Maria-heiligdommen: "geografie" van het geloof

Op 21 juni 1987 ging de Paus in zijn Angelus-toespraak in op de betekenis van de Maria-heiligdommen in heel de wereld.

Op het Pinksterfeest hebben wij met grote jubel het Maria-jaar ter voorbereiding op het derde christelijk millennium geopend, en bij het rozenkransgebed stonden wij in verbinding met verschillende grote Maria-heiligdommen in de wereld. Ongetwijfeld zijn in dit jaar, dat bijzonder toegewijd is aan de verering van de Moeder Gods, de Maria-heiligdommen geliefkoosde bedevaartsoorden voor de gelovigen. De Maria-heiligdommen zijn plaatsen, die ons wijzen op de bijzondere aanwezigheid van Maria in het leven van de Kerk. Zij maken deel uit van het spirituele en culturele erfgoed van een volk en bezitten een grote aantrekkings- en uitstralingskracht. In hen zoeken, zoals ik in de encycliek Redemptoris Mater [713] heb uiteengezet, "niet alleen individuen of plaatselijke groepen maar soms hele naties en continenten de Moeder van de Heer te ontmoeten, haar die zalig is omdat zij geloofd heeft". Redemptoris Mater [[713|28]] Daarom, zo heb ik eraan toegevoegd, zou men kunnen spreken van een specifieke "geografie" van het geloof en de mariale vroomheid die al deze bijzondere bedevaartsplaatsen van het volk Gods bevat, dat de Moeder van God zoekt te ontmoeten om in de uitstraling van de moederlijke aanwezigheid van,haar die geloofd heeft' de versterking van het eigen geloof te vinden". Redemptoris Mater [[713|28]]

De Maria-heiligdommen zijn zoals het huis van een moeder toevluchtsoorden en rustplaatsen op de lange weg die naar Christus voert, plaatsen waar men door het eenvoudige en deemoedige geloof van hen die "arm zijn voor God" vgl. Mt. 5, 3 vgl. Mt. 5, 3 in aanraking komt met de grote rijkdommen die Christus aan Zijn Kerk heeft toevertrouwd en geschonken, vooral de sacramenten, de genade, de barmhartigheid, de liefde voor de lijdende en zieke broeders en zusters. De Maria-heiligdommen zijn zoals de zaal van het Laatste Avondmaal echte plaatsen van gebed waar gelovigen waar zij ook vandaan komen de mogelijkheid en de vreugde vinden om zich samen met Maria, de Moeder van Jezus vgl. Hand. 1, 14 vgl. Hand. 1, 14, vurig in het gebed te verdiepen, niet alleen in het liturgisch gebed maar ook in de gezonde vormen van volksvroomheid die niet zelden de religieuze aanleg van heel een volk onthullen. Soms dragen deze vormen tekenen van een indrukwekkende theologische scherpzinnigheid, verbonden met een buitengewone poëtische inspiratie.

Op verschillende zondagen van Het Maria-jaar wil ik bij het gebed van de Engel des Heren enkele Maria-heiligdommen memoreren met een bezinning op hun geschiedenis en op de geestelijke boodschap die de gelovigen bij hun bedevaart zich proberen eigen te maken om ze in het bestaan van alledag te beleven en in daden om te zetten. De Moeder Gods moge ons met haar bescherming bijstaan.