Het Evangelie lezen is Jezus vinden - Houd op met oorlog voeren

Dierbare broeders en zusters, goede dag!

De korte gelijkenissen die de liturgie vandaag voorstelt, vormen het slotdeel van het hoofdstuk uit het Evangelie volgens Matteüs (Mt. 13, 44-52) [b:Mt. 13, 44-52] dat gewijd is aan de parabels over het Rijk van God. Daarbij zijn twee kleine meesterwerken: de parabels van de schat verborgen in de akker en die over de kostbare parel. Ze maken ons duidelijk dat de ontdekking van het Rijk van God onvoorzien kan gebeuren zoals bij de ploegende boer die onverhoopt de schat vindt; ofwel na een lange zoektocht zoals de handelaar in parels overkomt die eindelijk de zolang gedroomde kostbaarste parel vindt. In beide gevallen is het basisgegeven dat de schat en de parel meer waard zijn dan alle andere goederen en bijgevolg doen de boer en de handelaar, zodra ze hun vondst doen, van al het andere afstand om ze te kunnen verwerven. Ze overwegen of piekeren niet en gaan nadenken: ze beseffen onmiddellijk de onschatbare waarde van wat ze gevonden hebben en zijn bereid al het andere op te geven om het kunnen bezitten.

Zo gaat het ook met het Rijk van God: wie het vindt, kent geen twijfels, voelt dat het dat is wat hij zocht, verwachtte en dat het beantwoordt aan zijn meest authentieke verlangen. En dat is echt zo: wie Jezus kent, wie Hem persoonlijk ontmoet, geraakt gefascineerd, aangetrokken door zoveel goedheid, zoveel waarheid, zoveel schoonheid, en dat alles met grote nederigheid en eenvoud. Jezus zoeken, Jezus vinden: dat is de grote schat!

Zoveel mensen, heilige mannen en vrouwen, werden, bij de lezing met open hart van het Evangelie, zodanig getroffen door Jezus, dat ze zich tot Hem bekeerden. Denken we aan Franciscus van Assisi: hij was al Christen, maar een Christen ‘met rozenwater’. Toen hij, op een beslissend moment van zijn jeugd, het Evangelie las, ontmoette hij Jezus en ontdekte het Rijk van God en van dan af vervlogen al zijn dromen over aardse glorie. Het Evangelie laat je de ware Jezus kennen, doet je de levende Jezus kennen; het spreekt je hart aan en verandert je leven. En dan gebeurt het, je laat alles achter. Je kan daadwerkelijk je type van leven veranderen, of je kan gewoon blijven doen wat je deed, maar jij bent een ander geworden, jij bent herboren: je hebt gevonden wat zin geeft, dat wat smaakt geeft, wat alles verlicht, ook de inspanningen, het lijden, ja zelfs de dood.

Het Evangelie lezen. Het Evangelie lezen. We hebben het er al over gehad, herinneren jullie het? Elke dag een stukje Evangelie lezen; en een klein Evangelieboekje bij zich dragen, in je vestzak, in je tas, hoe dan ook binnen handbereik. Zo, terwijl we een stukje lezen, zullen we Jezus vinden. Alles krijgt zin wanneer je in het Evangelie die schat vindt, die Jezus ‘Rijk van God ‘ noemt, dat wil zeggen God die in je leven, in ons leven heerst; God die liefde is, vrede en vreugde in elke mens en in alle mensen. Dat is wat God wil, dat is het waarvoor Jezus zichzelf heeft gegeven tot en met het sterven op een kruis, om ons te bevrijden van de macht van de duisternis en ons over te brengen naar het rijk van het leven, van de schoonheid, van de goedheid, van de vreugde. Het Evangelie lezen is Jezus vinden en de christelijke vreugde bezitten die een gave van de Heilige Geest is.

Dierbare broeders en zusters,

de vreugde om het vinden van de schat van het Rijk van God straalt af, is te zien. Een Christen kan zijn geloof niet verborgen houden, het klinkt door in elk woord, in elk gebaar, ook in de meest eenvoudige en dagelijkse: komt de liefde aan het licht die God ons door Jezus heeft gegeven. Bidden we op voorspraak van de Maagd Maria dat in ons en in de hele wereld het Rijk van de liefde, van gerechtigheid en vrede komt.

Na het bidden van het Angelus

Dierbare broeders en zusters,

Morgen is het honderd jaar geleden dat de Eerste Wereldoorlog uitbrak die miljoenen slachtoffers maakte en onmetelijke verwoestingen aanrichtte. Dat conflict, door Paus Benedictus XV een “nutteloze slachting” genoemd, liep na vier lange jaren uit op een vrede die heel broos is gebleken. Morgen zal een dag van rouw zijn bij de herinnering aan dat drama. Naar aanleiding van de herdenking van deze tragische gebeurtenis, hoop ik dat zich de vergissingen van het verleden niet herhalen, dat de lessen van de geschiedenis niet vergeten worden en dat de redenen voor vrede door geduldige en moedige dialoog het halen.

Vandaag gaan mijn gedachten bijzonder naar drie gebieden in crisis: het Midden-Oosten, Irak en Oekraïne. Ik vraag jullie aan te sluiten bij mijn gebed dat de Heer aan die volkeren en aan de Gezagsdragers van die gebieden de noodzakelijke wijsheid en kracht zou schenken om vastberaden de weg van de vrede te zoeken door alle geredetwist te beantwoorden met volhardende dialoog en met de kracht van de verzoening. Dat de kern van elke beslissing niet zou gaan over particuliere belangen, maar over het algemeen welzijn en over de eerbied voor elke persoon. Laten we ons herinneren dat men door oorlog alles verliest en dat men door vrede niets verliest.

Broeders en zusters, nooit meer oorlog! Nooit meer oorlog! Ik denk daarbij vooral aan de kinderen, die men de hoop op een waardig leven, op een toekomst ontrooft. Aan de dode kinderen, de gewonde kinderen, aan de verminkte kinderen, aan de kinderwezen, aan de kinderen, die oorlogstuig als speelgoed gebruikten, aan de kinderen, die niet lachen kunnen. Hou er mee op alstublieft. Ik vraag het U met heel mijn hart. Het is tijd om op te houden! Hou op alstublieft!