Barmhartigheid, een manier van kennen die geest en hart opent

Dierbare broeders en zusters, goedendag !

Elke zondag gedenken wij de verrijzenis van de Heer Jezus, maar in deze periode na Pasen bekleedt de zondag een meer verhelderende betekenis. In de traditie van de Kerk heet deze zondag, de eerste na Pasen, in albis. Wat betekent dat? Het verwijst naar het ritueel voor wie het doopsel in de Paaswake ontvingen. Aan ieder werd een wit gewaad gegeven – alba, wit – om de nieuwe waardigheid als kind van God te beklemtonen. Ook vandaag gebeurt dat nog: aan pasgeborenen wordt symbolisch een klein kledingstuk gegeven, terwijl volwassenen een heel kledingstuk dragen, zoals wij dat in de Paaswake gezien hebben. En dat wit gewaad, werd in het verleden een week lang gedragen, tot op zondag in albis. Van daar kwam de naam in albis deponendis, namelijk de zondag waarop het wit gewaad wordt uitgedaan. Eens het kleed afgelegd was, begonnen de neofieten hun nieuwe leven in Christus en de Kerk.

Er is nog iets: in het Jubeljaar 2000 [d:17] bepaalde de heilige Johannes Paulus II dat deze zondag aan de Goddelijke Barmhartigheid zou gewijd zijn. Inderdaad, een mooie intuïtie; het is de Heilige Geest die hem dat heeft ingegeven! Enkele maanden geleden, hebben wij het Buitengewoon Jubeljaar van de Barmhartigheid afgesloten en deze zondag nodigt ons uit opnieuw en sterk de genade van Gods barmhartigheid op te nemen. Het Evangelie van vandaag verhaalt de verschijning van de verrezen Christus aan de leerlingen in het cenakel (Joh. 20, 19-31) [b:Joh. 20, 19-31]. De heilige Johannes schrijft dat Jezus Zijn leerlingen begroet en zegt: “Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u”. Nadien blaast Hij over hen en zegt: “Ontvangt de heilige Geest. Aan wie ge de zonden vergeeft, zijn ze vergeven, en aan wie ge ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven” (Joh. 20, 21-23) [b:Joh. 20, 21-23]. Dat is de betekenis van barmhartigheid, die op de dag van Jezus’ verrijzenis voorgesteld wordt als zondevergeving. De verrezen Jezus heeft aan Zijn Kerk als eerste zending, Zijn eigen zending doorgegeven om aan iedereen de concrete verkondiging van de vergeving te brengen. Dat is de eerste opdracht: vergeving verkondigen. Dit zichtbaar teken van Zijn barmhartigheid draagt vrede des harten in zich, evenals de vreugde van een nieuwe ontmoeting met de Heer.

Barmhartigheid laat zich in het licht van Pasen echt waarnemen als een manier van kennen. Dat is belangrijk: barmhartigheid is echt een manier van kennen. Wij weten dat men op verschillende manieren kan kennen: door de zintuigen, intuïtie, het verstand … Wel, men kan ook leren kennen door barmhartigheid te ervaren, want barmhartigheid opent de deur van de geest om het mysterie van God en van ons persoonlijk leven beter te begrijpen. Barmhartigheid doet ons begrijpen dat geweld, wrok en wraak geen zin hebben en dat het eerste slachtoffer daarvan degene is die deze gevoelens heeft, omdat hij zich van zijn waardigheid ontdoet. Barmhartigheid opent tevens de deur van het hart en laat ook nabijheid ervaren, vooral tegenover wie eenzaam en gemarginaliseerd is, omdat zij hen het gevoel geeft broeders en kinderen van één enkele Vader te zijn. Zij geeft een betere kennis van wie troost nodig heeft en laat de gepaste woorden vinden om te bemoedigen.

Broeders en zusters, barmhartigheid verwarmt het hart en maakt het gevoelig voor wat broeders nodig hebben, zij stimuleert tot delen en participatie. Barmhartigheid engageert tenslotte iedereen om een instrument van rechtvaardigheid, verzoening en vrede te zijn. Vergeten wij nooit dat barmhartigheid de sluitsteen van het geloofsleven is en de concrete vorm waarin wij Jezus’ verrijzenis zichtbaar maken. Moge Maria, Moeder van Barmhartigheid, ons helpen om dat allemaal vreugdevol te geloven en te beleven.