De weg van Jezus leidt steeds naar het geluk

Dierbare broeders en zusters, goededag,

Vorige zondag [5831] presenteerde de liturgie ons Jezus die door satan in de woestijn bekoord werd, maar Die de bekoring overwon. In het licht van dat Evangelie, zijn wij ons opnieuw bewust geworden van onze zondige conditie, maar ook van de overwinning op het kwaad die aangeboden wordt aan wie de weg van bekering gaat en zoals Jezus, de wil van de Vader wil doen. Op deze tweede zondag van de Vasten, wijst de Kerk ons de bestemming van deze bekeringsweg aan, namelijk de deelname aan de heerlijkheid van Christus, die schittert op Zijn gelaat van gehoorzame Dienaar, voor ons gestorven en verrezen.

Het Evangeliecitaat verhaalt de gebeurtenis van de Transfiguratie, die plaatsheeft op het hoogtepunt van Jezus’ openbaar optreden. Hij is op weg naar Jeruzalem, waar zich de profetieën over de “Dienaar van Jahwe” zullen voltrekken, en Zijn verlossend offer. De menigte begrijpt dat niet en met het vooruitzicht van een Messias die hun aardse verwachtingen tegenwerkt, heeft ze Hem verlaten. Zij denkt dat de Messias een bevrijder van de Romeinse overheersing zou zijn, een bevrijder van het vaderland, en dit perspectief van Jezus bevalt haar niet; zij gaat van Hem weg. Zelfs de apostelen begrijpen de woorden niet waarmee Jezus de afloop aankondigt van Zijn zending in het glorievolle lijden; zij begrijpen het niet! Dan toont Jezus aan Petrus, Jakobus en Johannes een anticipatie van Zijn glorie, om hen in het geloof te bevestigen en aan te moedigen Hem op de weg van het kruis te volgen. Op een hoge berg, in gebed gedompeld, wordt Hij voor hen van gedaante veranderd: Zijn gelaat en heel Zijn persoon stralen een verblindend licht uit. De drie leerlingen zijn beangstigd, terwijl een wolk hen omgeeft en de stem van de Vader is– zoals bij het doopsel in de Jordaan – hoorbaar uit den hoge: “Dit is mijn Zoon, de Welbeminde, luistert naar Hem” (Mc. 9, 7) [b:Mc. 9, 7]. Jezus is de Zoon die zich tot dienaar maakt, in de wereld gezonden om het heilsplan door het kruis te verwezenlijken, om ons allen te redden. Zijn totale aanhankelijkheid aan de wil van de Vader maakt Zijn mensheid transparant voor Gods heerlijkheid, die Liefde is.

Zo openbaart Jezus zich als het volmaakte beeld van de Vader, uitstraling van Zijn heerlijkheid, en als de voltooiing van de openbaring; daarom verschijnen naast de verheerlijkte Jezus, Mozes en Elia die de Wet en de Profeten vertegenwoordigen, om als het ware aan te duiden dat alles in Jezus eindigt en bij Jezus begint, in Zijn lijden en Zijn glorie.

De aanbeveling voor de leerlingen en voor ons is deze: “luistert naar Hem!”. Luister naar Jezus. Hij is de Verlosser: volg Hem. Naar Christus luisteren, impliceert de logica van Zijn Paasmysterie op zich nemen, met Hem op weg gaan om van zijn leven een liefdesgave voor de anderen te maken, in volgzame gehoorzaamheid aan de wil van God, met een houding van onthechting aan de dingen van de wereld en van innerlijke vrijheid. Men dient, met andere woorden, bereid te zijn “zijn leven te verliezen” door het te geven (Mc. 8, 35) [[b:Mc. 8, 35]], opdat alle mensen zouden gered worden: zo zullen wij het eeuwig geluk binnengaan. De weg van Jezus leidt naar het geluk, vergeet het niet! De weg van Jezus leidt ons steeds naar het geluk. Er zal (op deze weg) een kruis zijn, beproevingen, maar uiteindelijk leidt hij ons steeds naar het geluk. Jezus misleidt ons niet, Hij heeft ons het geluk beloofd en Hij zal het ons geven als wij deze weg gaan.

Bestijgen wij met Petrus, Jakobus en Johannes ook de berg van de Verheerlijking en staan wij stil om het gelaat van Jezus te schouwen, om er de boodschap van te vatten en in ons leven om te zetten; opdat ook wij door de Liefde zouden getransfigureerd worden. Werkelijk, liefde kan alles transfigureren. Liefde transfigureert alles! Gelooft u dat ? Moge de Maagd Maria ons op deze weg ondersteunen en aanroepen wij Haar nu met het Angelusgebed.

Na het bidden van het Angelus

Dierbare broeders en zusters,

De dramatische berichten uit Syrië en Irak blijven helaas naar ons toekomen en maken melding van geweld, ontvoering en misdaden tegen Christenen en andere groeperingen. Wij willen hen die door deze toestanden getroffen worden, verzekeren dat we hen niet vergeten, dat we hen nabij zijn en voor hen blijven bidden opdat aan deze onverdraaglijke brutaliteit waarvan zij het slachtoffer zijn, zo vlug mogelijk een einde komt. Met de leden van de Romeinse Curie heb ik de laatste H. Mis van de Vastenretraite, afgelopen vrijdag, voor deze intentie opgedragen. Tegelijk vraag ik dat iedereen, volgens zijn mogelijkheden, alles in het werk zou stellen om het lijden te verlichten van wie beproefd worden, dikwijls alleen om het geloof dat zij belijden … Bidden wij voor deze broeders en zusters die in Syrië en Irak lijden omwille van hun geloof … Bidden wij in stilte.

Ik wens ook Venezuela ter sprake te brengen, waar opnieuw grote spanningen heersen. Ik bid voor de slachtoffers en in het bijzonder voor de jongere die enkele dagen geleden in San Cristobal gedood werd. Ik roep iedereen op geweld af te wijzen, eerbied op te brengen voor de waardigheid van elke persoon en voor de heiligheid van het mensenleven; ik moedig iedereen aan gezamenlijk op weg te gaan voor het welzijn van het land, door opnieuw ruimte te laten voor oprechte en constructieve ontmoetingen en dialoog. Ik vertrouw dit dierbare land toe aan de moederlijke voorspraak van Onze-Lieve-Vrouw van Coromoto.

{...}