Moral reflections on vaccines prepared from cells derived from aborted human foetuses

The matter in question regards the lawfulness of production, distribution and use of certain vaccines whose production is connected with acts of procured abortion. It concerns vaccines containing live viruses which have been prepared from human cell lines of foetal origin, using tissues from aborted human foetuses as a source of such cells. The best known, and perhaps the most important due to its vast distribution and its use on an almost universal level, is the vaccine against Rubella (German measles).

Rubella (German measles) E. Banatvala, D.W.G. Brown,.. E. Banatvala, D.W.G. Brown, Rubella, The Lancet, 3rd April 2004, vol. 363, No. 9415, pp.1127-1137 is a viral illness caused by a Togavirus of the genus Rubivirus and is characterized by a maculopapular rash. It consists of an infection which is common in infancy and has no clinical manifestations in one case out of two, is self-limiting and usually benign. Nonetheless, the German measles virus is one of the most pathological infective agents for the embryo and foetus. When a woman catches the infection during pregnancy, especially during the first trimester, the risk of foetal infection is very high (approximately 95%). The virus replicates itself in the placenta and infects the foetus, causing the constellation of abnormalities denoted by the name of Congenital Rubella Syndrome. For example, the severe epidemic of German measles which affected a huge part of the United States in 1964 thus caused 20,000 cases of congenital rubella Rubella, Morbidity and.. Rubella, Morbidity and Mortality Weekly Report, 1964, vol. 13, p.93. S.A. Plotkin, Virologic Assistance in the Management of German Measles in Pregnancy, JAMA, 26th October 1964, vol.190, pp.265-268, resulting in 11,250 abortions (spontaneous or surgical), 2,100 neonatal deaths, 11,600 cases of deafness, 3,580 cases of blindness, 1,800 cases of mental retardation. It was this epidemic that pushed for the development and introduction on the market of an effective vaccine against rubella, thus permitting an effective prophylaxis against this infection.

The severity of congenital rubella and the handicaps which it causes justify systematic vaccination against such a sickness. It is very difficult, perhaps even impossible, to avoid the infection of a pregnant woman, even if the rubella infection of a person in contact with this woman is diagnosed from the first day of the eruption of the rash. Therefore, one tries to prevent transmission by suppressing the reservoir of infection among children who have not been vaccinated, by means of early immunization of all children (universal vaccination). Universal vaccination has resulted in a considerable fall in the incidence of congenital rubella, with a general incidence reduced to less than 5 cases per 100,000 livebirths. Nevertheless, this progress remains fragile. In the United States, for example, after an overwhelming reduction in the number of cases of congenital rubella to only a few cases annually, i.e. less than 0.1 per 100,000 live births, a new epidemic wave came on in 1991, with an incidence that rose to 0.8/100,000. Such waves of resurgence of German measles were also seen in 1997 and in the year 2000. These periodic episodes of resurgence make it evident that there is a persistent circulation of the virus among young adults, which is the consequence of insufficient vaccination coverage. The latter situation allows a significant proportion of vulnerable subjects to persist, who are a source of periodic epidemics which put women in the fertile age group who have not been immunized at risk. Therefore, the reduction to the point of eliminating congenital rubella is considered a priority in public health care.

Tot op heden zijn er twee menselijke diploïde cellijnen die oorspronkelijk werden bereid uit weefsels van geaborteerde foetussen (in 1964 en 1970) en die worden gebruikt voor de bereiding van vaccins op basis van levend verzwakt virus: de eerste is de WI-38-lijn (Winstar Instituut 38), met menselijke diploïde longfibroblasten, afkomstig van een vrouwelijke foetus die werd geaborteerd omdat de familie vond dat ze te veel kinderen hadden (G. Sven et al., 1969). Het werd geprepareerd en ontwikkeld door Leonard Hayflick in 1964 (L. Hayflick, 1965; G. Sven et al., 1969) Hayflick, The LimitedIn Vitro.. Hayflick, The LimitedIn Vitro Lifetime of Human Diploid Cell Strains, Experimental Cell Research, March 1965, vol.37, no. 3, pp. 614-636. G. Sven, S. Plotkin, K. McCarthy, Gamma Globulin Prophylaxis; Inactivated Rubella Virus; Production and Biological Control of Live Attenuated Rubella Virus Vaccines, American journal of Diseases of Children, August 1969, vol. 118, no. 2, pp.372-381. en draagt het ATCC-nummer CCL-75. WI-38 is gebruikt voor de bereiding van het historische vaccin RA 27/3 tegen rubella (S.A. Plotkin et al, 1965) A. Plotkin, D. Cornfeld,.. A. Plotkin, D. Cornfeld, Th.H. Ingalls, Studies of Immunization With Living Rubella Virus, Trials in Children With a Strain coming from an Aborted Fetus, American Journal of Diseases in children, October 1965, vol. 110, no. 4, pp.381-389.. De tweede menselijke cellijn is MRC-5 (Medical Research Council 5) (menselijk, long, embryonaal) (ATCC-nummer CCL-171), waarbij menselijke longfibroblasten afkomstig van een mannelijke foetus van 14 weken die om 'psychiatrische redenen' is geaborteerd door een 27 -jarige vrouw in het Verenigd Koninkrijk. MRC-5 werd in 1966 geprepareerd en ontwikkeld door J.P. Jacobs (J.P. Jacobs et al, 1970) P. Jacobs, C.M. Jones, J.P... P. Jacobs, C.M. Jones, J.P. Bailie, Characteristics of a Human Diploid Cell Designated MRC-5, Nature, 11th July 1970, vol. 277, pp.168-170.. Andere menselijke cellijnen zijn ontwikkeld voor farmaceutische behoeften, maar zijn niet betrokken bij de vaccins die daadwerkelijk beschikbaar zijn. Twee andere menselijke.. Twee andere menselijke cellijnen, die permanent zijn, HEK 293 geaborteerde foetale cellijn, van primaire menselijke embryonale niercellen, getransformeerd door een adenovirus type 5 (het foetale niermateriaal werd verkregen van een geaborteerde foetus, waarschijnlijk in 1972), en PER.C6, een foetale cellijn gemaakt met behulp van netvliesweefsel van een 18 weken oude, geaborteerde baby, is ontwikkeld voor de farmaceutische productie van adenovirusvectoren (voor gentherapie). Ze zijn niet betrokken geweest bij het maken van een van de verzwakte levende virussen vaccins die momenteel in gebruik zijn vanwege hun vermogen om tumorverwekkende cellen in de ontvanger te ontwikkelen. Sommige vaccins, die zich nog in de ontwikkelingsfase bevinden, tegen het ebolavirus (Crucell, NV en het vaccinonderzoekscentrum van de National Institutes of Health's Allergy and Infectious Diseases, NIAID), HIV (Merck), influenza (Medlmmune, Sanofi pasteur), Japans encefalitis (Crucell NV en Rhein Biotech NV) worden bereid met behulp van PER.C6® cellijn (Crucell NV, Leiden, Nederland).

De vaccins die tegenwoordig worden beschuldigd van het gebruik van menselijke cellijnen van geaborteerde foetussen, WI-38 en MRC-5, zijn de volgende: Tegen deze verschillende.. Tegen deze verschillende infectieziekten zijn er enkele alternatieve vaccins die worden bereid met cellen of weefsels van dieren, en die daarom ethisch aanvaardbaar zijn. Hun beschikbaarheid is afhankelijk van het land in kwestie. Wat betreft het specifieke geval van de Verenigde Staten, zijn er in dat land voorlopig geen opties voor vaccinatie tegen rubella, waterpokken en hepatitis A, behalve de vaccins die door Merck zijn voorgesteld en die zijn bereid met behulp van de menselijke cellijnen WI-38 en MRC. -5. Er is een vaccin tegen pokken bereid met de Vero-cellijn (afgeleid van de nier van een Afrikaanse groene aap), ACAM2000 (Acambis-Baxter) (een pokkenvaccin van de tweede generatie, opgeslagen, niet goedgekeurd in de VS), dat biedt, daarom een ??alternatief voor de Acambis 1000. Er zijn alternatieve vaccins tegen de bof (Mumpsvax, Merck, mazelen (Attenuvax, Merck), hondsdolheid (RabAvert, Chiron-therapeutica), bereid uit kippenembryo's (er zijn echter ernstige allergieën opgetreden bij dergelijke vaccins) poliomyelitis (IPOL, Aventis-Pasteur, bereid met apenniercellen) en pokken (een derde generatie pokkenvaccin MVA, Modified Vaccinia Ankara, Acambis-Baxter). In Europa en Japan zijn er andere vaccins beschikbaar tegen rubella en hepatitis A, geproduceerd met niet-menselijke cellijnen. Het Kitasato Instituut produceert vier vaccins tegen rodehond, genaamd Takahashi, TO-336 en Matuba, bereid met cellen uit konijnennier, en één (Matuura) bereid met cellen van een kwartel embryo. Het Chemo-serotherapeutische Onderzoeksinstituut Kaketsuken produceert nog een ander vaccin tegen hepatitis A, genaamd Ainmugen, bereid met cellen uit apennier. Het enige probleem dat nog overblijft is het vaccin Varivax® tegen waterpokken, waarvoor geen alternatief is.

1. Levende vaccins tegen rubella Het vaccin tegen rubella met.. Het vaccin tegen rubella met behulp van de stam Wistar RA27 / 3 van levend verzwakt rubellavirus, aangepast en gekweekt in WI-38 menselijke diploïde longfibroblasten, staat centraal in de huidige controverse over de moraliteit van het gebruik van vaccins die zijn bereid met behulp van menselijke cellijnen afkomstig van geaborteerde foetussen.:

• de monovalente vaccins tegen rubella Meruvax®!! (Merck) (V.S.), Rudivax® (Sanofi Pasteur, Fr.) en Ervevax® (RA 27/3) (GlaxoSmithKline, België);
• het gecombineerde MR-vaccin tegen rodehond en mazelen, gecommercialiseerd onder de naam M-R-VAX® (Merck, VS) en Rudi-Rouvax® (AVP, Frankrijk);
• het gecombineerde vaccin tegen rodehond en bof dat op de markt wordt gebracht onder de naam Biavax® !! (Merck, VS),
• het gecombineerde vaccin MMR (mazelen, bof, rubella) tegen rubella, bof en mazelen, op de markt gebracht onder de naam MMR® II (Merck, VS), ROR®, Trimovax® (Sanofi Pasteur, Fr.) en Priorix® (GlaxoSmithKline VK).

2. Andere vaccins, ook bereid met menselijke cellijnen van geaborteerde foetussen:

• twee vaccins tegen hepatitis A, een geproduceerd door Merck (VAQTA) en de andere geproduceerd door GlaxoSmithKline (HAVRIX), beide bereid met MRC-5;
• één vaccin tegen waterpokken, Varivax®, geproduceerd door Merck met gebruikmaking van WI-38 en MRC-5;
• één vaccin tegen poliomyelitis, het geïnactiveerde poliovirusvaccin Poliovax® (Aventis-Pasteur, Fr.) met behulp van MRC-5;
• één vaccin tegen hondsdolheid, Imovax®, geproduceerd door Aventis Pasteur, geoogst uit geïnfecteerde menselijke diploïde cellen, stam MRC-5;
• één vaccin tegen pokken, AC AM 1000, bereid door Acambis met MRC-5, nog in proef.

Vanuit het oogpunt van preventie van virale ziekten zoals rodehond, bof, mazelen, waterpokken en hepatitis A, is het duidelijk dat het maken van effectieve vaccins tegen ziekten zoals deze, evenals het gebruik ervan in de strijd tegen deze infecties, tot aan uitroeiing, door middel van een verplichte vaccinatie van de hele risicopopulatie, ongetwijfeld een "mijlpaal" in de seculiere strijd van de mens tegen infectueuze en besmettelijke ziekten vertegenwoordigt.

Aangezien dezelfde vaccins echter worden bereid uit virussen die zijn genomen uit de weefsels van foetussen die waren geïnfecteerd en uit vrije wil zijn geaborteerd, en de virussen vervolgens werden verzwakt en gekweekt uit menselijke cellijnen die eveneens afkomstig zijn van verkregen abortussen, houden ze niet op ethische problemen te veroorzaken. De noodzaak om een morele reflectie over de kwestie in kwestie te formuleren, vloeit voornamelijk voort uit het verband dat bestaat tussen de bovengenoemde vaccins en de gepleegde abortussen waaruit het biologische materiaal, dat nodig is voor de bereiding ervan, is verkregen.

Als iemand elke vorm van uit vrije wil gepleegde abortus van menselijke foetussen afwijst, zou zo iemand zichzelf dan niet tegenspreken door het gebruik van deze vaccins van levende verzwakte virussen op hun kinderen toe te staan? Zou het geen kwestie zijn van ware (en ongeoorloofde) medewerking met het kwaad, ook al werd dit kwaad veertig jaar geleden gepleegd?

Alvorens verder te gaan met dit specifieke geval, moeten we kort de principes in herinnering brengen die in de klassieke morele leer worden aangenomen met betrekking tot het probleem van medewerking met het kwaad D.M. Prummer O. Pr., De.. D.M. Prummer O. Pr., De cooperatione ad malum, in Manuale Theologiae Moralis secundum Principia S. Thomae Aquinatis, Tomus I, Friburgi Brisgoviae, Herder & Co., 1923, Pars I, Trat. IX, Caput III, no. 2, pp. 429-434. K.H. Peschke, Cooperation in the sins of others, in Christian Ethics. Moral Theology in the Light of Vatican II, vol.1, General Moral Theology, C. Goodliffe Neale Ltd., Arden Forest Industrial Estate, Alcester, Warwickshire, B49 6Er, revised edition, 1986, pp. 320-324., een probleem dat zich elke keer voordoet dat een morele agent het bestaan van een verband waarneemt tussen de zijn handelingen en een moreel slechte handeling uitgevoerd door anderen.

Het eerste fundamentele onderscheid dat gemaakt moet worden, is dat tussen formele en materiële medewerking. Formele medewerking wordt uitgevoerd wanneer de morele agent meewerkt aan de immorele actie van een andere persoon en deelt in diens kwade bedoeling. Aan de andere kant, wanneer een morele agent meewerkt aan de immorele actie van een andere persoon, zonder zijn/haar kwade bedoelingen te delen, is er sprake van materiële medewerking.

Materiële medewerking kan verder worden onderverdeeld in categorieën van onmiddellijk (direct) en indirect (indirect), afhankelijk van de vraag of de medewerking betrekking heeft op de uitvoering van de zondige handeling op zich, of dat de agent handelt door de voorwaarden te scheppen - door middel van het verstrekken van instrumenten of producten - die het mogelijk maken om de immorele daad te plegen. Verder kunnen vormen van directe medewerking en medewerking op afstand worden onderscheiden, in relatie tot de "afstand" (hetzij in termen van tijd ruimte of materiële verbinding) tussen de daad van medewerking en de zondige daad van een ander. Onmiddellijke materiële medewerking is altijd dichtbij, terwijl indirecte materiële medewerking dichtbij of op afstand kan zijn.

Formele medewerking is altijd moreel ongeoorloofd omdat het een vorm van directe en opzettelijke deelname aan de zondige actie van een andere persoon vertegenwoordigt. Fisher, Cooperation in Evil,.. Fisher, Cooperation in Evil, Catholic Medical Quarterly, 1994, pp. 15-22. .D. Tettamanzi, Cooperazione, in Dizionario di Bioetica, S. Leone, S. Privitera ed., Istituto Siciliano di Bioetica, EDB-ISB, 1994, pp.194-198. L. Melina, La cooperazione con azioni moralmente cattive contra la vita umana, in Commentario Interdisciplinare alia "Evangelium Vitae", E. Sgreccia, Ramon Luca Lucas ed., Libreria Editrice Vaticana, 1997, pp.467-490. E. Sgreccia, Manuale di Bioetica, vol. I, Reprint of the third edition, Vita e Pensiero, Milan, 1999, pp.362-363. Materiële medewerking kan soms ongeoorloofd zijn (afhankelijk van de voorwaarden van het 'dubbele effect' of 'indirect uit vrije wil' handelen), maar wanneer onmiddellijke materiële medewerking ernstige aanvallen op menselijk leven betreft, moet dat altijd als ongeoorloofd worden beschouwd, gezien de kostbare aard van de waarde in kwestie. Evangelium Vitae [[2|74]]

Een ander onderscheid dat in de klassieke moraal wordt gemaakt, is dat tussen actieve (of positieve) medewerking met het kwaad en passieve (of negatieve) medewerking met het kwaad, waarbij de eerste verwijst naar het uitvoeren van een daad van medewerking met een zondige handeling die wordt uitgevoerd door een andere persoon, terwijl het laatste verwijst naar het nalaten van een daad van veroordeling of belemmering van een zondige handeling uitgevoerd door een andere persoon, in zoverre dat er een morele plicht was om te doen wat was nagelaten. Catechismus van de Katholieke Kerk [[1|1868]]

Passieve medewerking kan ook formeel of materieel zijn, direct of indirect, dichtbij of op afstand. Uiteraard moet elke vorm van formele passieve medewerking als ongeoorloofd worden beschouwd, maar zelfs passieve materiële medewerking moet in het algemeen worden vermeden, hoewel (door veel auteurs) wordt toegegeven dat er geen strikte verplichting is om deze te vermijden in een geval waarin het heel erg moeilijk zou zijn om dat te doen.

In het specifieke geval dat wordt onderzocht, zijn er drie categorieën mensen die betrokken zijn bij de medewerking met het kwaad, het kwaad dat duidelijk wordt vertegenwoordigd door de actie van een uit vrije wil gepleegde abortus, uitgevoerd door anderen:

1. degenen die de vaccins bereiden met behulp van menselijke cellijnen die komen van uit vrije wil gepleegde abortussen; (N.v.d.r.: zie hier alinea 16-17) [al:16-17]
2. degenen die deelnemen aan de massamarketing van dergelijke vaccins; (N.v.d.r.:zie hier alinea 18-19) [al:18-19]
3. degenen die ze om gezondheidsredenen moeten gebruiken. (N.v.d.r.:zie hier alinea 20-21) [al:20-21]

Ten eerste moeten we elke vorm van formele medewerking (de kwade intentie delend) met de daad van degenen die een uit vrije wil gepleegde abortus hebben gepleegd moreel ongeoorloofd achten, wat op zijn beurt het verwerven van foetale weefsels mogelijk heeft gemaakt die nodig zijn voor de bereiding van vaccins. Wie - ongeacht de categorie waartoe hij behoort - op de een of andere manier meewerkt, zijn intentie deelt, aan de uitvoering van een abortus uit vrije wil met het doel de bovengenoemde vaccins te produceren, neemt daarom in feite deel aan hetzelfde morele kwaad als de persoon die die abortus heeft uitgevoerd. Een dergelijke deelname zou ook plaatsvinden in het geval waarin iemand die de intentie van de abortus deelt, ervan afziet deze ongeoorloofde handeling aan de kaak te stellen of te bekritiseren, hoewel hij daartoe de morele plicht heeft (passieve formele medewerking).

In een geval waarin de immorele intentie van de persoon die de abortus heeft gepleegd niet formeel wordt gedeeld, zou elke vorm van medewerking materieel zijn, met de volgende specificaties.

Wat betreft de bereiding, distributie en marketing van vaccins die zijn geproduceerd als resultaat van het gebruik van biologisch materiaal waarvan de oorsprong verband houdt met cellen die afkomstig zijn van uit vrije wil geaborteerde foetussen, wordt een dergelijk proces in principe moreel ongeoorloofd verklaard, omdat het zou kunnen bijdragen tot het aanmoedigen van het uitvoeren van andere uit vrije wil gepleegde abortussen met het oog op de productie van dergelijke vaccins. Niettemin moet worden erkend dat de verschillende meewerkende actoren binnen de keten van productie-distributie-marketing verschillende morele verantwoordelijkheden kunnen hebben.

Er is echter nog een ander aspect waarmee rekening moet worden gehouden, en dat is de vorm van passieve materiële medewerking welke zou worden verleend door de producenten van deze vaccins, als ze de oorspronkelijke immorele daad (de uit vrije wil gepleegde abortus) niet aan de kaak stellen en publiekelijk afwijzen, en als ze zich niet samen wijden aan onderzoek en alternatieve manieren promoten, vrijgesteld van moreel kwaad, voor de productie van vaccins voor dezelfde infecties. Een dergelijke passieve materiële medewerking is, als die zou plaatsvinden, even ongeoorloofd.

Met betrekking tot degenen die dergelijke vaccins om gezondheidsredenen moeten gebruiken, moet worden benadrukt dat, afgezien van elke vorm van formele medewerking, in het algemeen artsen of ouders die hun toevlucht nemen tot het gebruik van deze vaccins voor hun kinderen, ondanks het feit dat ze weten hun oorsprong (uit vrije wil gepleegde abortus), een vorm van zeer ver verwijderde bemiddelde materiële medewerking uitvoeren, en dus zeer licht, bij de uitvoering van de oorspronkelijke daad van abortus, en een indirecte materiële medewerking, met betrekking tot het op de markt brengen van cellen afkomstig van abortussen, en onmiddellijk, met betrekking tot het op de markt brengen van vaccins die met dergelijke cellen zijn geproduceerd. De medewerking is daarom intensiever van de kant van de autoriteiten en nationale gezondheidsstelsels die het gebruik van de vaccins accepteren.

In deze situatie valt het aspect van passieve medewerking echter het meest op. Het is aan de gelovigen en burgers met een oprecht geweten (vaders van gezinnen, doktoren, enz.) om de steeds wijdverbreide aanvallen op het leven en de "cultuur van de dood" die aan hen ten grondslag ligt, te bestrijden, zelfs door een gewetensbezwaar te maken. Vanuit dit oogpunt vormt het gebruik van vaccins waarvan de productie verband houdt met verkregen abortus op zijn minst een indirecte passieve materiële medewerking op afstand aan de abortus, en een directe passieve materiële medewerking met betrekking tot de marketing ervan. Bovendien draagt het gebruik van dergelijke vaccins op cultureel niveau bij tot het creëren van een algemene sociale consensus over de werking van de farmaceutische industrieën die ze op een immorele manier produceren.

Daarom hebben artsen en vaders van gezinnen de plicht hun toevlucht te nemen tot alternatieve vaccins De alternatieve vaccins in.. De alternatieve vaccins in kwestie zijn die vaccins die worden bereid door middel van cellijnen die niet van menselijke oorsprong zijn, bijvoorbeeld de Vero-cellijn (van apen) (D. Vinnedge), de niercellen van konijnen of apen, of de cellen van kippenembryo's. Er moet echter worden opgemerkt dat bij sommige van de op deze manier bereide vaccins ernstige vormen van allergie zijn opgetreden. Het gebruik van recombinant-DNA-technologie zou in de nabije toekomst kunnen leiden tot de ontwikkeling van nieuwe vaccins, waarvoor niet langer het gebruik van culturen van menselijke diploïde cellen nodig zal zijn voor de verzwakking van het virus en zijn groei, want dergelijke vaccins zullen niet worden bereid op basis van een basis van verzwakt virus, maar uit het genoom van het virus en uit de aldus ontwikkelde antigenen (GC Woodrow, WM McDonnell en FK Askari). Er zijn al enkele experimentele onderzoeken gedaan met vaccins die zijn ontwikkeld op basis van DNA dat is afgeleid van het genoom van het rodehond virus. Bovendien proberen sommige Aziatische onderzoekers het Varicella-virus te gebruiken als een vector voor de insertie van genen die de virale antigenen van Rubella codificeren. Deze onderzoeken bevinden zich nog in een voorbereidende fase en de verfijning van vaccinpreparaten die in de klinische praktijk kunnen worden gebruikt, zal een lange tijd vergen en zal hoge kosten met zich meebrengen. D. Vinnedge, The Smallpox Vaccine, The National Catholic Bioethics Quarterly, Spring 2000, deel 2, nr. 1, p. 12. G.C. Woodrow, An Overview of Biotechnology As Applied to Vaccine Development, in «New Generation Vaccines, G.C. Woodrow, M.M. Levine eds., Marcel Dekker Inc., New York en Basel, 1990, zie blz. 32-37. W.M. McDonnell, F.K. Askari, Immunization, JAMA, 10 december 1997, deel 278, nr. 22, pp. 2000-2007, zie pp. 2005-2006. (als die bestaan), waarbij ze druk uitoefenen op de politieke autoriteiten en de gezondheidsstelsels, zodat andere vaccins zonder morele problemen beschikbaar komen. Zij dienen, indien nodig, gebruik te maken van gewetensbezwaar Een dergelijke plicht kan bijgevolg leiden tot het nemen van toevlucht tot "gewetensbezwaren" wanneer de handeling die als ongeoorloofd wordt herkend een handeling is die is toegestaan of zelfs aangemoedigd wordt door de wetten van het land en een bedreiging vormt voor het menselijk leven. De encycliek Evangelium Vitae onderstreepte deze "verplichting om zich te verzetten tegen" de wetten die abortus of euthanasie toestaan "met behulp van het beroep op gewetensbezwaren" (nr. 73). [[2|73]] met betrekking tot het gebruik van vaccins die zijn geproduceerd met cellijnen van geaborteerde menselijke foetale oorsprong. Evenzo moeten ze zich met alle middelen (schriftelijk, via de verschillende verenigingen, massamedia, enz.) verzetten tegen de vaccins die nog geen moreel aanvaardbare alternatieven hebben, waardoor er druk wordt uitgeoefend zodat alternatieve vaccins worden bereid die niet in verband staan met de abortus van een menselijke foetus, en strikte juridische controle van de producenten van de farmaceutische industrie.

Met betrekking tot de ziekten waartegen geen alternatieve vaccins die beschikbaar zijn en ethisch aanvaardbaar, is het juist om af te zien van het gebruik van deze vaccins als dit kan worden gedaan zonder dat kinderen, en indirect de bevolking als geheel, aanzienlijke risico's lopen voor hun gezondheid. Als deze laatsten echter worden blootgesteld aan aanzienlijke gevaren voor hun gezondheid, kunnen vaccins waaraan morele problemen kleven ook tijdelijk worden gebruikt. De morele reden is dat de plicht om passieve materiële medewerking te vermijden niet verplicht is als er sprake is van ernstig ongemak. Bovendien vinden we in een dergelijk geval een proportionele reden, om het gebruik van deze vaccins te aanvaarden in ten opzichte van het gevaar de verspreiding van het pathologische agens te bevorderen, vanwege het gebrek aan vaccinatie van kinderen. Dit geldt met name in het geval van vaccinatie tegen rodehond. Dit geldt in het bijzonder.. Dit geldt in het bijzonder bij vaccinatie tegen rodehond, vanwege het gevaar van het aangeboren rubella syndroom. Dit kan gebeuren en ernstige aangeboren afwijkingen bij de foetus veroorzaken, wanneer een zwangere vrouw, ook al is het kortstondig, in contact komt met kinderen die niet zijn geïmmuniseerd en drager zijn van het virus. In dit geval worden de ouders die de vaccinatie van hun eigen kinderen niet hebben geaccepteerd, verantwoordelijk voor de misvormingen in kwestie, en voor de daaropvolgende abortus van foetussen, wanneer wordt vastgesteld dat ze misvormd zijn.

In ieder geval blijft het een morele plicht om te blijven vechten en alle wettige middelen aan te wenden om het leven van de farmaceutische industrieën die gewetenloos en onethisch handelen, moeilijk te maken. De last van deze belangrijke strijd kan en mag echter niet rusten op onschuldige kinderen en op de gezondheidssituatie van de bevolking - vooral met betrekking tot zwangere vrouwen.

Samenvattend moet worden bevestigd dat:

• er is een ernstige verantwoordelijkheid om alternatieve vaccins te gebruiken en gewetensbezwaren te maken met betrekking tot degene die moreel problematisch zijn;
• wat betreft de vaccins waarvoor geen alternatief bestaat, moet de noodzaak om deze vaccins te betwisten zodat anderen kunnen worden gemaakt opnieuw worden bevestigd, evenals de rechtmatigheid van het gebruik van deze vaccins in de tussentijd, voor zover dit nodig is om een ernstig risico te vermijden, niet alleen voor de eigen kinderen, maar ook, en misschien meer specifiek, voor de gezondheidstoestand van de bevolking als geheel - vooral voor zwangere vrouwen;
• de rechtmatigheid van het gebruik van deze vaccins mag niet verkeerd worden geïnterpreteerd als een verklaring van de rechtmatigheid van hun productie, marketing en gebruik, maar moet worden opgevat als een passieve materiële medewerking en, in de lichtste en meest ver verwijderde zin, ook actief, moreel gerechtvaardigd als een extrema ratio vanwege de noodzaak om te zorgen voor het welzijn van de kinderen en de mensen die in contact komen met de kinderen (zwangere vrouwen);
• dergelijke medewerking vindt plaats in een context van morele druk uitgeoefend op het geweten van ouders, die gedwongen worden te kiezen om tegen hun geweten of anderszins te handelen, om de gezondheid van hun kinderen en van de bevolking als geheel in gevaar te brengen. Dit is een onrechtvaardige alternatieve keuze, die zo snel mogelijk moet worden geëlimineerd.