Hindernissen beantwoorden met liefde en waarheid

Dierbare broeders en zusters, goeie dag!

Ik zou kort willen stilstaan bij het citaat uit de Handelingen van de Apostelen dat men in Liturgie van de derde Paaszondag leest. Deze tekst zegt dat de eerste prediking van de apostelen in Jeruzalem, de stad vervult met het nieuws dat Jezus werkelijk verrezen is, volgens de Schriften, en dat Hij de Messias is die de profeten hebben aangekondigd. De hogepriesters en overheden van de stad proberen de gemeenschap van hen die in Christus geloven, in de kiem te smoren en laten de apostelen gevangen nemen, met het bevel niet meer in Zijn Naam onderricht te geven. Doch Petrus en de andere Elf antwoorden: “men moet God meer gehoorzamen dan de mensen. De God van onze vaderen heeft Jezus ten leven gewekt ..., heeft Hem als Leidsman en Verlosser verheven ... Van dit alles zijn wij getuigen, maar ook de heilige Geest” (Hand. 5, 29-32) [b:Hand. 5, 29-32]. Men liet de apostelen vervolgens geselen en verbood hen opnieuw in Jezus’ Naam te spreken. En zij vertrokken “verheugd dat ze waardig bevonden waren smaad te lijden omwille van Jezus’ naam” (Hand. 5, 41) [b:Hand. 5, 41].

Ik vraag me af: waar halen de eerste leerlingen de kracht om te getuigen? En niet alleen dat: vanwaar kwam de vreugde en de moed om te verkondigen ondanks de hindernissen en gewelddadigheden? Laten wij niet vergeten dat de apostelen gewone mensen waren, geen schriftgeleerden, geen wetgeleerden, en niet tot de priesterklasse behoorden. Hoe konden zij met hun beperktheden en ondanks de tegenkanting van de autoriteiten, Jezus met hun leer vervullen? (Hand. 5, 28) [[b:Hand. 5, 28]] Het is duidelijk dat dit alleen kan verklaard worden door de aanwezigheid van de verrezen Heer bij hen en de werking van de Heilige Geest. De Heer die met hen was en de Geest die hen tot prediking aanzette, verklaren dit buitengewone feit. Hun geloof was gebaseerd op een zo sterke en persoonlijke ervaring van de gestorven en verrezen Christus, dat zij van niets en niemand angst hadden, en vervolging zelfs als een eer beschouwden die hun toeliet in de sporen van Jezus te gaan en op Hem te gelijken, door het getuigenis van hun leven.

Deze geschiedenis van de eerste christengemeenschap zegt ons iets heel belangrijk, dat voor de Kerk van alle tijden geldt en ook voor ons: wanneer iemand Jezus Christus werkelijk kent en in Hem gelooft, ervaart hij de aanwezigheid en de kracht van Zijn verrijzenis in zijn leven en kan hij niet anders dan deze ervaring meedelen. En indien deze persoon onbegrip of tegenwerking ervaart, gedraagt zij zich zoals Jezus tijdens Zijn lijden: zij beantwoordt ze met liefde en de kracht van de waarheid.

Als we samen het Regina Coeli [663|605] bidden, vragen wij de hulp van de Allerheiligste Maagd Maria opdat de Kerk in de hele wereld de verrijzenis van de Heer vrijmoedig en moedig zou verkondigen en een waardig getuigenis zou geven door blijken van broederliefde. Broederliefde is het beste getuigenis dat wij kunnen geven van Jezus die met ons leeft, van de verrezen Jezus. Bidden wij bijzonder voor christenen die vervolging lijden; op dit ogenblik lijden veel Christenen onder vervolging, zoveel, zoveel, en in vele landen: bidden wij voor hen, met liefde, in ons hart. Dat zij de levendige en bemoedigende aanwezigheid van de verrezen Heer zouden voelen.