De Kerk wordt gebouwd op het geloof van elke gedoopte

Voor het Angelus

Geliefde broers en zussen, goede dag!

Het Evangelie van deze zondag (Mt. 16, 13-20) [b:Mt. 16, 13-20] is de beroemde passage die centraal staat in het verhaal van Matteüs. Daarin belijdt Simon, namens de Twaalf, zijn geloof in Jezus als “de Christus, de Zoon van de levende God”; en Jezus noemt Simon “zalig” omwille van zijn geloof waarin Hij een bijzondere gave van de Vader erkent en hem zegt: “Gij zijt Petrus en op deze steenrots zal ik mijn Kerk bouwen”.

Laat ons even precies bij dit punt stilstaan, bij het feit dat Jezus aan Simon deze nieuwe naam geeft: “Petrus”, wat in de taal van Jezus klinkt als “Kefa”, een woord dat “rots” betekent. In de Bijbel verwijst deze term “rots” naar God. Jezus geeft die naam aan Simon niet omwille van zijn kwaliteiten of omwille van zijn menselijke verdiensten, maar omwille van zijn oprecht en stevig geloof, dat hem van uit den hoge geschonken wordt.

Jezus ervaart in zijn hart een grote vreugde omdat Hij in Simon de hand van de Vader waarneemt, de werking van de Heilige Geest. Hij erkent dat God de Vader aan Simon een “betrouwbaar” geloof geschonken heeft, waarop Jezus zijn Kerk zal kunnen bouwen, dat wil zeggen zijn gemeenschap, wij allen. Jezus overweegt een begin te maken met “zijn” Kerk, een volk gegrond niet op afstamming, maar op het geloof, wat betekent op de verhouding met Hemzelf, een verhouding van liefde en van vertrouwen. Onze relatie met Jezus bouwt de Kerk op. Om zijn Kerk te beginnen wil Jezus bij zijn leerlingen een onwankelbaar geloof vinden, een “betrouwbaar” geloof. Dat wil Hij op dit punt van de weg vaststellen.

De Heer heeft het beeld van het bouwen voor ogen, het beeld van de gemeenschap als een gebouw. Daarom noemt Hij Simon, zodra Hij diens heldere geloofsbelijdenis hoort, “rots”, en geeft te kennen dat Hij zijn Kerk op dit geloof wil bouwen.

Broers en zussen, wat in de heilige Petrus op unieke wijze gebeurd is, gebeurt in elke Christen die een oprecht geloof koestert in Jezus de Christus, de Zoon van de levende God. Het Evangelie van vandaag daagt elk van ons uit. Hoe staat het: met je geloof? Elkeen geeft het antwoord in het eigen hart. Hoe staat het met je geloof? Hoe treft de Heer onze harten aan? Een hart stevig als steen of een zanderig hart, twijfelend, wantrouwig, ongelovig? Het zal ons goed doen in de loop van deze dag hieraan te denken. Als de Heer in ons, ik zal niet zeggen een volmaakt geloof maar een oprecht, authentiek geloof vindt, dan zal Hij ook in ons levende stenen zien om zijn gemeenschap op te bouwen. Van deze gemeenschap is Christus de basissteen, de enige hoeksteen. Van zijn kant is Petrus steen als zichtbaar fundament van de eenheid van de Kerk. Elke gedoopte is geroepen om aan Jezus het eigen, arme maar oprechte, geloof aan te bieden, zodat Hij zijn Kerk, vandaag, overal in de wereld, verder kan opbouwen.

Op onze dagen denken veel mensen dat Jezus een groot profeet is, een meester in wijsheid, een model van rechtschapenheid… En ook vandaag stelt Jezus aan zijn leerlingen, aan ons allen, de vraag: “Maar gij, wie zegt gij dat Ik ben?” Wat antwoorden wij? Laten we daaraan denken. Maar laat ons vooral bidden tot God de Vader, op voorspraak van de Maagd Maria, dat Hij ons de genade schenkt met een oprecht hart te antwoorden: “Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God”. Dat is een geloofsbelijdenis, dat is echt “het credo”. Laten we samen driemaal herhalen: “Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God”.

Na het Angelus

Geliefde broers en zussen,

Vandaag gaan mijn gedachten bijzonder naar het geliefde Oekraïne, dat vandaag zijn nationale feestdag viert, naar al zijn zonen en dochters, naar hun verzuchtingen om vrede en harmonie die bedreigd worden door een situatie van spanning en conflict die niet afneemt en die veel lijden veroorzaakt bij de burgerbevolking. Vertrouwen we heel dit land toe aan de Heer Jezus en aan Onze Lieve Vrouw en laten we samen bidden voor de slachtoffers, hun gezinnen en allen die lijden. Ik heb een brief ontvangen van een bisschop die al dit lijden beschrijft. Laten we samen tot Onze Lieve Vrouw bidden voor het geliefde Oekraïne op zijn nationale feestdag. Weesgegroet Maria… Maria, Koningin van de vrede, bid voor ons.