Gezin, arbeid, roeping en zending

Vragen van de jongeren aan de Paus

1. Gezin

Nicola en Chiara Volpi (Perugia = Città della Pieve)

Wij jongeren leven in een maatschappij die draait rond het goed hebben, zich vermaken, aan jezelf denken. Als jonge christenen het huwelijk beleven is ingewikkeld. Openstaan voor het leven is een uitdaging en vaak een vrees. Als jong gehuwden voelen we de vreugde ons huwelijk te beleven, maar we ervaren ook de dagelijkse vermoeidheid en uitdagingen. Hoe kan de Kerk ons helpen, hoe kunnen onze herders ons ondersteunen, welk stappen moeten wijzelf zetten?

2. Arbeid

Danilo Zampolini (Spoleto-Norcia) e David Girolami (Foligno)

Ook in Umbrië is de algemene economische crisis van de laatste jaren oorzaak geweest van ongemak en armoede. De toekomst dient zich als onzeker en bedreigend aan. Het gevaar bestaat, tegelijk met de economische zekerheid, ook de hoop te verliezen. Hoe moet een jonge christen naar de toekomst kijken? Welke wegen bewandelen om een samenleving op te bouwen die God en de mens waardig is?

3. Roeping

Benedetto Fattorini (Orvieto-Todi) e Maria Chiaroli (Terni-Narni-Amelia)

Wat in het leven doen? Hoe en waar de talenten inzetten die de Heer mij geschonken heeft?

Soms worden we gefascineerd door het priesterschap of het godgewijde leven. Maar onmiddellijk is er de angst. Want, zo’n inzet “voor altijd”? Hoe de roeping door God onderkennen? Welke raad geef je aan wie zijn leven wil wijden aan de dienst van God en van de broers?

4. Zending

Luca Nassuato (Assisi-Nocera Umbra-Gualdo Tadino), Mirko Pierli (Città di Castello) e Petra Sannipoli (Gubbio)

Het is goed voor ons om hier samen met u te zijn en uw woorden te horen, die ons aanmoedigen en het hart verwarmen. Het Jaar van het Geloof [d:354] dat over enkele weken afloopt heeft alle gelovigen opnieuw de uitdaging van de dringendheid van de verkondiging van de Blijde Boodschap voorgeschoteld. Ook wij zouden willen deelnemen aan dit enthousiasmerend avontuur. Maar hoe? Wat kan onze bijdrage zijn? Wat moeten we doen?

Antwoorden van de Paus
Geliefde jongeren van Umbrië, goede avond!

Dank voor jullie aanwezigheid, dank voor dit feest! Dit is werkelijk een feest! Dank voor jullie vragen.

Ik ben blij dat de eerste vraag gesteld werd door een jong echtpaar. Een mooi getuigenis! Twee jongen mensen, die ervoor kiezen, de beslissing nemen, met vreugde ne moed om een gezin te stichten. Ja het is waar: het vraagt moed om een gezin te stichten! Het vergt moed! En, die vraag van jullie, jong echtpaar, houdt verband met die over de roeping. Wat is het huwelijk? Het is een ware en eigen roeping, zoals ook het priesterschap en het godgewijde leven het zijn. Twee christenen die huwen hebben in hun liefdesverhaal de roep van de Heer vernomen, de roeping om uit twee, man en vrouw, één vlees te worden, één leven. En het sacrament van het huwelijk omhult deze liefde met Gods genade, verankert het in God zelf. Met deze gave, met de zekerheid van deze roeping, kun je vertrouwvol op weg gaan, hoef je niets te vrezen. Kun je alles aan, samen! Denken we maar aan onze ouders, aan onze grootouders en overgrootouders, die trouwden toen de omstandigheden veel slechter waren dan de onze, temidden van tijden van oorlog, of sommigen die geëmigreerd zijn, zoals mijn ouders. Waar vonden zij hun kracht? Ze vonden ze in de zekerheid dat de Heer met hen was, dat het gezin door God met het sacrament van het huwelijk gezegend was en dat de zending om kinderen het leven te schenken en op te voeden een gezegende zending is. (…)

Geliefde vrienden, om goed en stevig te bouwen is dit morele en spirituele fundament nodig!Vandaag is dit fundament niet langer gewaarborgd door het gezin noch door de sociale traditie. Integendeel, de maatschappij waarin jullie geboren werden geeft voorrang aan de individuele rechten eerder dan aan het gezin; ze geeft voorrang aan relaties die duren zolang er geen moeilijkheden zijn. Daarom spreekt men soms op een oppervlakkige en meerzinnige wijze over het echtpaar, over het gezin, over het huwelijk. Het volstaat de televisieprogramma’s te bekijken (…). Het is het egoïsme (...) Het egoïsme van altijd dat terugkeert en zich niet kan openstellen voor de anderen. De andere moeilijkheid is de cultuur van het voorlopige. Niets schijnt definitief te zijn. Alles is voorlopig. ... de liefde duurt zolang ze duurt. Eens heb ik een seminarist – een dappere – horen zeggen: “Ik wil priester worden voor tien jaar. Daarna wil ik de zaak herbekijken”. Dat is de cultuur van het voorlopige. Maar Jezus heeft ons niet voorlopig verlost. Hij heeft ons voor altijd verlost!

Maar, de Heilige Geest wekt altijd nieuwe antwoorden op nieuwe noden. Zo heeft zich in de Kerk het pastoraat aan verloofden vermenigvuldigd, voorbereidingen op het huwelijk, groepen van jonge echtparen in de parochies, gezinsbewegingen... Het is een onmetelijke rijkdom! (...). De fantasie – vergeef me het woord – de fantasie van de Heilige Geest is mateloos, maar ook zeer concreet! Daarom zou ik jullie willen zeggen: heb geen angst om definitieve stappen te zetten, vreest niet om dat te doen. (...) Vrees niet om definitieve stappen te zetten zoals die van het huwelijk. Verdiep jullie liefde door er de ritmes en uitdrukkingsvormen van te eerbiedigen; bidt en bereidt jullie goed voor. Maar heb daarna vertrouwen dat de Heer jullie niet alleen laat! Laat Hem in jullie huis toe als lid van het gezin. Hij zal jullie altijd steunen.

Het gezin is de roeping die God ingeschreven heeft in de natuur van man en vrouw. Maar er is ook een andere aan het huwelijk complementaire roeping: de roeping tot ongehuwd zijn en tot de maagdelijkheid omwille van het Rijk der hemelen. Het is de roeping die Jezus zelf heeft beleefd. Hoe ze onderkennen? Hoe erop ingaan? Het gaat om de derde vraag die jullie mij gesteld hebben. (...) Ik antwoord met twee elementen om de roeping tot het priesterschap of het godgewijde leven te onderkennen. Bidden en in de Kerk op weg gaan. Deze twee zaken gaan samen, ze zijn verweven. Aan het begin van elke roeping tot het godgewijde leven staat altijd een sterke ervaring van God, een ervaring die je niet vergeet, je herinnert ze gedurende heel je leven! Dat is wat Franciscus beleefd heeft. Je kunt het niet berekenen of programmeren. God verrast ons altijd! Het is God die roept. Maar het is wel belangrijk een dagelijks contact met Hem te hebben. Hem in stilte voor het tabernakel te beluisteren en in de intimiteit van onszelf met Hem praten, de Sacramenten te vieren. Met de Heer een dergelijke familiale band onderhouden is als het venster van ons leven openzetten, zodat Hij zijn stem kan laten horen over wat Hij van ons verlangt. (...) De band met God betreft niet een deel van onszelf. Hij gaat over het geheel. Het gaat om een liefde zo groot, zo mooi, zo waar dat ze alles waard is en heel ons vertrouwen verdient. Iets wil ik met kracht zeggen, vooral vandaag: de maagdelijkheid voor het Rijk van God is niet een “neen”, het is een “ja”! Natuurlijk brengt ze het afzien van de huwelijksband en van een eigen gezin mee. Maar ten diepste is het een “ja”, als antwoord op het totale “ja” van Christus aan ons en dit “ja” maakt vruchtbaar.

Hier in Assisi is er geen behoefte aan woorden! Het zijn Franciscus en Clara die spreken. Hun charisma blijft vele jongeren in de hele wereld aanspreken: jongens en meisjes die alles achterlaten om Jezus op de weg van het Evangelie te volgen.

Ziedaar, het Evangelie. Ik neem het woord “Evangelie” als uitgangspunt voor mijn antwoord op de andere twee vragen, de tweede en de vierde. (...)

(...)

Het Evangelie, geliefde vrienden, heeft niet alleen betrekking op de godsdienst, het heeft betrekking op de mens, op heel de mens. Het heeft betrekking op de wereld, op de maatschappij, op de menselijke beschaving. Het Evangelie is de heilsboodschap van God voor de mensheid. Wanneer we het hebben over “heilsboodschap” dan is dat niet een wijze van spreken. Het gaat niet eenvoudigweg over woorden of over lege woorden zoals er de dag van vandaag zoveel zijn. De mensheid heeft echt nood aan verlossing! Dat zien we elke dag in het dagblad of op de televisie. We stellen het ook vast wanneer we rondom ons kijken, in personen, in situaties; we zien het ook in onszelf! Ieder van ons heeft nood aan verlossing! Alleen redden we het niet. We hebben nood aan verlossing. Verlossing van wat? Van het kwaad. Het kwaad is bezig, het kwaad werkt. Maar het kwaad is niet onoverwinnelijk en een christen berust niet tegenover het kwaad. (...) Ons geheim is dat God groter is dan het kwaad. Dit is echt waar! God is groter dan het kwaad. God is liefde, barmhartigheid zonder grenzen. Deze Liefde heeft in de dood en de verrijzenis van Christus het kwaad in de wortel overwonnen. Dit is het Evangelie, de Blijde Boodschap: de liefde van God heeft overwonnen! Christus is op het kruis voor onze zonden gestorven en is verrezen. Met Hem kunnen we het kwaad bestrijden en het elke dag overwinnen. (...) Als ik geloof dat Jezus het kwaad heeft overwonnen en mij redt, dan moet ik Jezus volgen, heel mijn leven moet ik de weg van Jezus gaan.

Welnu, het Evangelie, deze heilsboodschap, heeft twee onderling verbonden bestemmingen. De eerste is het geloof opwekken,dat is de evangelisatie; de tweede is de wereld veranderen volgens het plan van God, dat is de christelijke bezieling van de maatschappij. Dit zijn geen twee losstaande zaken, ze vormen één enige zending. Het Evangelie verkondigen door onze levensgetuigenis verandert de wereld! Dat is de weg: het Evangelie verkondigen door onze levensgetuigenis.

Laten we naar Franciscus kijken. (...) Weten jullie wat Franciscus eens aan zijn broeders gezegd heeft: “Verkondigt altijd het Evangelie en mocht het nodig zijn, doe het ook met woorden!” Hoezo? Kun je het Evangelie zonder woorden verkondigen? Ja! Door het getuigenis! Eerst het getuigenis, daarna de woorden! Maar het getuigenis!

Jongeren van Umbrië, doet dat ook! Vandaag zeg ik jullie, in naam van de heilige Franciscus: ik kan jullie geen goud of zilver geven, maar wel iets veel kostbaarder, het Evangelie van Jezus. Gaat met moed! Met het Evangelie in jullie hart en in jullie handen. Weest met jullie leven getuigen van het geloof. Brengt Christus in jullie huizen, verkondigt Hem aan jullie vrienden, aanvaard Hem en dient Hem in de armen. Jongeren, brengt aan Umbrië een boodschap van leven, van vrede en van hoop! Jullie kunnen dat! (...)