Bij de afsluiting van het 50e Internationale Eucharistisch Congres te Dublin

{...}

{...}

Het Eucharistisch Congres heeft plaats op een ogenblik waarop de Kerk zich in heel de wereld voorbereidt op de viering van het Jaar van het Geloof [d:354] om de 50e verjaardag te herdenken van de opening van het Tweede Vaticaans Concilie [d:4], een gebeuren dat de grootste vernieuwing van de Romeinse ritus lanceerde, ooit gezien. Zich baserend op een diepgaande evaluatie van de bronnen van de liturgie heeft het Concilie de volle en actieve deelname aangemoedigd van de gelovigen aan het Eucharistische Offer. Nu we vandaag terugkijken naar toen en ten overstaan van de verlangens door de concilievaders verwoord, en in het licht van de ervaring van de wereldkerk in de voorbije periode, is het duidelijk dat een grote transformatie doorgevoerd werd, maar ook dat veel onbegrip en vele onregelmatigheden konden vastgesteld worden. De vernieuwing van uiterlijke vormen, die de concilievaders verlangden, had tot doel gemakkelijker door te dringen in de diepte van het mysterie. Haar ware doel was personen tot een persoonlijke ontmoeting te brengen met de Heer die in de Eucharistie aanwezig is, met de levende God dus, zodat door contact met de liefde van Christus, hun liefde voor de broeders en zusters ook zou toenemen. Niet zelden bleef de herziening van de liturgische vormen echter alleen aan buitenkant en werd actieve deelname verward met uiterlijke activiteit. Daarom rest er op de weg van een ware liturgische vernieuwing nog veel te doen. In een getransformeerde wereld, die steeds meer aan materiële dingen gehecht is, moeten wij opnieuw de mysterieuze aanwezigheid van de verrezen Heer leren erkennen, Hij is de enige die breedte en diepte kan geven aan ons leven.

De Eucharistie is de verering door de hele Kerk, maar het vereist ook de volledige deelname van iedere individuele Christen aan de missie van de Kerk. Het bevat een oproep om het heilig volk van God te zijn, maar ook een tot individuele heiligheid. Het dient gevierd te worden met grote vreugde en eenvoud, maar ook zo eerbiedig en waardig als mogelijk. Het nodigt ons uit om ons te af te keren van de zonden, maar ook om vergeving aan onze broeders en zusters. Het verbindt ons in de Geest, maar het beveelt ons in dezelfde Geest het goede nieuws van de redding aan iedereen te brengen.

Meer nog, de Eucharistie is de gedachtenis aan Christus’ offer op het Kruis, Zijn lichaam en bloed dat gegeven wordt voor een nieuw en eeuwig verbond van vergeving van de zonden en de transformering van de wereld. Ierland is gevormd door de Mis tot in haar diepste wezen gedurende eeuwen, en door de kracht en de genade van generaties aan monniken, martelaren en missionarissen die hier heroïsch geleefd hebben voor het geloof en het Goede Nieuws van Gods liefde en vergeving hebben verspreid tot ver over de grenzen. U bent de erfgenamen van een Kerk dat een grote kracht is geweest voor het goede in de wereld en dat een belangwekkende en blijvende liefde heeft opgebracht voor Christus en Zijn geliefde Moeder aan vele, vele anderen. Uw voorvaderen in de Kerk in Ierland wisten wat het streven naar heiligheid en standvastigheid in hun persoonlijk leven, hoe te prediken over de vreugde die voortkomt uit het Evangelie, hoe het belang bevordert wordt te behoren tot de universele Kerk in gemeenschap met de Stoel van Petrus en hoe de liefde van het geloof door te geven en de christelijke deugden aan andere generaties. Ons Katholiek geloof, doordrenkt met het radicale besef van Gods aanwezigheid, vastgelegd in de schoonheid van al hetgeen Hij om ons heen geschapen heeft en gezuiverd door persoonlijke boete en het weten van Gods vergeving, is een erfenis die zeker meer perfect en verzorgd wordt wanneer het regelmatig geplaatst wordt op het altaar van de Heer tijdens het offer van de Mis. Dankbaarheid en vreugde voor zulk een grote historie van geloof en liefde is recent op een verschrikkelijke manier beschadigd door de onthullingen van zonden, begaan door priesters en religieuzen aan mensen, die aan hun zorg waren toevertrouwd. In plaats van hen de weg naar Christus, naar God te laten zien, in plaats van getuigenis te geven van Zijn goedheid, hebben zij mensen misbruikt en ondermijnden ze de geloofwaardigheid van de boodschap van de Kerk. Hoe kunnen we uitleggen dat mensen, die regelmatig het Lichaam van de Heer ontvingen en hun zonden biechtten bij het ontvangen van het Sacrament van de Biecht op deze wijze schuldig zijn geweest? Het blijft een mysterie. Het is nu duidelijk dat hun Christen-zijn niet gevoed werd door een vreugdevolle ontmoeting met Jezus Christus: het is meer een vorm van gewoonte geweest. Het werk van het Concilie [d:4] was werkelijk bedoeld om deze vorm van christendom te verlaten en het geloof te herontdekken als een persoonlijke vriendschap met de goedheid van Jezus Christus. Het Eucharistisch Congres heeft eenzelfde bedoeling. Hier willen we de Verrezen Heer ontmoeten. We vragen Hem om ons diep te raken. Moge Hij, die met Pasen over de Apostelen blies, en hen daarmee de Heilige Geest gaf, ook over ons blazen, de kracht van de Heilige Geest geven en zo ons helpen om ware getuigen te worden van Zijn liefde, getuigen van de waarheid. Zijn waarheid is liefde. Christus’ liefde is waarheid.

Dierbare broeders en zusters, ik bid dat het Congres voor ieder van u een geestelijk vruchtbare ervaring van gemeenschap met Christus en de Kerk is. Tevens wil ik u uitnodigen om u met mij te verenigen in gebed voor Gods zegen over het volgende Internationaal Eucharistisch Congres [d:29], dat zal plaatsvinden in de stad Cebu in 2016! Aan de mensen van de Filipijnen zend ik mijn hartelijke groeten en een bevestiging van mijn nabijheid in gebed gedurende de periode van voorbereiding voor deze grote kerkelijke bijeenkomst. Ik ben ervan overtuigd dat het een blijvende geestelijke vernieuwing zal geven, niet alleen aan hen, maar ook aan allen die van overal ter wereld deelnemen. In de tussentijd smeek ik de liefdevolle bescherming van Maria, Moeder van God en Sint Patrick, de grote patroon van Ierland, af over iedereen die deelgenomen heeft aan het huidige Congres. En als teken van de vreugde en de vrede in de Heer geef ik u van de harte mijn Apostolische Zegen.