Barmhartigheidszondag

Geliefde broeders en zusters,

Deze zondag sluit het octaaf van Pasen af, dat als één enkele dag is “die de Heer heeft gemaakt” en getekend is door de karakteristiek van de verrijzenis en de vreugde van de leerlingen omdat zij Jezus zagen. Sinds de oudheid heet deze zondag “in albis”, van het Latijnse “alba”, omwille van de witte klederen die de neofieten bij het doopsel in de paasnacht aantrokken en die zij acht dagen later aflegden. De eerbiedwaardige Johannes Paulus II heeft deze zondag Dives Misericordia - “Zondag van de Goddelijke Barmhartigheid” genoemd ter gelegenheid van de heiligverklaring van zuster Maria Faustina Kowalska, op 30 april 2000.

De bladzijde uit het Evangelie van de heilige Johannes voor deze zondag (Joh. 20, 19-31) [b:Joh. 20, 19-31] is rijk aan barmhartigheid en Goddelijke goedheid. Er wordt verteld dat Jezus na Zijn verrijzenis Zijn leerlingen bezocht; Hij ging door gesloten deuren het cenakel binnen. De heilige Augustinus verklaart dat de “gesloten deuren het binnenkomen van dit lichaam waarin de Godheid woonde, niet verhinderden. Degene die bij Zijn geboorte de maagdelijkheid van Zijn moeder ongeschonden had gelaten, kon het cenakel bij gesloten deuren binnenkomen” 121,4; CCL 36/7, 667 [[859]]; en de heilige Gregorius de Grote voegt erbij dat onze Verlosser zich na Zijn verrijzenis heeft voorgedaan met een lichaam van onvergankelijke en tastbare aard, doch in een toestand van heerlijkheid vgl: 21,1: CCL 141, 219 [[[967]]]. Jezus toont de tekenen van Zijn lijden en staat de ongelovige Thomas toe Hem aan te raken. Maar hoe is het mogelijk dat een leerling twijfelt? Gods neerbuigende welwillendheid laat ons toe zowel voordeel te halen uit het geloof van de leerlingen als uit het ongeloof van Thomas. Inderdaad, door de wonden van de Heer aan te raken, geneest de twijfelende leerling niet alleen zijn eigen tekort maar ook het onze.

Het bezoek van de Verrezene beperkt zich niet tot de ruimte van het cenakel, maar gaat verder, opdat iedereen de gave van vrede en leven door de “scheppende Adem” kan ontvangen. Jezus heeft inderdaad twee keer aan Zijn leerlingen gezegd: “Vrede zij u!” en Hij zei erbij: “Zoals de Vader Mij gezonden heeft, zo zend Ik u”. Na dit gezegd te hebben, blies Hij over hen en zei: “Ontvangt de heilige Geest. Aan wie ge de zonden vergeeft, zijn ze vergeven, en aan wie ge ze niet vergeeft, zijn ze niet vergeven”. Dat is de zending van de Kerk die voortdurend wordt bijgestaan door de Vertrooster: aan iedereen de blijde boodschap brengen, de vreugdevolle werkelijkheid van Gods barmhartige Liefde”, opdat gij moogt geloven dat Jezus de Christus is, de Zoon van God, en opdat gij door te geloven leven moogt bezitten in zijn Naam” (Joh. 20, 31) [b:Joh. 20, 31].

In het licht van dit woord, moedig ik vooral alle herders aan het voorbeeld te volgen van de heilige pastoor van Ars die “in zijn tijd het hart en het leven van zoveel mensen wist om te vormen, omdat hij erin slaagde hun opmerkzaam te maken voor de barmhartige liefde van de Heer. Ook onze tijd heeft dringend nood aan zo een verkondiging en getuigenis van de waarheid van de Liefde Aan de priesters bij het begin van het "Jaar van de priester" bij gelegenheid van de 150e "dies natalis" van Johannes Maria Vianney [[3005|10]]. Daarom zullen wij Hem die onze ogen niet gezien hebben, maar wiens oneindige Barmhartigheid voor ons absoluut zeker is, steeds vertrouwder en nabijer maken. Vragen wij aan de Maagd Maria, Koningin van de Apostelen, de zending van de Kerk te ondersteunen en roepen wij Haar aan jubelend van vreugde: Regina Caeli ...