms tegen onze zin, geroepen ons te confronteren met eigen of andermans kwetsbaarheid en ziekte. Hoeveel verschillende wendingen nemen deze voor de mens zo typische en dramatische ervaringen! In elk geval zetten zij, op een scherpe en indringende wijze, een vraagteken achter de zin van het bestaan. In onze ziel kan ook een cynische houding binnensluipen, alsof alles kan opgelost worden door lijdzaamheid of door alleen op eigen kracht te rekenen. Andere keren stelt men daarentegen alle vertrouwen in de ontdekkingen van de wetenschap, denkend dat in een of ander deel van de wereld zeker een geneesmiddel bestaat dat de ziekte kan genezen. Helaas, dat is niet zo, en ook als dat geneesmiddel zou bestaan, is het slechts voor weinigen toegankelijk.
Referenties naar alinea 2: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
3
De menselijke natuur, door de zonde gekwetst, draagt de realiteit van de beperktheid in zich. Vooral deze tijd kent verzet tegen een leven dat getekend is door grote lichamelijke beperkingen. Men is van mening dat een zieke of gehandicapte persoon niet gelukkig kan zijn, omdat zij onbekwaam is een levensstijl te realiseren die opgelegd wordt door een cultuur van welzijn en vermaak. In een tijd waarin een zekere zorg voor het lichaam een mythe geworden is en dus een economische kwestie, moet het onvolmaakte toegedekt worden, want het is een bedreiging voor het geluk en de sereniteit van de bevoorrechten en brengt het heersende model in crisis. Het is beter deze personen af te zonderen, in een of andere omheinde ruimte – eventueel verguld – of in ‘reservaten’ van vroomheid en bijstand, opdat zij het ritme van een verkeerd welzijn niet zouden belemmeren. In sommige gevallen is men zelfs van mening dat het beter is zich zo vlug mogelijk van deze mensen te ontdoen, omdat ze in tijden van crisis een onhoudbare economische belasting worden. Maar eigenlijk, in welke illusie leeft de hedendaagse mens wanneer hij de ogen sluit voor ziekte en handicap! Hij begrijpt de ware zin van het leven niet, die ook aanvaarding van lijden en beperktheid inhoudt. De wereld wordt niet beter omdat zij alleen bestaat uit schijnbaar volmaakte mensen, om niet te zeggen vermomde mensen; zij wordt maar beter wanneer de solidariteit onder de mensen, wederzijdse aanvaarding en respect toenemen. Hoe waar zijn de woorden van de apostel: “wat voor de wereld dwaas is, heeft God uit verkoren, om de wijzen te beschamen” !
Referenties naar alinea 3: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
4
Ook het Evangelie van deze zondag biedt een bijzondere situatie van zwakheid. Een zondares wordt beoordeeld en gemarginaliseerd, terwijl Jezus haar aanvaardt en verdedigt: “zij heeft veel liefde betoond” . Dat is het besluit van Jezus, die aandacht heeft voor het lijden en de tranen van deze persoon. Zijn tederheid is een teken van Gods liefde, voorbehouden voor wie lijden en uitgesloten zijn. Er bestaat niet alleen lichamelijk lijden; vandaag treft één van de meest voorkomende ziekten de geest. Het is een lijden dat de ziel treft en haar bedroefd maakt omdat zij geen liefde kent. Het is de ziekte van droefheid. Wanneer men ontgoocheling of verraad ervaart in relaties die van belang zijn, dan ontdekt men zijn kwetsbaarheid, zwakheid en weerloosheid. De bekoring zich op te sluiten in zichzelf, is heel groot en men loopt het gevaar de gelegenheid kwijt te raken die het leven biedt: ondanks alles lief te hebben. Liefhebben ondanks alles!
Referenties naar alinea 4: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
5
Trouwens, het geluk waar iedereen naar verlangt, kan op zo veel manieren uitgedrukt worden en bereiken we alleen als we in staat zijn lief te hebben. Dat is de weg. Het is altijd een kwestie van liefde, een andere weg is er niet. De echte uitdaging is: het meest te beminnen. Hoeveel gehandicapten en mensen die lijden, stellen zich open voor het leven eens dat zij ontdekken bemind te zijn! En hoeveel liefde kan alleen reeds door een glimlach uit het hart opwellen! De therapie van de glimlach. Dan kan de kwetsbaarheid zelf, een troost en steun zijn voor onze eenzaamheid. Jezus heeft ons in Zijn lijden tot het einde toe bemind ; op het kruis heeft Hij de liefde geopenbaard die zich onbeperkt geeft. Wat zouden wij God kunnen verwijten maken omwille van onze zwakheid en ons leed, alsof zij nog niet in het gelaat van Zijn gekruisigde Zoon zouden geprent zijn? Bij Zijn lichamelijk lijden kwam de spot, de uitstoting en het medelijden die Hij beantwoordt met een barmhartigheid die iedereen opneemt en iedereen vergeeft: “door zijn striemen zijn wij genezen” . Jezus is de geneesheer die alles heelt met het medicijn van de liefde, want Hij neemt ons lijden op zich en verlost het. Wij weten dat God onze zwakheid kan begrijpen, omdat Hij ze zelf als eerste heeft ervaren. .
Referenties naar alinea 5: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
6
De manier waarop wij ziekte en handicap beleven is een aanwijzing voor de liefde die we bereid zijn te geven. De manier waarop wij met lijden en beperktheid omgaan, is het criterium van onze vrijheid om betekenis te geven aan onze levenservaringen, ook wanneer zij absurd en onverdiend lijken. Laten wij door deze tegenspoed niet overstuur geraken. Wij weten dat wij in zwakheid kunnen sterk worden en de genade ontvangen om aan te vullen wat in ons ontbreekt aan het lijden van Christus, ten gunste van Zijn Lichaam, de Kerk ; een lichaam dat zoals het lichaam van de verrezen Heer, de wonden bewaart, als teken van de harde strijd, maar het zijn wonden die voor altijd getransfigureerd zijn door de liefde.
Referenties naar alinea 6: 0
Geen referenties naar deze alineaExtra opties voor deze alinea
Kopieer alinea-URL naar klembord Reageer op deze alinea Deel op social media
https://rkdocumenten.nl/toondocument/6372-in-zwakheid-sterk-kunnen-worden-nl