Firma in traditione

Het behoort tot een hechte traditie van de kerk, dat de gelovigen die, geleid door godsdienstig en kerkelijk aanvoelen, zo actief mogelijk aan het eucharistisch offer deelnemen, hieraan als het ware een eigen offer toevoegen, om op deze wijze zorg te dragen voor zichzelf, de noden van de kerk, en vooral het onderhoud van de bedienaren. Dit geschiedt in de geest van de woorden van de Heer: de arbeider is zijn loon waard (Lc. 10, 7) [b:Lc. 10, 7], waar de apostel Paulus in de Eerste Brief aan Timóteus (1 Tim. 5, 18) [b:1 Tim. 5, 18] en in de Eerste Brief aan de Korintiërs (1 Kor. 9, 7-14) [b:1 Kor. 9, 7-14] aan herinnert.

Dit gebruik, waardoor de gelovigen nauwer worden verbonden met de zich als offergave aanbiedende Christus en er daardoor overvloediger vruchten van plukken, wordt door de kerk niet alleen goedgekeurd, maar tevens aangemoedigd, aangezien zij meent, dat . dit als het ware een teken van de verbintenis van de gedoopte mens met Christus is en van de gelovige met de priester, die zijn dienstwerk tot het welzijn van die gelovige uitoefent.

Om die zin steeds zuiver te bewaren en mogelijke misbruiken te voorkomen, zijn er in de loop der eeuwen regels vastgelegd die beogen de eredienst die de gelovigen God vrijgevig willen brengen ook met toewijding en grootmoedigheid te doen uitvoeren. Maar omdat het vanwege de tijdsomstandigheden moreel gesproken niet altijd mogelijk - en daarom ook niet billijk - is om vroeger aanvaarde zware Jasten geheel ten uitvoer te brengen, acht de kerk het in die gevallen noodzakelijk een evenredig deel van die lasten te laten vallen; maar tegelijk streeft ze ernaar om hierin consequent te werk te gaan en het vertrouwen van de schenkers niet te beschamen.

Vooral in het besef, dat de regels betreffende de, misstipendia - het gaat hierom een netelig probleem dat een voorzichtig beleid vraagt - om een eensluidende herziening vragen, hadden wij in een nota, die op 29 november 1971 door het staatssecretariaat is verspreid [6856] (AAS, 63, 1971, blz. 841) (AAS, 63, 1971, blz. 841), voorlopig alle beslissingen omtrent de reductie, de samenvoeging en de verandering van Misstipendia aan onszelf voorbehouden en met ingang van 1 februari 1972 alle faculteiten, aan wie en op welke wijze ook verleend, opgeschort.

Maar nu er een aantal beginselen zijn aanvaard met betrekking tot de belangrijkste punten die tot die bepaling aanleiding hadden gegeven, menen wij, dat de tijd is gekomen om een eind te maken aan dat voorbehoud. Om de nieuwe regeling hechte fundamenten te geven en verkeerde interpretaties ervan te vermijden, die op gewettigde vroegere concessies zouden kunnen steunen, lijkt het verstandig al wat er van de vroegere faculteiten nog over is thans op te heffen.

Maar om tegemoet te komen in de noden waarin onze broeders in het bisschopsambt soms hebben te voorzien en rekening houdend met de ervaring die zij hebben verkregen bij de toepassing van de faculteiten welke hun door de motu proprio's ' Pastorale Munus [708]' en ' De Episcoporum muneribus [6565]' AAS, 58, 1966, blz. 467-4 72.. AAS, 58, 1966, blz. 467-4 72 (Katholiek Archief 21 (1966), 1306-1311) zijn verleend, achten wij het dienstig om hen die samen met ons aan het pastorale ambt in de Kerk deelnemen enkele faculteiten te verlenen.

Na rijpe overweging stellen wij dus uit eigen beweging en vanuit de volheid van onze apostolische macht voor heel de kerk het volgende vast:

I.
Vanaf 1 juli 1974 komt er een einde aan bovengenoemd voorbehoud, dat door het staatssecretariaat in een nota [6856] van 29 november 1971 publiek was gemaakt. Vanaf diezelfde dag kunnen de congregaties van de Romeinse curie hun bevoegdheden op dit gebied dus opnieuw uitoefenen, zij het met inachtneming van de nieuwe, nauwkeuriger bepaalde regels die hun afzonderlijk zijn meegedeeld. De verzoekschriften op dit gebied dienen voortaan dus opnieuw aan de congregaties te worden toegezonden.

II.
Vanaf diezelfde dag zijn definitief alle faculteiten betreffende de Misstipendia afgeschaft die vroeger in zwang waren, op welke manier zij ook verleend of verworven waren. Afgeschaft zijn dus de faculteiten die aan welke fysieke of morele persoon ook zijn verleend door onszelf of door onze voorgangers, ook als dit mondeling is gebeurd, door de Romeinse curie of door welk ander gezag dan ook, uit kracht van een voorrecht, een indult, een dispensatie, of op welke andere manier ook, de bijzondere wetten niet uitgezonderd; evenals de faculteiten die verworven zijn door meedeling, door gewoonte, zelfs als deze van particuliere aard is of meer dan een eeuw oud, of sinds mensenheugenis bestaat, door verjaring of op welke andere manier ook.

Voortaan zullen slechts de volgende faculteiten van kracht zijn:

1. de faculteiten die thans aan de congregaties van de Romeinse curie worden verleend en waarnaar in paragraaf I [al:1] is verwezen;
2. de faculteiten die in het motu proprio ' Pastorale Munus [708]' en in de 'Lijst van faculteiten' die gewoonlijk aan de plaatselijke ordinarii en de pauselijke legaten worden toegekend, liggen vervat;
3. de nieuwe faculteiten die door dit motu proprio aan de bisschoppen worden verleend en waarvan in paragraaf III [al:3] sprake zal zijn.

III
Aan de personen die in het motu proprio ' Pastorale Munus [708]' worden opgesomd en onder de voorwaarden die daar worden vastgesteld, verlenen wij vanaf 1 juli de volgende faculteiten:

1. de faculteit om aan de priesters die in het bisdom bineren of trineren toe te staan om deze missen te vieren na ontvangst van een stipendium dat volgens voorschrift van de diocesane bisschop moet worden betaald, ofwel om hierop de misintenties toe te passen waarvoor anders samenvoeging of eenvoudig reductie zou moeten worden aangevraagd. Deze faculteit strekt zich niet uit over de geconcelebreerde gebineerde Missen, waarvoor het in elk geval verboden is een stipendium te aanvaarden, zoals blijkt uit de verklaring [5970] van 7 augustus 1972 van de Heilige Congregatie voor de goddelijke eredienst, onder nummer 3b (AAS, 64, 1972, blz. 561-563) (AAS, 64, 1972, blz. 561-563);
2. de faculteit om, in overeenstemming met de vermindering van hun inkomsten, de plicht van de kathedrale of collegiale kapittels om de dagelijkse gemeenschapsmis voor de weldoeners op te dragen evenredig te reduceren, met uitzondering van tenminste één gemeenschapsmis per maand;
3. de faculteit om vanwege een billijke reden de Misverplichtingen over te dragen naar andere dagen, kerken of altaren als die welke bij de stichting zijn bepaald.

Deze richtlijnen worden vanaf 1 juli as. van kracht. Al wat wij in dit motu proprio hebben vastgesteld, dient zonder enige uitzondering, hoe eerbiedwaardig ook, van kracht te blijven.

Gegeven te Rome, bij de Sint Pieter, op 13 juni 1974, feest van het heilig Lichaam en Bloed van Christus, in het elfde jaar van ons pontificaat.

PAUS PAULUS VI