Wat zegt de Kerk ten overstaan van zo veel tragedies?

Vandaag herhaalt, zingt en roept de Kerk uit: “Jezus is verrezen!”. Hoe dan? Petrus, Johannes, de vrouwen zijn naar het graf gegaan, maar het was leeg, Hij was er niet.

Zij zijn erheen gegaan met een hart, gesloten door droefheid, de droefheid van een mislukking: de Meester, hun Meester, degene van wie zij zo veel hielden, was terechtgesteld, Hij is dood. En van de dood keert men niet terug. Dat is de mislukking, de weg van de mislukking, de weg naar het graf.

Maar de engel zegt hun: “Hij is niet hier, Hij is verrezen”. Dat is de eerste boodschap: “Hij is verrezen”.

En dan de verwarring, het gesloten hart, de verschijningen. De leerlingen blijven heel de dag opgesloten in het Cenakel, omdat zij bang waren dat hen hetzelfde zou overkomen als Jezus.

En de Kerk houdt niet op bij onze mislukkingen,tot onze gesloten en bange harten te zeggen: “hou op, de Heer is verrezen!”.

Maar als de Heer verrezen is, hoe kunnen die dingen dan gebeuren? Hoe kan zoveel ongeluk gebeuren, ziekten, mensenhandel, oorlog, vernieling, verminking, wraak, haat? Waar is dan de Heer?

Gisteren telefoneerde ik met een jongere die een ernstige ziekte heeft , een ontwikkelde jongere, een ingenieur. En om een teken van geloof te geven, zei ik hem: “er is geen verklaring voor wat u overkomt. Kijk naar Jezus op het kruis: dat heeft God met Zijn Zoon gedaan, een andere uitleg is er niet”. En hij antwoordde: “ja, maar Hij heeft het aan Zijn Zoon gevraagd en de Zoon heeft ja gezegd. Aan mij werd niet gevraagd of ik dat wou”. Dat ontstelt ons, aan niemand van ons werd gevraagd: “zijt ge tevreden met wat in de wereld gebeurt? Zijt ge bereid dat kruis te dragen?”. Het kruis blijft maar het geloof in Jezus brokkelt af.

Vandaag blijft de Kerk zeggen: “hou op, Jezus is verrezen!”. Het is geen verbeelding, de verrijzenis van Christus is geen feest vol bloemen. Het is mooi, maar dat is het niet, het is meer.

Het is het mysterie van de afgekeurde steen die uiteindelijk het fundament is van ons bestaan. Christus is verrezen, dat is de betekenis. In deze wegwerpcultuur, waar weggeworpen wordt wat niet nuttig is, wordt deze steen – Jezus – afgekeurd, al is hij een bron van leven.

Ook wij, kleine keien op de grond, op deze aarde van verdriet, tragedies, wij hebben met het geloof in de verrezen Christus, te midden van zo veel rampen, betekenis. De betekenis om verder te kijken: “kijk, er is geen muur, er is leven, er is vreugde, in deze ambivalentie staat het kruis. Kijk vooruit, sluit u niet op! Kleine kei, gij hebt zin in het leven, want ge bent een kleine kei dicht bij deze grote rots, deze steen die door de boosheid van de zonde werd afgekeurd”.

Wat zegt de Kerk ten overstaan van zoveel tragedies? Eenvoudig dit: de afgekeurde steen werd eigenlijk niet echt verwijderd. De kleine keien die groter worden en zich aan deze steen vasthechten, worden niet verworpen, zij hebben een betekenis en met dit gevoel herhaalt de Kerk uit de grond van haar hart: “Christus is verrezen!”.

Denken wij even na, dat ieder van ons nadenke over de dagelijkse problemen of ziekten die wij of één van onze ouders meegemaakt hebben. Denken wij aan de oorlogen, de menselijke tragedies, en zeggen wij eenvoudig, nederig, zonder omhaal van woorden, alleen tegenover God en onszelf: “ik weet niet hoe, maar ik ben zeker dat Christus verrezen is en daarop wed ik”.

Broeders en zusters, dat is wat ik u zeggen wou. Als u naar huis gaat, herhaal dan in uw hart: “Christus is verrezen!”.