Missie: Brood gebroken voor het leven van de wereld

Geliefde broeders en zusters,

Wereld Missiezondag, in dit jaar dat is toegewijd aan de Eucharistie, helpt ons beter te begrijpen de "Eucharistische" betekenis van ons leven wanneer we de emoties opnieuw beleven die plaats hadden in de Bovenzaal op de vooravond van het Lijden, Jezus die zichzelf offert voor de wereld: "in de nacht dat de Heer Jezus werd overgeleverd, brood nam, en na gedankt te hebben, het brak en zeide: 'Dit is Mijn lichaam voor u. Doet dit tot mijn gedachtenis.' (1 Kor. 11, 23 - 24) [b:1 Kor. 11, 23 - 24].

In mijn recente Apostolische Brief Mane nobiscum, Domine [351] nodigde ik u uit om in te keren in Jezus die door het breken van het brood zich offerde voor de gehele mensheid. In navolging van Zijn voorbeeld zijn ook wij geroepen om ons leven te offeren voor onze broeders en zusters, vooral voor hen die dit het meest nodig hebben. De Eucharistie draagt het "teken van de universaliteit" en is een voorafbeelding, op een sacramentele wijze, van de tijd dat "allen die dezelfde menselijke natuur delen, hernieuwd worden in Christus door de Heilige Geest en de glorie van God verkrijgen, waardoor ze in staat zijn eenstemmig te zeggen: 'Onze Vader' " Ad Gentes Divinitus [[703|7]]. Omdat de Eucharistie ons helpt meer volledig de betekenis van de missie te begrijpen, leidt het iedere individuele gelovige, de missionarissen in het bijzonder, om "het brood, gebroken voor het leven van de wereld" te worden. De mensheid heeft Christus, het "gebroken brood", nodig.

In onze dagen lijkt het alsof de menselijke samenleving gebukt gaat onder donkere schaduwen terwijl het opschrikt van tragische gebeurtenissen en verschokt is door de catastrofes van de natuurrampen. Niettemin, zoals "Hij op de avond werd overgeleverd" (1 Kor. 11, 23) [b:1 Kor. 11, 23], zo wordt door Jezus "het brood gebroken" (Mt. 26, 26) [[b:Mt. 26, 26]] voor ons, in onze Eucharistische viering, en offert Hij zichzelf onder de sacramentele tekenen van Zijn liefde voor de gehele mensheid. Daarom benadrukte ik dat "de Eucharistie niet alleen uitdrukking is van communio in het leven van de Kerk; zij is ook een project van solidariteit voor heel de mensheid." Mane nobiscum, Domine [[351|27]]; het is "brood uit de hemel" dat eeuwig leven geeft (Joh. 6, 33) [[b:Joh. 6, 33]] en het menselijk hart opent voor een grote hoop.

Aanwezig in de Eucharistie is dezelfde Verlosser, die de behoeftige menigte zag en tot medelijden bewogen was "omdat ze afgetobd neerlagen als schapen zonder herder" (Mt. 9, 36) [b:Mt. 9, 36]; door de eeuwen heen heeft Hij nog steeds medelijden met de mensheid die in armoede en lijden moeten leven. Het is in Zijn naam dat pastorale werkers en missionarissen onbekende paden bewandelen en daarbij het "brood" van redding brengen naar iedereen. Zij worden daarbij gedragen in de wetenschap dat zij verenigd zijn met Christus die "inderdaad het middelpunt is, niet alleen van de geschiedenis van de Kerk, maar ook van de geschiedenis van de mensheid. (Ef. 1, 10; Kol. 1, 15 - 20) [[b:Ef. 1, 10; Kol. 1, 15 - 20]]" Mane nobiscum, Domine [[351|6]], en daarmee de diepste wensen van het menselijk hart kunnen vervullen. Alleen Jezus kan aan de menselijke honger naar liefde en dorst naar gerechtigheid invulling geven; Hij alleen maakt het voor iedere mens mogelijk om te delen in het eeuwige leven: "Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neergedaald. Als iemand van dit brood eet, zal hij leven in eeuwigheid." (Joh. 6, 51) [b:Joh. 6, 51]. De Kerk, een met Christus, wordt "gebroken brood."

Wanneer de kerkelijke gemeenschap de Eucharistie viert, met name op zondag, de dag van de Heer, ervaart het in het licht van het geloof de waarde van de ontmoeting met de Verrezen Christus en wordt steeds meer bewust van het Offer van de Eucharistie "voor velen" (Mt. 26, 28) [b:Mt. 26, 28]. Wij, die ons voeden met het Lichaam en Bloed van de gekruisigde en verrezen Heer, kunnen deze "gave" niet voor onszelf houden; in tegendeel we moeten het delen. Gepassioneerde liefde voor Christus leidt tot de dappere verkondiging van Christus; verkondiging dat, met martelaarschap, het ultieme offer wordt van de liefde voor God en voor de mensheid. De Eucharistie brengt ons ertoe om graag evangelist te zijn, actief betrokken om een gerechte en broederlijke wereld op te bouwen.

Ik hoop van ganser harte dat de Eucharistie iedere christelijke gemeenschap inspireert om te beantwoorden met "een broederlijke ijver (die) tegemoet (komt) aan de nood van mensen die aan een van de vele vormen van armoede lijden die in onze wereld te vinden zijn" Mane nobiscum, Domine [[351|28]], want "aan de onderlinge liefde en in het bijzonder aan de zorg voor de noodlijdende zullen wij als echte leerlingen van Christus worden herkend. (Joh. 13, 35; Mt. 25, 31-46) [[b:Joh. 13, 35; Mt. 25, 31-46]] Aan de hand van dit criterium ook zal de echtheid van onze eucharistievieringen worden getoetst." Mane nobiscum, Domine [[351|28]]. Missionarissen, "gebroken brood" voor het leven van de wereld.

Ook nu nog dringt Christus er bij zijn leerlingen op aan: "geeft gij hun maar te eten" (Mt. 14, 16) [b:Mt. 14, 16]. In Zijn naam verkondigen en getuigen missionarissen overal in de wereld het Evangelie. In hun inzet weerspiegelt zich opnieuw de woorden van de Verlosser: "Ik ben het Brood des Levens: wie tot Mij komt zal geen honger meer hebben, en wie in Mij gelooft zal nooit meer dorst krijgen." (Joh. 6, 35) [b:Joh. 6, 35]; zij worden ook het "Brood dat gebroken is" voor hun broeders, soms zelfs tot het punt dat ze hun eigen leven opofferen. Hoeveel missionarissen zijn martelaren in onze dagen! Moge hun voorbeeld vele jonge mannen en vrouwen laten treden op de paden van heroïsche gehoorzaamheid aan Christus! De Kerk heeft behoefte aan mannen en vrouwen die zichzelf geheel willen wegcijferen voor de grote zaak van het Evangelie.

Wereld Missiezondag [d:157] is een ideale mogelijkheid om ons meer bewust te zijn van de grote noodzakelijkheid om deel te nemen aan de evangelische missie die tot stand gebracht door lokale gemeenschappen en vele kerkelijke organisaties, in het bijzonder de Pauselijke Missie Werken en het Missionair Instituut. Deze missie behoeft niet alleen ondersteuning door gebed en offers, maar ook door concrete materiële opoffering. Ik maak gebruik van de gelegenheid om nogmaals de belangwekkende dienst van de Pauselijke Missiewerken te noemen en ik vraag u allen hen rijkelijk te steunen met geestelijke en materiële medewerking.

Moge de Maagd Maria, Moeder van God, ons helpen de ervaring van de Bovenzaal van het Laatste Avondmaal opnieuw te beleven opdat onze kerkelijke gemeenschappen steeds meer authentiek "Katholiek" moge zijn;
dat zijn gemeenschappen waar de "missionaire spiritualiteit", dat is de "intieme gemeenschap met Christus" Redemptoris Missio [[4|88]] sterk verbonden is met de "eucharistische spiritualiteit" waarvan Maria het model is, de "vrouw van de Eucharistie" Ecclesia de Eucharistia [[87|53]];
gemeenschappen die altijd open zijn voor de stem van de Geest en voor de noden van de mensheid, gemeenschappen van gelovigen, vooral missionarissen, die zich er niet van laten weerhouden om zichzelf te geven als "brood, gebroken voor het leven van de wereld."

Aan allen schenk ik mijn Apostolische Zegen

Vanuit het Vaticaan, 22 februari 2005, op het Feest van de Stoel van Petrus Paus Johannes Paulus II