Over goddelijke Voorzienigheid

Dierbare broeders en zusters, goede dag!

De kern van de liturgie van deze zondag wordt gevormd door een van de meest bemoedigende waarheden: de goddelijke Voorzienigheid. De profeet Jesaja gebruikt hiervoor het beeld van de moederlijke liefde vol tederheid en zegt het volgende: “Kan een vrouw haar zuigeling vergeten? Zou een moeder zich niet meer ontfermen over het kind van haar schoot? En ook al zou een moeder haar kind vergeten, neen, Ik vergeet u nooit!” (Jes. 49, 15) [b:Jes. 49, 15]. Hoe mooi is dit! God vergeet ons niet, niemand van ons! Niemand van ons met naam en toenaam. Hij houdt van ons en vergeet ons niet. Wat een mooie gedachte... Deze uitnodiging om op God te vertrouwen vindt haar parallel in de woorden van het Evangelie volgens Matteüs: “Let eens op de vogels in de lucht – zegt Jezus - ze zaaien niet en maaien niet en verzamelen niet in schuren, maar uw hemelse Vader voedt ze. ... Kijkt naar de leliën in het veld: hoe ze groeien. Ze arbeiden noch spinnen. Toch zeg Ik u: Zelfs Salomo in al zijn pracht was niet gekleed als een van hen” (Mt 6, 26.28-29) [b:Mt 6, 26.28-29].

Maar wanneer we denken aan de vele mensen die in onzekere omstandigheden leven, of zelfs in armoede die hun waardigheid schendt, dan zouden deze woorden van Jezus abstract, of zelfs bedrieglijk kunnen lijken. Maar in werkelijkheid zijn ze meer dan actueel! Ze herinneren er ons aan dat je geen twee heren kunt dienen: God en de rijkdom. Zolang ieder voor zich blijft oppotten, zal er nooit gerechtigheid zijn. Dat moet goed tot ons doordringen! Zolang ieder voor zich blijft oppotten zal er nooit gerechtigheid zijn. Als we integendeel, vertrouwend op de voorzienigheid van God, samen zijn Rijk zoeken, dan zal het niemand aan het nodige ontbreken om waardig te leven.

Een hart bezig met de begeerte om te bezitten is een hart vol van de begeerte om te bezitten, maar leeg van God. Om deze reden heeft Jezus dikwijls de rijken gewaarschuwd, want ze lopen het gevaar hun vertrouwen te stellen in de goederen van deze wereld, terwijl de zekerheid, de uiteindelijke zekerheid, in God bestaat. In een hart bezeten door goederen blijft niet veel ruimte voor het geloof: alles is bezet door de rijkdommen, er is geen plaats voor het geloof. Als men daarentegen aan God de plaats geeft die Hem toekomst, dat wil zeggen de eerste plaats, dan brengt zijn liefde ertoe ook de rijkdommen te delen, ze ten dienste te stellen van projecten van solidariteit en ontwikkeling, zoals zovele voorbeelden, ook recente, in de geschiedenis van de Kerk laten zien. Op die wijze gaat de Voorzienigheid van God langs onze dienst aan de anderen, ons delen met anderen. Als ieder van ons niet alleen voor zichzelf rijkdommen oppot, maar ze ten dienste van de anderen stelt, dan wordt de Voorzienigheid van God zichtbaar in dit gebaar van solidariteit. Als daarentegen iemand alles voor zichzelf oppot, wat zal met hem gebeuren wanneer hij door God wordt geroepen? Hij zal de rijkdommen niet met zich kunnen meenemen, want – jullie weten het - de lijkwade heeft geen zakken! Beter is het te delen, want naar de Hemel nemen we alleen dat mee wat we met de anderen hebben gedeeld.

De weg die Jezus wijst kan weinig realistisch lijken rekening houdend met de gangbare mentaliteit en met de problemen van de economische crisis; maar als we goed nadenken, brengt Hij ons terug bij de juiste waardeschaal. Hij zegt: “Is het leven niet méér dan het voedsel en het lichaam niet méér dan de kleding?” (Mt 6, 25). Om er toe te komen dat aan niemand brood, water, kleding, woning, werk, gezondheid ontbreekt, is het nodig dat we ons allen als kinderen van de Vader in de hemel beschouwen en dus als broeders onder elkaar en ons als zodanig gedragen. Dat heb ik in herinnering gebracht in de Boodschap voor de vrede op 1 januari [5068]: de weg naar de vrede is de broederlijkheid: samen op weg gaan, de dingen samen delen.

Laten we in het licht van het Woord van God van deze zondag, de Maagd Maria, Moeder van de goddelijke Voorzienigheid, aanroepen. Aan haar vertrouwen we ons bestaan toe, de weg van de Kerk en van de mensheid. In het bijzonder roepen we haar voorspraak in opdat allen zich zouden inspannen met een eenvoudige en sobere stijl te leven, de ogen gericht op de behoeften van de meest noodlijdende broeders.

Na het bidden van het Angelus

Dierbare broeders en zusters,

Ik vraag u nogmaals te bidden voor Oekraïne, dat een delicate toestand beleeft. Ik wens dat alle delen van het land zich inspannen om misverstanden te overwinnen en gezamenlijk te bouwen aan de toekomst van de natie. Ik wil dit uitbreiden door een oprechte oproep aan de internationale gemeenschap om alle initiatieven ten gunste van de dialoog en de eendracht te ondersteunen.

{...}

In de loop van deze week zullen we de Veertigdagentijd inzetten, dat is de weg van het Volk van God naar Pasen, een weg van bekering, van strijd tegen het kwaad met de wapens van het gebed, van het vasten en van de barmhartigheid. De mensheid heeft nood aan rechtvaardigheid, aan verzoening, aan vrede en ze zal ze slechts kunnen bezitten door met heel het hart naar God, die er de bron van is, terug te keren. Ook wij allen hebben nood aan de vergiffenis van God. Laten we de Veertigdagentijd beginnen met een geest van aanbidding voor God en van broederlijke solidariteit met hen die in deze tijd het meest beproefd worden door armoede en door gewelddadige conflicten.

U allen een goede zondag en smakelijk eten. Tot ziens