Barmhartigheid en Verplichtingen

Dierbare broeders en zusters, goedendag!

Het Jubileumjaar van de Barmhartigheid [d:426] is een echte kans om tot de diepte door te dringen van het mysterie van de goedheid en van de liefde van God. In dezeveertigdagentijd nodigt de Kerk ons uit de Heer Jezus steeds meer te leren kennen en op een samenhangende wijze het geloof te beleven met een levensstijl die de barmhartigheid van de Vader uitdrukt. Het is een inzet die we gevraagd worden op te nemen om aan allen die we ontmoeten een concreet teken te geven van de nabijheid van God. Mijn leven, mijn houding, mijn wijze van door het leven gaan moet een concreet teken zijn van het feit dat God dicht bij ons is. Kleine gebaren van liefde, van tederheid, van zorg die doen denken dat de Heer met ons is, ons nabij is. Zo gaat de deur van de barmhartigheid open.

Vandaag zou ik kort met jullie willen nadenken over het woord dat ik gebruikte: het thema van de inzet. Wat is inzet? Wat betekent zich inzetten? Als ik mij inzet, wil dat zeggen dat ik een verantwoordelijkheid opneem, een taak jegens een ander. En het betekent ook de stijl, de houding van trouw en toewijding, van bijzondere aandacht waarmee ik die taak uitvoer. Elke dag wordt ons gevraagd inzet te investeren in de dingen die we doen: in het gebed, in het werk, in de studie, maar ook in de sport, in de vrije tijd.... Zich inzetten betekent, samengevat, onze goede wil en onze krachten ten dienste stellen van de verbetering van het leven.

En ook God heeft zich met ons ingezet. Zijn eerste inzet was de schepping van de wereld, en niettegenstaande onze aanslagen om ze te verwoesten – en ze zijn talrijk - zet Hij zich in om ze in leven te houden. Zijn grootste inzet was echter dat Hij ons Jezus heeft gegeven. Dat is de grote inzet van God! Inderdaad, Jezus is de uiterste inzet die God tegenover ons heeft opgenomen. De heilige& Paulus brengt het in herinnering waar hij schrijft dat God zelfs zijn eigen Zoon niet heeft gespaard: voor ons allen heeft Hij Hem overgeleverd (Rom. 8, 32) [b:Rom. 8, 32]. Omwille hiervan zal de Vader ons, samen met Jezus, alles geven wat we nodig hebben.

Hoe heeft die inzet van God met ons zich geopenbaard? Men kan het heel eenvoudig nagaan in het Evangelie. In Jezus heeft God zich op totale wijze ingezet om opnieuw hoop te geven aan de armen, aan hen die beroofd waren van waardigheid, aan vreemdelingen, aan zieken, aan gevangenen en aan de zondaars die Hij met goedheid ontving. Door dat alles was Jezus de levende uitdrukking van de barmhartigheid van de Vader. Ik wil dit even benadrukken: Jezus ontving de zondaars met goedheid. Als we louter menselijk zouden denken, dan zou de zondaar een vijand van Jezus moeten zijn, een vijand van God. Maar Hij benaderde hen met goedheid, Hij hield van hen en veranderde hun hart. Wij allen zijn zondaars: allemaal! Tegenover God hebben we allen een of andere schuld. Maar we moeten niet wanhopen: Hij komt dichterbij precies om ons steun te geven, barmhartigheid, vergiffenis. Dit is de inzet van God en om die reden heeft Hij Jezus gezonden: om dicht bij ons te komen, bij ons allen, en de deur te openen van zijn liefde, van zijn hart, van zijn barmhartigheid. En dat is heel mooi. Heel mooi!

Vertrekkend van de barmhartige liefde waarmee Jezus de inzet van God heeft uitgedrukt, moeten en kunnen ook wij met onze inzet zijn liefde beantwoorden. En dan vooral in de situaties van de hoogste nood, waar meer dorst is naar hoop. Ik denk bijvoorbeeld aan onze inzet met de verlaten mensen, met hen die een zware beperking hebben, met de zwaar zieken, met de stervenden, met de velen die niet bij machte zijn om dankbaarheid te tonen... De koestering van God. In al deze concrete gevallen brengen we de barmhartigheid van God door een levensinzet die getuigt van ons geloof in Christus. We moeten altijd de koestering van God uitdragen – want God heeft ons met zijn barmhartigheid geliefkoosd – ze uitdragen aan de anderen, aan hen die er nood aan hebben, aan hen die in hun hart lijden of bedroefd zijn: nabij komen met de liefkozing van God, die dezelfde is als die welke Hij ons geschonken heeft.

Moge dit jubeljaar [d:426] onze geest en ons hart helpen met de hand de inzet van God voor ieder van ons aan te raken, en hierdoor ons leven te veranderen tot een inzet van barmhartigheid voor allen.