Een missionaire zending

Dierbare broeders en zusters,

goedemorgen allemaal! En dank, heel veel dank dat jullie gekomen zijn naar deze bijeenkomst.

De taak van de Paus, de taak van Petrus, is om de broeders te bevestigen in het geloof. Zo hebben ook jullie met dit gebaar aan de Opvolger van Petrus willen vragen om jullie roeping te bevestigen, om jullie missie te ondersteunen, om jullie charisma te zegenen. En ik bevestig vandaag jullie roeping, ik ondersteun jullie missie en zegen jullie charisma. Ik doe het niet omdat hij {hij wijst naar Kiko} mij heeft betaald, nee! Ik doe het omdat ìk het wil doen. Jullie zullen gaan in de naam van Christus over heel de wereld om zijn Evangelie te brengen: moge Christus jullie voorgaan, moge Christus jullie vergezellen, moge Christus de redding tot vervulling brengen waarvan jullie dragers zijn!

Samen met jullie begroet ik alle Kardinalen en Bisschoppen die jullie vandaag vergezellen en die in hun bisdommen jullie missie ondersteunen. In het bijzonder begroet ik de initiators van de Neocatechumenale Weg, Kiko Argüello en Carmen Hernández, samen met pater Mario Pezzi: ook voor hen uit ik mijn waardering en mijn aanmoediging voor wat zij door middel van de Weg aan het doen zijn ten gunste van de Kerk. Ik zeg altijd dat de Neocatechumenale Weg een groot goed doet in de Kerk.

Zoals Kiko heeft gezegd is onze huidige ontmoeting een missionaire zending, in gehoorzaamheid aan wat Christus ons gevraagd heeft; wij hebben het gehoord in het Evangelie. En ik ben bijzonder blij dat deze missie van jullie wordt uitgevoerd dankzij christelijke families, die verenigd in een gemeenschap, de missie hebben om de tekenen van het geloof te geven, dìe tekenen die de mensen aantrekken tot de schoonheid van het Evangelie, volgens de woorden van Christus: "Hebt elkander lief zoals Ik u heb liefgehad; hieruit zullen allen kunnen opmaken dat gij mijn leerlingen zijt” (Joh. 13, 34) [[b:Joh. 13, 34]], en “wees één opdat de wereld gelove”. (Joh. 17, 21) [[b:Joh. 17, 21]] Deze gemeenschappen, geroepen door de bisschoppen, worden gevormd door een priester en vier of vijf families met kinderen, soms ook grote. Zij zijn een “missio ad gentes”, met een mandaat om de niet-christenen te evangeliseren. De niet-christenen die nog nooit van Jezus Christus hebben gehoord en de vele niet-christenen die vergeten zijn wie Jezus Christus was, wie Jezus Christus is: niet-christenen die gedoopt zijn, maar aan wie de secularisatie, het mondaine leven en vele andere dingen het geloof hebben doen vergeten. Doe dat geloof ontwaken!

Dus, nog eerder dan met het woord, is het met jullie getuigenis van het leven dat jullie het hart van Christus’ openbaring laten zien: dat God de mens bemint tot het punt dat Hij zichzelf voor hem aan de dood overlevert, en dat Hij door de Vader is opgewekt om ons de genade te schenken ons leven aan anderen te geven. Deze grote boodschap heeft de wereld van vandaag hard nodig. Hoeveel eenzaamheid, hoeveel leed, hoeveel afstand heeft men genomen van God in vele voorsteden van Europa en Amerika en in veel steden van Azië! Hoe hard is het vandaag nodig voor de mens, in elke breedtegraad, dat hij kan voelen dat God hem bemint en dat de liefde mogelijk is! Deze christelijke gemeenschappen, dankzij jullie, missionaire gezinnen, hebben de essentiële taak deze boodschap zichtbaar te maken. En wat is de boodschap? “Christus is verrezen, Christus leeft! Christus leeft onder ons!".

Jullie hebben de kracht ontvangen om alles te verlaten en te vertrekken naar verre landen dankzij een weg van christelijke initiatie, beleefd in kleine gemeenschappen, waar jullie de overgrote rijkdommen van jullie Doopsel hebben herontdekt. Dit is de Neocatechumenale Weg, een werkelijk geschenk van de Voorzienigheid aan de Kerk van onze tijd, zoals mijn Voorgangers al hebben gezegd, vooral de heilige Johannes Paulus II, toen hij jullie zei: “Ik erken de Neocatechumenale Weg als een itinerarium van de katholieke vorming, geldig voor de huidige tijd en samenleving” AAS 82 (1990), 1515 [[5854]] De Weg is gebaseerd op de drie dimensies van de Kerk: deze zijn het Woord, de Liturgie en de Gemeenschap. Daarom: het luisteren naar het Woord van God, constant en in gehoorzaamheid, de Eucharistieviering in de kleine gemeenschappen na de eerste vespers van de zondag, de viering van de laudes in de familie op zondag met alle kinderen en het delen van het eigen geloof met andere broeders, staan aan de oorsprong van de vele gaven die de Heer jullie heeft gegeven, evenals de vele roepingen tot het priesterschap en het gewijde leven. Dit alles te mogen zien is een vertroosting, want het bevestigt dat de Geest van God levend en werkzaam is in zijn Kerk, zelfs vandaag, en beantwoordt aan de behoeften van de moderne mens.

Bij verschillende gelegenheden heb ik aangedrongen op de noodzaak voor de Kerk om van een pastoraal van eenvoudigweg behoud, over te gaan tot een uitgesproken missionaire pastoraal. vgl: Evangelii Gaudium [[[4984|15]]] Hoe vaak hebben wij, in de Kerk, Jezus binnen ons en wij laten Hem niet naar buiten gaan... Hoe vaak! Dit is het meest belangrijke wat er te doen staat, als we niet willen dat de wateren in de Kerk stagneren. De Weg vormt al jaren deze “missio ad gentes” onder de niet-christenen, voor een “implantatio Ecclesiae”, een nieuwe aanwezigheid van de Kerk, daar waar de Kerk niet bestaat of niet meer in staat is om de mensen te bereiken. “Hoeveel vreugde geven jullie ons met jullie aanwezigheid en jullie werk!” – aldus de zalige Paus Paulus VI in zijn eerste audiëntie met jullie. Insegnamenti di Paolo VI, XII (1974), 407 [[3215]] Ik eigen mij ook deze woorden toe en bemoedig jullie om door te gaan, terwijl ik jullie toevertrouw aan de Heilige Maagd Maria die de Neocatechumenale Weg heeft geïnspireerd. Zij spreekt voor jullie ten beste tegenover haar goddelijk Kind.

Dierbaren, moge de Heer jullie vergezellen. Ga met mijn zegen!