Tot de bisschoppen van de Koptische Kerk van de Vergadering van de Katholieke Hiërarchie van Egypte b.g.v. hun bezoek "ad limina Apostolorum"

Uwe Zaligheid,

Dierbare Broeders in het episcopaat,

Ik verwelkom u met grote vreugde, u die ad limina-bezoek brengt en gaat bidden op de graven van de apostelen Petrus en Paulus, beiden getuigen van de trouw aan Christus tot de gave van hun bloed: u komt ook uw eenheid betuigen met de opvolger van Petrus. Ik dank uw Patriarch, Zijne Zaligheid Kardinaal Stefanos Il Ghattas, voor de vriendelijke woorden die me toelaten om te delen in uw vreugden, uw moeilijkheden en uw pastorale hoop. Ik ben gelukkig om in het bij­ zonder een groet te kunnen richten aan hen onder u die voor het eerst deelnemen aan deze rijke ervaring van eenheid in het geloof en in dienst van de Heer. Met u allen samen zeg ik God dank voor alle christelijke gemeenschappen van Egypte, erfgenamen van de eerste verkondiging van het Evangelie door de heilige Marcus en ik herinner me met vreugde en emotie mijn jubileumbedevaart naar Cairo en aan het klooster van de heilige Katharina, aan de voet van de berg Sinaï. Daar begrijpt men beter de bijzondere inplanting van de christelijke openbaring in dit deel van de wereld en zijn intrinsieke band met het Oude Testament.

Bij het begin van onze ontmoeting wil ik u aanmoedigen in uw specifieke zending van herders. U bent bisschop geworden door een sacramentele wijding, opvolgers van de apostelen en eerste verantwoordelijken, samen met de Opvolger van Petrus, voor het verkondigen van de Blijde Boodschap aan de hele wereld. Ik weet hoezeer u het ter harte neemt om van de Christengemeenschappen die u zijn toevertrouwd, levende gemeenschappen te maken die echte getuigen van het Evangelie zijn "door daden en in waarheid", zoals de heilige apostel Johannes er ons toe uitnodigt. (1 Joh. 3, 18) [b:1 Joh. 3, 18] In de schoot van de Egyptische maatschappij, zo rijk aan geschiedenis en cultuur en sterk getekend door de aanwezigheid van de islam, weet u dat het voornaamste getuigenis dát is van het dagelijks leven, gericht op het dubbele gebod van de liefde tot God en tot de naaste. Samen met de priesters, met de kloosterlingen, met alle leken die in het hart van de wereld leven, wilt u vóór allen getuigen van de grootheid en schoonheid van het menselijk leven dat geroepen is tot dienst aan de glorie van zijn Schepper, een glorie die wij eens zullen delen in de vreugde van de wereld die komende is. Bij het begin van het derde millennium staat het missioneringsveld breed open voor de Kerk, die de stem wil zijn van allen die trachten naar vrede, die vluchtelingen zonder land en zonder dak boven het hoofd wil verwelkomen en die zich zo in dienst wil stellen van de echte waardigheid van elke mens.

Het is van uw kant een gewettigd verlangen dat de Kerk die in Egypte bestaat open zou staan voor het universele, gehecht zou zijn aan de kerkelijke eenheid, graag zou geven en graag zou ontvangen, in een voortdurende uitwisseling van de gezamenlijke geloofsschat. Ik moedig u sterk aan om het broederlijk werk voort te zetten dat gebeurt in de schoot van de katholieke Bisschoppengemeenschap van Egypte, wanneer u mekaar opnieuw ontmoet als bisschoppen van verschil­ lende ritus, om mekaar te helpen in uw herderlijke verantwoordelijk­ heden. En om samen de banden te verdiepen van de katholieke eenheid. Weet dat de Paus u vergezelt in die nobele taak van broederlijke samenwerking die ten dienste staat van het welzijn van al uw gelovigen en die uitdrukking en bouwer is van de kerkgemeenschap.

De priesters zijn uw eerste medewerkers in het ambt en ik weet dat u waardering opbrengt voor hun pastoraal werk en voor hun beschikbaarheid in dienst van hun broeders. Zij zijn vaak zeer gehecht aan een pastoraal van nabijheid die van hen als het ware de vaders van hun gemeenschap maakt, die erom bekommerd zijn de gezinnen te kunnen bezoeken, hun moeilijkheden en hun hoop te delen en hen te steunen in hun dagelijks leven. Verzeker hen van de grote erkentelijkheid van de Paus voor het mooie getuigenis van hun pastorale naastenliefde. Moedig hen aan om hun eigen vorming voort te zetten door de studie van het Woord Gods en door het beschouwen van de mysteries van het geloof, waarbij ze de mid­ delen moeten kunnen gebruiken die het Leergezag van de universele Kerk ter beschikking van allen heeft gesteld, met name de Catechismus van de Katholieke Kerk [1]. Door passende vergaderingen voor permanente vorming moet u hen helpen om de huidige wereld beter te kennen, een wereld die wordt gekenmerkt door steeds talrijker en permanente uitwisselingen, zodat zij beter de moeilijkheden en verwachtingen van die wereld begrijpen en opdat ze de nieuwe middelen zouden vinden om aan die wereld de boodschap van Christus te brengen. Door hun sacramenteel ambt, gericht op de Eucharistie die de Kerk doet leven, vgl: Ecclesia de Eucharistia [[[87|21]]] maar ook door een leven van persoonlijk gebed op het ritme van de getijden die het gebed van de Kerk vormen en gevoed door de ontmoetingen binnen het pastorale ambt, moeten zij, naar het voorbeeld van Christus, bij God de bemiddelaars zijn van de hele gemeenschap! Samen met u wens ik dat alle priesters waardige en sobere levensomstandigheden zouden kennen en dat zij zoveel mogelijk zouden kunnen genieten van dezelfde bescherming en bijstand op het sociale vlak, ondanks de verschillen in rijkdom in uw bisdommen, verschillen die u zoveel mogelijk zou moeten compenseren door broederlijk te delen.

Uw Kerk heeft het geluk van nog een voldoende aantal priesters te hebben en van er elk jaar nog nieuwe te kunnen wijden, dankzij de nog steeds talrijke roepingen en dankzij het werk dat wordt gepresteerd door het Grootseminarie van Maadi. Ik hecht eraan mijn dank te betuigen aan de leraarsploeg die ik uitnodig om haar vormende taak en haar taak van voorbereiding van toekomstige herders voort te zetten met ijver en toewijding, voor het welzijn van alle Katholieke Kerken van Egypte, want het seminarie is interdiocesaan en interritueel. Ik weet dat u erom bekommerd bent om in al uw kerkprovincies een echte roepingenpastoraal uit te bouwen die voor de toekomst de roep van de Heer en van de Kerk moet levendig houden bij de jeugd, niet enkel voor wat de roepingen van diocesane priesters betreft, die onmisbare herders zijn van het Christenvolk, maar ook voor wat de roepingen van mannen en vrouwen tot het kloosterleven betreft. In de universele Kerk lijden vele landen aan een langdurige crisis in de roepingen en aan een gebrek aan priesters: de landen die daaraan ontsnappen moeten dus zeer goed zorg dragen voor deze kostbare gave van de Heer aan Zijn Kerk; zij moeten zich misschien ook voorbereiden om die gave te delen door zendingswerk in andere Kerken en in andere werelddelen.

Zoals ik het zo vaak en zo graag herhaal: de jeugd is de toekomst van de Kerk en dat is in het bijzonder waar in uw land dat rijk is aan jonge mensen. Zij moeten dus worden geholpen om zich door een passende opvoeding voor te bereiden op hun toekomstige verantwoordelijkheden. De katholieke school, rijk aan grote ervaring, legt zich daar op een heel eigen wijze op toe door de jonge generaties te verzekeren van een evenwichtige en gezonde menselijke vorming die in staat is om hen duurzame richtingsaanwijzers aan te reiken, met name op het morele vlak. Zij moeten hen ook een solide christelijke vorming bieden, trouw aan de geest en de normen van het catechetisch onderricht zoals het voorgeschreven wordt door de bisschoppen die daar de eerste verantwoordelijken voor zijn, zoals ze ook verantwoordelijk zijn voor de katholieke school zelf. Ook de parochies en de bisdommen kunnen, elk op hun niveau, aan de jonge Christenen programma's bieden inzake catechetische, morele en spirituele vorming, programma's die hen toelaten hun geloof op een aangepaste wijze te verdiepen en die hen motiveren om verder te gaan in hun engagement.

De plaats van de mannelijke en vrouwelijke religieuzen in uw bisdommen is aanzienlijk, eerst en vooral door het specifiek getuigenis dat zij afleggen van de prioriteit van de liefde tot God in elk christelijk leven, doorheen het beleven van de evangelische raden die hen volledig toewijden aan de Heer. Hun actieve deelname aan de pastoraal van uw bisdommen is niet minder kostbaar, met name in de katholieke scholen, in de parochies, op het vlak van de gezondheidszorg en in de liefdadige en sociale werken, maar ook op meer specifieke terreinen van het theologisch onderzoek, de pastoraal van de cultuur en van de interreligieuze dialoog. Ik dank er hen zeer hartelijk om en ik verheug me op de uitstekende samenwerking die een kenmerk is van de relaties tussen uw bisdommen en de religieuze congregaties en instituten die er zijn gevestigd, voor het welzijn van iedereen. Ik groet in het bijzonder de kloostergemeenschappen, soms klein en verspreid over uitgestrekte gebieden, want zij willen het Christenvolk de steun bieden van hun gebed en de bijstand van hun apostolisch werk, in de scholen of in de dispensaria die ze ter beschikking stellen van het volk, zonder onderscheid van ras of godsdienst:op die wijze getuigen ze van het universele karakter van de liefde tot Christus. Zij hebben ook nood aan al uw aanmoedigingen om spiritueel te groeien in de liefde tot de Heer, in het gebed, in het beluisteren van Gods Woord en in de nederige en aandachtige dienst aan hun broeders.

De Katholieke Kerk van Egypte eist voor zichzelf geen enkel bijzonder voordeel op, maar enkel het recht om in de schoot van de natie te kunnen leven van de genade die de Heer haar heeft geschonken door haar tot Zijn dienst te roepen. Ik groet het belangrijke werk dat de Katholieke Kerk verricht in de schoot van de Egyptische maatschappij op het socio-educatieve vlak, in dienst van de promotie van de vrouw, van de bijstand aan de moeders en de kinderen, van de strijd tegen het analfabetisme, waardoor ze haar plaats inneemt in de ontwikkeling van het land. Ik moedig u ertoe aan om goede betrekkingen te onderhouden met de Christenbroeders van andere belijdenissen, met name de Koptisch-Orthodoxe Kerk, en om, wat u betreft, de geest van echte oecumenische dialoog te bevorderen. Laat u niet ontmoedigen door de huidige of toekomstige problemen, maar houd het verlangen levendig om trouw te zijn aan het gebod van de Heer: “Hebt elkander lief zoals Ik u heb liefgehad” (Joh. 13, 34) [b:Joh. 13, 34], in het bewustzijn dat de banden van broederlijke naastenliefde het handelen naar waarheid en rechtvaardigheid niet in de weg staan, maar dat integendeel eisen. De dialoog met de islam is bijzonder belangrijk in uw land waar de meerderheid van de inwoners die godsdienst belijden, maar hij heeft ook een voorbeeldkarakter voor de dialoog tussen de grote wereld­ godsdiensten, dialoog die bijzonder noodzakelijk is na de tragische gebeurtenissen die verband houden met het terrorisme, die het begin van dit millennium hebben getekend en die de publieke opinie geneigd zou kunnen zijn toe te schrijven aan oorzaken van godsdienstige aard. Ik hecht eraan om te herinneren van welk wezenlijk belang het is dat de wereldgodsdiensten hun krachten bundelen om het terrorisme te ontmaskeren en om samen te werken in dienst van de rechtvaardigheid, van de vrede en van de broederlijkheid tussen de mensen. Door de bemiddeling van de evangelist Sint-Marcus roep ik over u de moederlijke bescherming van de Maagd Maria af, zij die zo wordt vereerd door de Egyptische Christenen en ik vraag de Heer u te vervullen met de gaven van zijn Geest. Wees “herder voor Gods kudde, die u is toevertrouwd; waak erover, niet omdat het een verplichting is, maar van ganser harte, zoals God dat wil; niet vanuit een betreurenswaardige hebzucht, maar met toewijding; niet door te bevelen als een meester tegenover hen die u zijn toevertrouwd, maar door modellen te worden voor de kudde”. (1 Pt. 5, 2-3) [b:1 Pt. 5, 2-3] Dierbare broeders in het bisschopsambt, breng aan al uw gelovigen de warme groet en de vaderlijke bemoedigingen over van de Opvolger van Petrus! Aan allen verleen ik een genegen apostolische Zegen.