Kruis van Christus: geweld en barmhartigheid

Dierbare broeders en zusters, goeie dag!

Op 14 september viert de Kerk het feest van de Kruisverheffing. Iemand die geen christen is, zou ons kunnen vragen: waarom het kruis “verheffen”? Wij kunnen antwoorden dat wij niet eender welk kruis verheffen: wij verheffen Jezus’ kruis omdat daarin Gods liefde voor de mensheid ten hoogste geopenbaard werd. Daaraan herinnert ons het Evangelie van Johannes in de liturgie van vandaag: “Zozeer immers heeft God de wereld lief gehad dat Hij zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven” (Joh. 3, 16) [b:Joh. 3, 16]. De Vader heeft de Zoon “gegeven” om ons te redden en dat houdt de dood in van Jezus en Zijn dood op het kruis. Waarom was het kruis nodig? Omwille van het gewicht van het kwaad dat maakte dat we slaven bleven. Het kruis van Jezus drukt twee zaken uit: al de negatieve kracht van het kwaad en heel de almachtige zachtmoedigheid van Gods barmhartigheid. Het kruis lijkt de ondergang van Jezus te verklaren, maar in werkelijkheid tekent het Zijn overwinning. Op Calvarië zeiden degenen die met Hem spotten: “als Gij de Zoon van God zijt, kom dan van het kruis af”. (Mt. 27, 40) [[b:Mt. 27, 40]] Doch het tegendeel was waar: juist omdat Hij de Zoon van God is, was Jezus daar, op het kruis, ten einde toe trouw aan het liefdesplan van de Vader. En juist daarom heeft God Jezus verheven (Fil. 2, 9) [b:Fil. 2, 9] door Hem het universeel koningschap te verlenen.

En als wij naar het kruis kijken waaraan Jezus genageld was, schouwen wij het teken van de liefde, van de oneindige liefde van God voor ieder van ons en de bron van ons heil. Aan dit kruis ontspringt de barmhartigheid van de Vader die heel de wereld omhelst. Door het kruis van Christus is de kwade overwonnen, de dood verslagen, werd het leven ons teruggegeven, werd de hoop teruggegeven. Dat is belangrijk: door het kruis van Christus werd de hoop ons teruggegeven. Het kruis van Jezus is onze enige hoop! Ziedaar waarom de Kerk het Heilig Kruis verheft, waarom wij, Christenen, ons met het kruis tekenen. Wij verheffen geen kruisen, maar verheffen het verheerlijkte kruis van Jezus, teken van de immense liefde van God, teken van ons heil en weg naar de verrijzenis. Dat is onze hoop.

En wanneer wij het Heilig Kruis schouwen en plechtig herdenken, gedenken wij met ontroering onze zo vele broeders en zusters die vervolgd en gedood worden omwille van hun geloof in Jezus Christus. Vooral waar godsdienstvrijheid nog niet gewaarborgd of niet helemaal toegepast wordt. Maar het gebeurt ook in landen en milieus die in principe de vrijheid en de rechten van de mens beschermen, doch waar gelovigen en Christenen in het bijzonder, geconfronteerd worden met beperkingen en discriminatie. Daarom denken wij vandaag aan hen en bidden wij bijzonder voor hen.

Op Calvarië, aan de voeten van het kruis, stond de Maagd Maria (Joh. 19, 25-27) [[b:Joh. 19, 25-27]], als de Moeder van Smarten, die wij morgen in de liturgie vieren. Ik vertrouw Haar het heden en de toekomst van de Kerk toe opdat wij de boodschap van liefde en heil van Jezus’ Kruis altijd zouden weten te ontdekken en aanvaarden. Ik vertrouw Haar bijzonder de gehuwde echtparen toe die ik vanmorgen met vreugde in de Sint-Pietersbasiliek in het huwelijk mocht verenigen [5612].

Na het bidden van het Angelus

Dierbare broeders en zusters,

Morgen begint in de Midden Afrikaanse Republiek officieel de missie die de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties gewild heeft, om de vrede in het land te herstellen en de burgerbevolking te beschermen, die zwaar lijdt onder de gevolgen van het gewapende conflict. Ik verzeker u de inzet en het gebed van de katholieke Kerk, ik moedig de inspanningen van de internationale gemeenschap aan die hulp biedt aan de Centraal-Afrikanen die van goede wil zijn. Moge het geweld zo vlug mogelijk plaats maken voor dialoog; mogen de tegengestelde partijen hun eigenbelang opzij zetten en ervoor zorgen dat elke burger, van welke etnische groepering of godsdienst ook, meewerkt aan de opbouw van het algemeen welzijn. Moge de Heer dit vredeswerk begeleiden!

Gisteren was ik in Redipuglia [n:2731], op het Oostenrijks-Hongaars kerkhof en in het heiligdom. Ik heb voor de doden van de Grote Oorlog gebeden. De cijfers zijn schrikbarend: men spreekt van 8 miljoen jonge soldaten en ongeveer 7 miljoen burgers. Dit doet ons begrijpen hoe dwaas de oorlog is! Een dwaasheid van de mensheid die haar les nog niet geleerd heeft, want daarna kwam de Tweede Wereldoorlog en vele andere oorlogen zijn vandaag nog bezig . Wanneer zullen wij dan die les leren? Ik nodig u allen uit naar de gekruisigde Christus te kijken om te begrijpen dat haat en kwaad overwonnen zijn door vergeving en door het goede, om te begrijpen dat oorlog het kwaad en de dood slechts doen toenemen!

En nu, groet ik u allen van harte, u, gelovigen uit Rome en bedevaarders uit Italië en uit verschillende landen (...).

Ik vraag u alstublieft voor mij te bidden. Ik wens u een goede zondag en eet smakelijk. Tot ziens!