Gewetensonderzoek voor priesters

“Omwille van hen wijd Ik Mij aan U, opdat ook zij in waarheid aan U toegewijd mogen zijn” (Joh. 17,19)
Beoog ik ernstig de heiligheid van mijn priesterschap? Ben ik overtuigd dat de vruchtbaarheid van mijn priesterambt van God komt en dat ik mij met de genade van de Heilige Geest met Christus moet identificeren en mijn leven geven voor het heil van de wereld?

“Dit is mijn Lichaam” (Mt. 26,26)
Is het Heilig Misoffer het centrum van mijn innerlijk leven? Bereid ik mij goed voor, celebreer ik met devotie en keer ik nadien in mijzelf om te danken? Is de Mis doorheen de dag gewoonlijk het referentiepunt om God te loven, Hem voor Zijn weldaden te danken, beroep te doen op Zijn welwillendheid en Hem genoegdoening te geven voor mijn zonden en die van alle mensen?

“De ijver voor Uw huis zal mij verteren” (Joh. 2,17)
Draag ik de Mis op volgens de vastgestelde riten en regels, in een waarachtige gezindheid, met de goedgekeurde liturgische boeken? Ga ik zorgzaam om met de Heilige Speciën die in het tabernakel bewaard worden, door ze regelmatig te vernieuwen? Ben ik zorgzaam voor het liturgisch vaatwerk? Draag ik waardig de liturgische gewaden die voorgeschreven zijn door de Kerk, rekening houdend met het feit dat ik optreed “in persona Christi Capitis”?

“Blijft in mijn liefde” (Joh. 15,9)
Vind ik er vreugde in bij Jezus Christus te verblijven die aanwezig is in het Allerheiligste Sacrament, of in mijn meditatie en stille aanbidding? Ben ik trouw aan het dagelijks bezoek aan het Allerheiligste Sacrament? Is mijn schat in het tabernakel?

“Leg ons de gelijkenis uit” (Mt. 13,36)
Doe ik mijn meditatie dagelijks met zorg, en probeer ik iedere vorm van verstrooidheid die mij van God scheidt uit de weg te gaan door Gods licht te zoeken? Overweeg ik trouw de Heilige Schrift? Bid ik zorgvuldig mijn gewone gebeden?

Men moet “steeds bidden en daarin niet versagen” (Lc. 18,1)
Bid ik dagelijks heel het Brevier, passend, aandachtig en devoot? Ben trouw aan mijn engagement aan Christus door in deze belangrijke dimensie van mijn ambt in naam van heel de Kerk te bidden?

“Kom … om Mij te volgen” (Mt. 19,21)
Is onze Heer Jezus Christus de echte liefde van mijn leven? Onderhoud ik met vreugde het engagement van mijn liefde voor God in de onthouding die het celibaat vraagt? Ben ik bewust stil blijven staan bij gedachten en verlangens of heb ik onkuise handelingen gesteld? Heb ik ongepaste gesprekken gevoerd? Heb ik de gelegenheid gezocht waarin ik zou kunnen zondigen tegen de kuisheid? Heb ik mijn blik beheerst? Was ik voorzichtig in de manier waarin ik met verschillende categorieën van personen omging? Getuigt mijn leven ten overstaan van de gelovigen, dat zuiverheid mogelijk is, vruchtbaar en een bron van geluk?

“Wie zijt gij?” (Joh. 1,19)
Vind ik in mijn gewone gedrag elementen van zwakheid, luiheid, ontmoediging? Zijn mijn gesprekken in overeenstemming met de humane en bovennatuurlijke betekenis die een priester moet hebben? Zorg ik ervoor dat geen oppervlakkige of frivole aspecten binnensluipen in mijn leven? Ben ik in al mijn daden coherent met mijn priesterlijke staat?

“De Mensenzoon heeft niets waar Hij zijn hoofd op kan laten rusten” (Mt. 8,19)
Hou ik van de christelijke armoede? Rust mijn hart in God en ben ik innerlijk onthecht van al het overige? Ben ik bereid afstand te doen van mijn huidige gerieflijkheden, persoonlijke plannen, gerechtvaardigde affecties, om God beter te dienen? Bezit ik oppervlakkige zaken, heb ik onnodige uitgaven gedaan of ben ik in de greep van consumptiegoederen? Doe ik het mogelijke om momenten in te bouwen van rust en verlof in Gods aanwezigheid, in het besef dat ik altijd en overal priester ben, ook op die momenten?

“Gij hebt deze dingen verborgen gehouden voor wijzen en verstandigen, maar Ge hebt ze geopenbaard aan kleinen” (Mt. 11,25)
Zijn er in mijn leven zonden van hoogmoed: innerlijke moeilijkheden, gevoeligheden, irritaties, weerstand om te vergeven, een neiging tot ontmoediging, enz.? Vraag ik aan God de deugd van nederigheid?

“Terstond kwam er bloed en water uit” (Joh. 19,34)
Ben ik ervan overtuigd dat ik door “in de persoon van Christus” op te treden, rechtstreeks betrokken ben bij het Lichaam van Christus, de Kerk? Kan ik oprecht zeggen dat ik van de Kerk hou en dat ik met vreugde ten dienste sta van haar groei, haar aangelegenheden, van ieder lid, van heel de mensheid?

“Gij zijt Petrus” (Mt. 16,18)
Nihil sine Episcopo – niets zonder de Bisschop – zei de heilige Ignatius van Antiochië: liggen deze woorden aan de basis van mijn priesterambt? Heb ik de bevelen, raadgevingen of terechtwijzingen van mijn Ordinarius volgzaam aanvaard? Bid ik bijzonder voor de Heilige Vader, in volledige eenheid met zijn onderricht en intenties?

“Gij moet elkaar liefhebben” (Joh. 13,34)
Heb ik mij met mijn broeders-priesters gedragen met voorkomende naastenliefde of heb ik integendeel door egoïsme, apathie of gebrek aan interesse geen aandacht aan hen gegeven? Was ik degenen die lichamelijk of moreel lijden, nabij? Beleef ik de broederlijkheid zo dat niemand alleen is? Behandel ik al mijn broeders-priesters en ook de lekengelovigen met dezelfde naastenliefde en hetzelfde geduld als Christus?

“Ik ben de weg, de waarheid en het leven” (Joh. 14,6)
Ken ik de leer van de Kerk grondig? Assimileer ik ze en geef ik ze trouw door? Ben ik bewust van het feit dat wanneer mijn onderricht niet overeenstemt met het Leergezag - zowel het buitengewone als het gewone – dit een ernstig misbruik is dat de zielen schade doet?

“Ga heen en zondig van nu af niet meer” (Joh. 8,11)
De verkondiging van het woord Gods leidt de gelovigen naar de sacramenten. Biecht ik regelmatig en dikwijls, overeenkomstig mijn staat en het heilige waar ik mee omga? Verleen ik edelmoedig het sacrament van de verzoening? Is mijn beschikbaarheid groot voor geestelijke leiding van de gelovigen door er een bepaalde tijd aan te wijden? Bereid ik prediking en catechese zorgvuldig voor? Preek ik met bezieling en liefde voor God?

“Jezus riep tot zich die Hij zelf wilde; en zij kwamen bij Hem” (Mc. 3,13)
Heb ik aandacht voor ontkiemende roepingen tot het priesterschap en godgewijde leven? Is het mijn zorg onder alle gelovigen een groter besef te verspreiden van de universele roeping tot heiligheid? Vraag ik de gelovigen te bidden voor roepingen en de heiliging van de geestelijkheid?

“De Mensenzoon is niet gekomen om gediend te worden, maar om te dienen” (Mt. 20,28)
Heb ik geprobeerd mij in het dagelijks leven aan de anderen te geven door dienstbaar te zijn op een evangelische manier? Manifesteer ik de liefde van de Heer in het werk? Zie ik in het kruis de aanwezigheid van Jezus Christus en de overwinning van de liefde? Is mijn dagelijks leven gekenmerkt door een geest van dienstbaarheid? Beschouw ik de uitoefening van gezag dat aan mijn ambt verbonden is, als een onmisbare vorm van dienstbaarheid?

“Ik heb dorst” (Joh. 19,28)
Heb ik werkelijk en edelmoedig gebeden en mezelf opgeofferd voor de zielen die God mij heeft toevertrouwd? Volbreng ik mijn pastorale taken? Ben ik ook toegewijd voor de zielen van de overleden gelovigen?

“Zie daar uw zoon. Zie daar uw moeder” (Joh. 19,26-27)
Neem ik hoopvol mijn toevlucht tot de Heilige Maagd, de Moeder van de priesters, om Haar Zoon Jezus te doen beminnen en meer te doen beminnen? Beoefen ik de godsvrucht tot Maria? Reserveer ik alle dagen tijd voor de heilige rozenkrans? Neem ik toevlucht tot Haar moederlijke voorspraak in de strijd tegen de duivel, de begeerte en de geest van de wereld?

“Vader, in uw handen beveel Ik mijn geest” (Lc. 23,46)
Sta ik klaar om stervenden bij te staan en de sacramenten toe te dienen? Heb ik in mijn persoonlijke meditatie, catechese en gewone prediking, aandacht voor de leer van de Kerk over de uitersten? Vraag ik de genade van volharding tot het einde en nodig ik de gelovigen uit het ook te doen? Offer ik dikwijls en met devotie de gebeden en misintenties voor de zielen van de overledenen?