De Kerk van alle volkeren en een altijd durend Pinksteren

Dierbare broeders en zusters,

voordat ik mijnerzijds mijn dank uitspreek, wil ik nog iets aankondigen.

In de context van de bespiegelingen van de bisschoppensynode “De nieuwe Evangelisatie voor het doorgeven van het christelijke geloof” [d:317] en ter afsluiting van het reflexie-proces over de thematieken van de priesterseminaries en de catechese, wil ik aankondigen dat ik, na gebed en na zorgvuldige overweging, heb besloten de bevoegdheid over de priesterseminaries (voor de seminaries en studie-inrichting) over te dragen van de Congregatie voor de Katholieke Opvoeding [d:119] naar de Congregatie van de Clerus [d:116] vgl: Ministrorum institutio [[[4842]]] en de bevoegdheid over de catechese over te dragen van de Congregatie van de Clerus [d:116] naar de Pauselijke Raad voor de Bevordering van de Nieuwe Evangelisatie [d:305]. vgl: Fides per doctrinam [[[4843]]]

De betreffende documenten zullen als een apostolische brief in de vorm van een Motu Proprio volgen om de betreffende bevoegdheidsgebieden en bevoegdheden te definiëren. Laat ons de Heer daarom bidden, dat Hij, met medewerking van de gehele Kerk, deze drie dicasteries van de Romeinse Curie bij hun belangrijke missies zal begeleiden.

Omdat ik ondertussen het woord heb, wil ik graag van de gelegenheid gebruik maken om aan de nieuwe kardinalen mijn allerhartelijkste gelukwensen uit te spreken. Door dit huidige kleine consistorie [n:1733] wil ik het consistorie [d:361] voltooien dat in februari jongstleden plaats vond met het oog op de Nieuwe Evangelisatie [d:388], als een teken dat uitdrukking geeft aan de universaliteit van de Kerk en dat laat zien dat de Kerk, de Kerk van alle volkeren is, dat ze alle talen spreekt en de Kerk is van een alsmaar voortdurend Pinksteren: niet de Kerk van een bepaald continent, maar een Universele Kerk. Het was mijn bedoeling, om juist daaraan uitdrukking te geven, aan de Universaliteit van de Kerk; en dat is ook het mooiste zichtbaar in deze synode. Het was voor mij verheffend, troostrijk en bemoedigend om hier de Universele Kerk te zien, in al haar lijden, bedreigingen, gevaren, maar ook alle vreugdevolle ervaringen van de tegenwoordigheid van de Heer, ook onder zware omstandigheden.

We hebben gehoord hoe de Kerk ook vandaag nog groeit en leeft. Ik denk bijvoorbeeld aan al datgene wat over Cambodja verteld werd, waar de Kerk en het geloof zich als nieuw voordoen; of ook over Noorwegen en talrijke andere landen. We zien dat de Heer ook daar, waar men er niet op rekende, present en machtig is en dat de Heer ook door ons werk en onze reflecties werkt.

Ook als de Kerk tegenwind ervaart, voelt ze toch in de eerste plaats het waaien van de Heilige Geest die ons help en ons de juiste weg wijst; en zo zijn wij met nieuw enthousiasme op weg en danken de Heer dat hij ons deze waarlijk katholieke ontmoeting schonk.

Ik dank allen: de synodevaders, de auditoren die vaak op werkelijk ontroerende wijze getuigden, de experts, de afgevaardigde broeders die ons geholpen hebben. We weten dat we allemaal Christus en zijn Evangelie verkondigen en in deze moeilijke tijd willen strijden voor de Waarheid van Christus en zijn verkondiging. Voor alles wil ik echter de voorzitters bedanken, die ons mild en doortastend hebben geleid, de relatanten die dag en nacht gewerkt hebben. Ik denk wel eens dat het tegen het natuurrecht ingaat om ook ’s nachts te werken, maar wanneer ze het vrijwillig doen, dan kan men alleen maar bedanken en we moeten daarvoor zeer dankbaar zijn. En tenslotte dank ook aan onze onvermoeibare en creatieve secretaris-generaal.

Deze proposities [4735] zijn een Testament, een gift, aan mij gegeven, om alles te verwerken tot één document [4984], dat uit het leven komt en nieuw leven moet voortbrengen. Daar hopen we op en daar bidden we voor; in ieder geval gaan we verder met de hulp van de Heer. Ik dank jullie allemaal. Velen van ons zullen elkaar in november terug zien - ik denk daarbij aan het consistorie [n:1774].

Dank u wel.