Een volk dat weet dat Maria Moeder is

Onder u zijn, is mij thuis voelen, aan de voeten van onze Moeder, de Maagd van de Wonderen van Caacupa. In een heiligdom ontmoeten wij, de kinderen, onze Moeder en elkaar, wij herinneren ons broeders te zijn. Het is een plaats voor feest, ontmoeting en voor het gezin.

Wij komen onze noden voorleggen, wij komen danken, vergiffenis vragen en een nieuwe start maken. Hoeveel doopsels, hoeveel roepingen tot het priesterschap en het religieuze leven, hoeveel verlovingen en huwelijken zijn ontstaan aan de voeten van onze Moeder! Hoeveel tranen en afscheid! Wij komen steeds met ons leven want hier is men thuis en het beste is te weten dat er iemand is die op ons wacht.

Zoals zo vele keren, zijn wij gekomen omdat wij onze geestdrift willen vernieuwen om in de vreugde van het Evangelie te leven.

Hou zouden wij niet erkennen dat dit heiligdom vitaal deel uitmaakt van het Paraguayaanse volk, van u? Zo voelt men het, zo bidt men, zo zingt men: “In Uw Eden van Caacupa, Maagd van Caacupa, is het Uw volk, zuivere Maagd, dat U zijn liefde en geloof geeft”. En vandaag zijn wij hier als volk van God aan de voeten van onze Moeder en geven wij Haar onze liefde en ons geloof.

In het Evangelie hoorden wij de boodschap van de engel aan Maria dia Haar zegt: “Verheug U, Begenadigde, de Heer is met U”. Verheug U, Maria, verheug U. Bij die groet was Zij van streek en vroeg zich af wat dit kon betekenen. Zij begreep niet goed wat er gaande was. Maar Zij begreep dat het van God kwam en Zij zei: “ja”. Maria is de Moeder van het “ja”. Ja aan Gods droom, ja aan Gods plan, ja aan Gods wil.

Een “ja”, dat zoals wij weten, niet gemakkelijk was om naar te leven. Een “ja” dat Haar geen voorrechten of onderscheidingen gaf, maar dat zoals Simeon in zijn profetie zal zeggen, een zwaard is dat Haar ziel zal doorboren! (Lc. 2, 35) [[b:Lc. 2, 35]] En hoezeer heeft het Haar ziel doorboord! Ziedaar waarom wij zo veel van Haar houden en in Haar een echte Moeder vinden die ons het geloof en de hoop helpt levendig houden te midden van ingewikkelde situaties. De profetie van Simeon volgend, zal het ons goed doen de moeilijke ogenblikken in het leven van Maria opnieuw kort te overlopen.

1. De geboorte van Jezus. Er was geen plaats voor hen. Zij hadden geen huis, geen woning om hun Zoon te verwelkomen. Er was geen plaats om Hem ter wereld te brengen. En naaste familie evenmin, zij waren alleen. De enige beschikbare plaats was een dierenstal. En in Haar herinnering weerklonk zeker het woord van de engel: “Verheug U, Maria, de Heer is met U”. En misschien heeft Zij zich afgevraagd: waar is hij nu?

2. De vlucht naar Egypte. Zij moesten vertrekken, in ballingschap gaan. Daar hadden zij niet alleen geen plaats, noch familie, maar daar was ook hun leven in gevaar. Zij moesten zich op weg begeven naar een vreemd land. Zij waren migranten door de begeerte en gierigheid van de koning. En daar heeft Zij zich misschien afgevraagd: waar is wat de engel mij gezegd heeft?

3. De dood op het kruis. Er is geen moeilijker situatie voor een moeder dan aanwezig te zijn bij de dood van een zoon. Het zijn verscheurende ogenblikken. Daar zien wij Maria aan de voet van het kruis, zoals elke moeder, sterk, zonder te verzwakken, die Haar Zoon vergezelt tot in het uiterste van de dood, van de kruisdood. En daarna als steun voor de leerlingen.

Wij zien Haar leven en wij voelen ons begrepen, gehoord. Wij kunnen gaan zitten om te bidden en gewoon te spreken binnen de oneindigheid van situaties die wij dagelijks meemaken. Wij kunnen ons identificeren met vele situaties uit Haar leven. Haar onze realiteit vertellen omdat Zij ze begrijpt.

Zij is de vrouw van het geloof, Zij is de Moeder van de Kerk, Zij heeft geloofd. Haar leven getuigt dat God niet ontgoochelt, dat Hij Zijn volk niet verlaat, ook niet in ogenblikken of situaties waarin Hij afwezig lijkt. Zij was de eerste leerlinge die Haar Zoon begeleid heeft en die de hoop van de apostelen ondersteunde in moeilijke momenten (…). Zij was de vrouw die – toen de vreugde en het feest ten einde liepen - oplette en kon zeggen: “zij hebben geen wijn meer” (Joh. 2, 3) [b:Joh. 2, 3]. Zij was de vrouw die naar Haar nicht Elizabeth kon gaan en “ongeveer drie maanden” bij haar blijven (Lc. 1, 56) [b:Lc. 1, 56], opdat deze niet alleen zou zijn op het ogenblik van de geboorte.

Dat weten wij allemaal dank zij het Evangelie, maar wij weten ook dat de Moeder op deze aarde is, die in vele moeilijke situaties aan onze zijde stond. Dit heiligdom bewaart de herinnering van een volk als een schat, een volk dat weet dat Maria Moeder is en dat Zij aan de zijde van Haar kinderen gestaan heeft en nog staat. Zij was en is in onze hospitalen, scholen, huizen. Zij was en is met ons op onze werkplaats en op onze wegen. Zij was en is aan tafel in elk huis … Altijd als een discrete en stille aanwezigheid. In de blik van een beeld, prent of medaille. In het teken van de rozenkrans weten wij dat wij niet alleen zijn. Moge Zij ons vergezellen …

Waarom? Waarom heeft Maria te midden van Haar volk willen zijn, bij Haar kinderen, Haar familie? Door Jezus altijd te volgen, aan de zijde van de menigte. Als goede Moeder heeft Zij niet gewild de Zijnen alleen te laten, in tegendeel Zij was altijd daar waar een kind Haar kon nodig hebben. En dat, alleen omdat Zij Moeder is.

Een Moeder die heeft leren luisteren en leven te midden van talrijke moeilijkheden: “Vrees niet”, “de Heer is met U.” (Lc. 1, 30.28) [[b:Lc. 1, 30.28]] Een Moeder die ons blijft zeggen: “Doe al wat Hij u zeggen zal” (Joh. 2, 5) [b:Joh. 2, 5]. Het is haar constante en blijvende uitnodiging: “Doe al wat Hij u zeggen zal”. Zij heeft geen eigen programma, Zij komt ons niets nieuws zeggen, alleen Haar geloof vergezelt het onze.

U weet het, u heeft beleefd wat wij nu met elkaar delen. U allen, alle Paraguayanen, u heeft de levende herinnering van een volk dat deze woorden uit het Evangelie heeft belichaamd. En ik zou bijzonder willen verwijzen naar u, Paraguayaanse vrouwen en moeders, die met veel moed en zelfverloochening, uw vernielde, ingestorte, door een zeer onrechtvaardige oorlog overweldigde land weer wist op te richten. U bezit de herinnering, het genetisch patrimonium van hen die het leven, het geloof, de waardigheid van uw volk opnieuw hebben opgebouwd. Zoals Maria heeft u zeer, werkelijk zeer moeilijke situaties beleefd, die volgens een gezamenlijke logica tegenstrijdig zijn aan ieder geloof. Aangemoedigd en gesteund door Maria, bent u daarentegen blijven geloven en zelfs hopen tegen alle hoop in (Rom. 4, 18) [b:Rom. 4, 18]. Toen alles leek ineen te storten, zei u met Maria tegen uzelf: laten we niet vrezen, de Heer is met ons, Hij is met ons volk, met onze gezinnen, laten wij doen wat Hij ons zegt. En daar heeft u gisteren de kracht gevonden en daar vindt u die kracht ook vandaag om deze grond niet in chaos te laten eindigen. Moge God dit doorzettingsvermogen zegenen, moge God uw geloof zegenen en aanmoedigen, moge God de Paraguayaanse vrouw zegenen, de meest glorievolle van Amerika.

Als volk zijn wij in ons huis gekomen, in het huis van het Paraguayaanse vaderland, om nogmaals naar deze woorden te luisteren die ons zo veel goed doen: “Verheug U, de Heer is met U”. Het is een oproep om de herinnering niet te verliezen, de wortels, de vele getuigenissen die u van het gelovige volk ontvangen heeft en die u voor zijn zaak gegeven heeft. Een geloof dat leven geworden is, een leven dat hoop geworden is en een hoop die liefde wordt. Ja, op de manier van Jezus, in liefde verder gaan. Wees dragers van dit geloof, van dit leven, van deze hoop. Wees bewerkers van dit heden en dit morgen in Paraguay.

Met onze blik op het beeld van Maria nodig ik u uit samen te zeggen: “In Uw Eden van Caacupa, Maagd van Caacupa, is het Uw volk, zuivere Maagd, dat U zijn liefde en geloof geeft”. Allemaal samen: “In Uw Eden van Caacupa, Maagd van Caacupa, is het Uw volk, zuivere Maagd, dat U zijn liefde en geloof geeft”. Bid voor ons, Heilige Moeder van God opdat wij de beloften en de genaden van onze Heer Jezus Christus waardig worden.

Amen.