Maandag van de Engel

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Op deze maandag na Pasen, genaamd “maandag van de engel” zijn onze harten nog overvol van de paasvreugde. Na de Veertigdagentijd, tijd van boete en bekering, die de Kerk met bijzondere vurigheid heeft beleefd tijdens dit Heilig Jaar van de Barmhartigheid [d:426]; na de inspirerende vieringen van het Paastriduüm; blijven we ook vandaag stilstaan bij het lege graf van Jezus en overwegen met verbazing en dankbaarheid het grote mysterie van de verrijzenis van de Heer.

Het leven heeft de dood overwonnen. De barmhartigheid en de liefde hebben de zonde overwonnen! Geloof en hoop zijn nodig om zich open te stellen voor deze nieuwe en wonderbare horizon. En we weten dat geloof en hoop gaven van God zijn en dat we erom moeten vragen:” Heer, geef mij geloof, geef mij hoop! We hebben er grote nood aan!” Laten we ons doordringen van de gevoelens die in de sequentie van Pasen weerklinken: “Waarlijk, Christus is verrezen: stond op uit de doden”. De Heer is in ons midden verrezen! Deze waarheid heeft op onuitwisbare wijze het leven van de apostelen getekend die, na de verrijzenis, opnieuw de nood voelden om hun Meester te volgen en, na de Heilige Geest ontvangen te hebben, aan allen, zonder vrees, gingen verkondigen wat ze met hun ogen hadden gezien en persoonlijk hadden ervaren.

In dit Jubeljaar [d:426] worden we opgeroepen met bijzondere vurigheid de bemoedigende boodschap van de verrijzenis te herontdekken en te aanvaarden: “Christus, mijn hoop, is verrezen!” Als Christus is verrezen kunnen we met nieuwe ogen en een nieuw hart kijken naar elke gebeurtenis in ons leven, ook naar de meest negatieve, de ogenblikken van duisternis, van mislukking en ook van zonde kunnen veranderen en een nieuwe weg aankondigen. Wanneer we de bodem van onze armoede en van onze zwakheid hebben bereikt, geeft de verrezen Christus ons de kracht op te staan. Als we ons aan Hem toevertrouwen, redt ons zijn genade! De gekruisigde en verrezen Heer is de volle openbaring van de barmhartigheid die in onze geschiedenis aanwezig en werkzaam is. Dat is de paasboodschap die vandaag weerklinkt die gedurende de hele Paastijd tot Pinksteren zal weerklinken.

Maria was de zwijgende getuige van de gebeurtenissen van Jezus’ lijden en verrijzenis. Zij stond onder het kruis: zij boog niet onder de pijn, haar geloof heeft haar sterk gemaakt. In haar verscheurde moederhart is de vlam van de hoop altijd blijven branden. Vragen we haar dat ze ons helpt de volheid van de paasboodschap van de verrijzenis op te nemen, om ze in ons concrete dagelijkse leven gestalte te geven.

De Maagd Maria moge ons de geloofszekerheid geven dat elke geleden stap op onze weg, verlicht door het licht van Pasen, zegen en vreugde zal worden voor ons en voor de anderen, vooral voor hen die lijden onder het egoïsme en de onverschilligheid.

Aanroepen we haar met geloof en toewijding, met het Regina coeli [663|605], het gebed dat tijdens de paastijd het Angelus vervangt.