Bij aankomst in Mexico

Excellentie, Mijnheer de president van de Republiek,
Heren kardinalen,
Geachte broeders in het bisschopsambt en het priesterschap,
Zeer geëerde autoriteiten,
Geliefd volk van Guanajuato en van heel Mexico, Ik ben zeer gelukkig hier te zijn en dank God dat Hij het mij heeft toegestaanmijn verlangen, dat reeds lang leeft in mijn hart, te verwezenlijken om hetvolk van God van deze grote natie in zijn eigen land te kunnen bevestigenin het geloof. De grote genegenheid van het Mexicaanse volk voor de opvolgervan Petrus, die het altijd in zijn gebed veelvuldig denkt, is spreekwoordelijk.Ik zeg dit op deze plaats, die wordt beschouwd als het geografischmiddelpunt van zijn gebied: hier wilde vanaf zijn eerste reis, mijn vereerdevoorganger, de zalige Johannes Paulus II, komen. Omdat hij dit niet kondoen, deed hij bij die gelegenheid een boodschap van bemoediging en zegenuitgaan, toen hij boven het luchtruim van dit gebied vloog. Vandaag ben ikgelukkig dat ik zijn woorden kan herhalen, juist op deze plaats en te middenvan u: “Ik ben dankbaar” - zo zei hij in zijn boodschap - “voor de genegenheidjegens de Paus en de trouw aan de Heer van de gelovigen van Bajío enGuanajuato. Moge God hen altijd vergezellen.” vgl: Telegram aan de gelovigen van Bajío en Guanajuato [[[4793]]]

In dierbare herinnering aan deze woorden dank ik u, mijnheer de president,voor uw hartelijke ontvangst en groet ik met respect uw geachte echtgenoteen de andere autoriteiten die mij met hun aanwezigheid hebben willen vereren.Een heel bijzondere groet aan mgr. José Guadalupe Martín Rábago,aartsbisschop van León, evenals aan mgr. Carlos Aguiar Retes, aartsbisschopvan Tlalnepantla en voorzitter van de Mexicaanse Bisschoppenconferentieen de Latijns-Amerikaanse Bisschoppenraad. Met dit korte bezoek wil ik alleMexicanen de hand geven en de Latijns-Amerikaanse naties en volkenbereiken die hier zo goed worden vertegenwoordigd door zeer vele bisschoppen,juist op deze plaats waar het majestueuze monument van ChristusKoning, op de “Cerro del Cubilete”, de verworteling van het katholiekegeloof onder de Mexicanen laat zien, die zich in al hun wederwaardighedenstellen onder zijn voortdurende zegen.

Mexico en het merendeel van de Latijns-Amerikaanse volken hebben tweehonderd jaar onafhankelijkheid herdacht of doen dit in deze jaren. De religieuze vieringen om God te danken voor dit zo belangrijke en betekenisvolle ogenblik zijn talrijk geweest. En zoals is gebeurd tijdens de heilige mis in de Sint Pieter op het hoogfeest van Onze-Lieve-Vrouw van Guadalupe [4794] heeft men de heilige Maria vurig aangeroepen, die met tederheid liet zien hoe de Heer allen bemint en zich zonder onderscheid voor allen heeft overgeleverd. Onze Moeder in de hemel is over het geloof van haar kinderen blijven waken, ook bij de vorming van deze naties, en blijft dat vandaag doen ten overstaan van de nieuwe uitdagingen die zich voordoen.

Ik kom als pelgrim van geloof, hoop en liefde. Ik wil hen die geloven inChristus, in het geloof bevestigen, hen hierin sterken en hen bemoedigen hette revitaliseren met het luisteren naar Gods Woord, de sacramenten en eenconsequent leven. Zo zullen zij het kunnen delen met anderen, als missionarissenonder de eigen broeders en zusters en een zuurdeeg zijn in de maatschappijdoor aan een respectvolle en vreedzame samenleving bij te dragendie gebaseerd is op de onvergelijkbare waardigheid van iedere menselijkepersoon, die door God is geschapen, en die geen enkele macht het recht heeft te vergeten of te verachten. Deze waardigheid wordt op een voortreffelijkewijze in haar volle betekenis en totaliteit zichtbaar in het fundamentelerecht op godsdienstvrijheid.

Als pelgrim van hoop zeg ik tot u met de heilige Paulus: “Gij moogt nietbedroefd zijn zoals de andere mensen die geen hoop hebben” (1 Tess. 4, 13) [b:1 Tess. 4, 13].Het geloof in God biedt de zekerheid Hem te ontmoeten, zijn genade te ontvangenen hierop baseert zich de hoop van wie gelooft. Wanneer hij ditweet, spant de gelovige zich in ook de structuren en de huidige weinig aangenamegebeurtenissen, die onveranderlijk en onoverkomelijk lijken, te veranderendoor hen die in het leven noch zin, noch toekomst zien, te helpen.Ja, de hoop verandert werkelijk het concreet bestaan van iedere man envrouw vgl: Spe Salvi [[[2067|2]]]. De hoop wijst naar “een nieuwe hemel en een nieuweaarde” (Openb. 21, 1) [b:Openb. 21, 1] door nu al een enkele afstraling daarvan tastbaar temaken. Wanneer zij bovendien wortel schiet in een volk, wanneer zij wordtgedeeld, verspreidt zij zich als het licht dat de duisternis verdrijft, die vertroebelt en beklemt. Dit land, dit continent, is geroepen de hoop op God tebeleven als een diepe overtuiging door haar te laten worden tot een houdingvan het hart en een concrete inzet om samen op weg te gaan naar een beterewereld. Zoals ik al in Rome zei, “blijft voortgaan zonder de moed te verliezenin het opbouwen van een maatschappij die is gebaseerd op de ontwikkelingvan het goede, de triomf van de liefde en de verspreiding van degerechtigheid” Tijdens de viering van tweehonderd jaar onafhankelijkheid van Zuid-Amerika en Caraïben [[4794]].

Samen met het geloof en de hoop beleven zij die geloven in Christus, en deKerk in haar geheel, de liefde en brengen deze in praktijk als een wezenlijkelement van hun zending. In haar primaire betekenis “is” de liefde “allereersteenvoudigweg het antwoord op datgene wat in een concrete situatie onmiddellijknodig is” a [[715|31]], zoals hen te hulp komen die hongerlijden, geen onderkomen hebben, ziek of op een of andere wijze behoeftigzijn in hun bestaan. Niemand blijft uitgesloten op grond van zijn afkomst ofovertuigingen van deze zending van de Kerk, die niet concurreert met andere privé- of publieke initiatieven, maar integendeel gaarne samenwerkt methen die dezelfde doestellingen nastreven. Evenzo wil zij niets anders dan opeen belangenloze en respectvolle wijze de behoeftige, degene die vaak meerdan alles juist gebrek heeft aan een bewijs van authentieke liefde, goed tedoen.

Mijnheer de president, u allen, vrienden: in deze dagen zal ik de Heer en deMaagd van Guadalupe vurig vragen dat dit volk het ontvangen geloof enzijn beste tradities eer aandoet; en ik zal speciaal bidden voor hen die er hetmeeste behoefte aan hebben, in het bijzonder voor allen die lijden ten gevolgevan oude en nieuwe rivaliteiten, rancunes en vormen van geweld. Ik weetal dat ik mij bevind in een land dat trots is op zijn gastvrijheid en wil datniemand zich vreemd voelt in zijn eigen land. Ik weet het, wist het al, maarnu zie ik het en voel ik het ook diep in mijn hart. Ik hoop van harte dat ookzoveel andere Mexicanen het voelen die buiten hun geboorteland leven,maar het nooit vergeten en het willen zien groeien in eendracht en eenauthentieke algehele ontwikkeling. Heel veel dank. Benedictus XVI