Integrae servandae

Door alle eeuwen en alle menselijke wederwaardigheden heen hebben de pausen en het met hen verbonden college van bisschoppen ,de integrale geopenbaarde geloofsschat, die hun door Gods raadsbesluit is toevertrouwd, zó bewaard, dat zij deze tot aan onze tijd toe ongeschonden hebben overgeleverd met duidelijke steun van Gods genade, namelijk door de in hen werkzame Heilige Geest, die als het ware de ziel van het mystieke lichaam van Christus is. De Kerk, die van Godswege is gesticht en zich met goddelijke dingen bezighoudt, bestaat verder uit mensen en leeft te midden van mensen: vandaar heeft zij voor de vervulling van haar taken, variërend naar tijdsomstandigheden en menselijke beschaving, gebruik gemaakt van verschillende instrumenten, omdat zij immers de beslissing van zovele en zulke belangrijke zaken aan zich had getrokken, dat én de pausen én de bisschoppen, verdeeld als ze goddelijke dingen bezighoudt, daartegen per se niet opgewassen zouden zijn geweest.

Uit de aard der zaak zijn er dus administratieve organen of curieorganen ontstaan, aan welke de taak is toebedeeld om het bestuur der Kerk doeltreffender te maken door waakzaam toe te zien op het onderhouden der wetten, door initiatieven met betrekking tot de bereiking van de doelstelling der Kerk te begunstigen, door wellicht ontstane controversen op te lossen. Het is dus helemaal niet verwonderlijk, dat er met een wijziging der tijdsomstandigheden ook in deze organen het een en ander gewijzigd moest worden; en inderdaad hebben in het verleden de pausen, onze voorgangers, ervoor gezorgd dat er aangepaste hervormingen werden aangebracht in het bouwwerk van de Romeinse curie; wat dit betreft dienen vooral genoemd te worden de constituties Immensa Aeterni Dei [3267] van Sixtus V en Sapienti Consilio [2412] van de heilige Pius X, waarvan de bepalingen bijna integraal zijn opgenomen in de codex van het canoniek recht [2620]. Ook na deze constituties echter, ja zelfs ook na de promulgatie van de codex, heeft er een grote kentering in levenssituatie en tijdsbeeld plaatsgehad, zoals wijzelf in de toespraak tot de kardinalen en functionarissen van de Romeinse curie [3093] op 21 september 1963 hebben verklaard.

Na dit alles te hebben overwogen en na advies te hebben ingewonnen van onze eerbiedwaardige broeders, de kardinalen van de heilige roomse Kerk, en van de bisschoppen, hebben wij besloten een zekere hervorming aan te brengen in de Romeinse curie. En ongetwijfeld moet er begonnen worden met de Congregatie van het H. Officie, omdat hieraan de belangrijkste zaken van de Romeinse curie zijn te. bewezen, te weten die zaken welke tot de geloof- en de zedenleer behoren of nauw daarmee verband zijn.

Want op 21 juli 1542 heeft onze voorganger en roemrijk regerende Paulus III, met de Apostolische Constitutie Licet ab initio [7774] de H. Congregatie van d Romeinse en Universele Inquisitie opgericht en haar als eigen doelstelling meegegeven de vervolging van ketterijen, en bijgevolg de bedwinging van delicten tegen het geloof, de veroordeling van boeken en de benoeming van inquisiteurs in heel de Kerk. Hier kwam echter niet zelden nog bij een bevoegdheid ten aanzien van andere zaken, hetzij om hun bijzondere moeilijkheid hetzij om hun uitzonderlijk belang. In 1908 echter heeft de heilige Pius X met de constitutie Sapienti Consilio [2412] de naam "Congregatie van de H. Romeinse en Universele Inquisitie" reeds veranderd in "Congregatie van het H. Officie", omdat die naam toen al niet meer paste bij de tijdsomstandigheden.' Omdat echter de liefde de vrees uitdrijft (1 Joh. 4, 18) [b:1 Joh. 4, 18], wordt er voor de beveiliging van het geloof beter gezorgd door zich in te zetten voor de bevordering van het geloof; daardoor ontvangen de verkondigers van het Evangelie nieuwe krachten, terwijl de dwalingen worden gecorrigeerd en de dwalenden met zachte hand worden teruggeroepen tot een beter leven. Bovendien heeft de vooruitgang van de menselijke beschaving, waarvan we het belang voor het religieuze niet moeten onderschatten, tot gevolg dat de gelovigen met groter welwillendheid en uit vollere overtuiging de leiding van de Kerk aanvaarden als zij de achtergrond van bepalingen en wetten hebben doorzien: voor zover natuurlijk de materie van geloof en zeden dit toelaat.

Opdat dus deze heilige congregatie in het vervolg des te beter berekend zij voor haar taak om een gezonde leer alsmede de inzet van de Kerk met betrekking tot de hoogste apostolaatsplichten te bevorderen, bepalen wij krachtens ons hoogste apostolische gezag, dat in haar naam en inrichting de volgende wijzigingen moeten worden aangebracht:

Wat tot nu toe de H. Congregatie van het H. Officie genoemd werd, zal voortaan de Conqregatie voor de Geloofsleer heten met als taak in heel de katholieke wereld de leer omtrent geloof en zeden te beschermen.

Aan het hoofd daarvan staat de paus, terwijl een kardinaal-secretaris de leiding heeft, bijgestaan door een assessor, een substituut en een promotor iustitiae.

Tot haar competentie behoren dus alle kwesties, die de geloofs- en zedenleer raken, of die met het geloof zelf nauw verband houden.

Zij onderzoekt de nieuwe leerstellingen en opinies, op éénder welke wijze verspreid; bevordert onderzoek in de materie en congressen van geleerden; zij veroordeelt echter de leerstellingen waarvan zij vaststelt dat ze in tegenstelling zijn met de principes van het geloof na echter de Bisschoppen van de regio aanhoort te hebben, indien zij er een bijzonder belang bij hebben.

Zij onderzoekt nauwkeurig de werken die haar overhandigt worden en, indien nodig, veroordeelt deze, na echter de auteur gehoord te hebben. Aan de auteur wordt de mogelijkheid gegeven zich te verdedigen, ook schriftelijk, en de veroordeling gebeurt niet zonder eerst de Ordinarius gewaarschuwd te hebben, zoals reeds vastgelegd is in de Constitutie ‘ Sollicita ac provida [2689]’ van Onze Voorganger Benedictus XIV.

Haar taak is het evenzo om zowel in rechte als in feite een onderzoek in te stellen naar alles wat te maken heeft met het geloofsprivilege.

Haar komt het toe een oordeel uit te spreken over delicten tegen het geloof volgens de normen van het gewone proces.

Zij stelt een actie in ter bescherming van de waardigheid van het sacrament der boete, daarbij te werk gaande volgens haar eigen verbeterde en goedgekeurde normen; met dien verstande echter dat de feiten aan de plaatselijke bisschoppen zullen worden meegedeeld, nadat aan de beklaagde de gelegenheid is gegeven zich te verdedigen en een advocaat te kiezen uit hen, die door de congregatie zijn geapprobeerd.

Ze onderhoudt goede relaties met de Pauselijke Bijbelcommissie [d:128].

Deze congregatie wordt bijgestaan door een groep van consulteren, die door de paus uit mannen van heel de wereld, die in leer, prudentie en praktijk uitmunten, worden gekozen. Aan deze consultoren kunnen, als de te behandelen materie dit vraagt, deskundigen, vooral gekozen uit de universiteitsprofessoren, worden toegevoegd.

De congregatie gaat op tweevoudige wijze te werk, nl. administratief of judicieel, naargelang van de aard van de te behandelen zaken.

De regels, die op de interne inrichting van de congregatie betrekking hebben, zullen door een speciale instructie openbaar worden gemaakt.