Heer, naar wie zouden we anders gaan

"Heer, naar wie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwig leven" (Joh. 6, 68) [b:Joh. 6, 68].

Wij vieren vandaag de liturgie van Palmzondag [d:52] op het St. Pietersplein. Dit is de internationale dag van jongeren [d:64]. De zondag van de palmen, die elk jaar terug keert en waarbij vele jongeren aanwezig zijn. Jongeren, die zich geroepen voelen de gebeurtenis, die op deze dag herdacht wordt, samen te vieren. Inderdaad aan jongeren, die 'Hosanna filio David' riepen, heeft het niet ontbroken bij de messiaanse intocht van Christus in Jeruzalem. De liturgische antifoon zingt:

Pueri Hebraeorum, portantes ramos olivarum, obviaverunt Domino.

Pueri, dat wil zeggen: Jonge Hebreëen.
Obviaverunt, dat wil zeggen: Zij gingen Christus tegemoet en zongen: "Gezegend Hij die komt in de Naam des Heren" (Mt. 21, 9) [b:Mt. 21, 9].

Elk jaar op Palmzondag gebeurt hetzelfde: de jongeren ontmoeten Christus, zwaaien met palmen, zingen de messiaanse begroetingszang voor Hem, die komt in de Naam van de Heer. Aldus gebeurt het hier in Rome, net zoals in andere plaatsen van de wereld. Het afgelopen jaar heeft deze ontmoetingsdag van de jongeren in Buenos Aires plaats gevonden, waar ik deze dag speciaal met de jongeren van Latijns Amerika heb gevierd. Dus, jullie allen, jongelui, op welke plaats jullie ook samenkomen om feest te vieren: Vergeet de woorden van Petrus niet en voel hoe noodzakelijk het is om die woorden te herhalen: "Heer, naar wie zouden wij gaan? Gij hebt de woorden van het eeuwige leven, Gij alleen.

De woorden van het eeuwig leven beschrijven ons vandaag het lijden en dood van Christus, volgens het Evangelie van Marcus. Wij hebben deze beschrijving zonet gehoord. Wij hebben ook de woorden van de profeet Jesaja gehoord, die eeuwen geleden de Messias aankondigde als een man van smarten: "Mijn rug heb ik prijsgegeven aan hen die mij wilden slaan, en mijn wangen aan hen, die mij de baard uitrukten; mijn gezicht heb ik niet onttrokken aan beschimping en bespuwing" (Jes. 50, 6) [b:Jes. 50, 6]. En zo was het, zoals voorzien door de profeet. Het was ook zoals de psalmist heeft geproclameerd, eveneens eeuwen geleden: "Zij hebben mijn handen en voeten doorboord, zij konden al mijn beenderen tellen, zij verdeelden mijn klederen en over mijn mantel wierpen zij het lot" (Ps. 22, 17-19) [b:Ps. 22, 17-19]. En zo was het.

Maar er is nog meer, de woorden waarmee de profeet David zijn psalmen begint, zijn op de lippen van Christus gedurende zijn doodsangst op het kruis: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten. Eli, Eli, lama sabaktani?" (Mt. 27, 46; Ps. 21, 2) [b:Mt. 27, 46; Ps. 21, 2]. Het lijden en de dood van Christus, zoals die voorzegd worden door de getuigen uit het Oude Testament, bevestigen de beslissende werkelijkheid van een nieuw en eeuwig verbond van God met de mensheid. Tenslotte hebben wij de woorden gehoord, die door de apostel Paulus zijn geschreven aan de Filippenzen. Zij vormen een synthese van het gehele Paasmysterie. De tekst is bekend, maar heeft te zelfde tijd ook een ondoorgrondelijke inhoud naar gelang de diepte van het mysteries St.Paulus brengt ons naar de grens zelf van wat in de geschiedenis van de schepping begon in het bestaan tussen God en de mens en wat zijn toppunt en zijn volheid uiteindelijk heeft gevonden in Jezus Christus in het kruis en in de verrijzenis.

"Christus Jezus, die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet willen vastklampen aan de gelijkheid met God. Hij heeft zich van zichzelf ontdaan en het bestaan van een slaaf aangenomen. Hij is aan de mensen gelijk geworden. En als mens verschenen, heeft Hij zich vernederd, Hij werd gehoorzaam tot de dood, tot de dood aan het kruis. Daarom heeft God Hem hoog verheven" (Fil. 2, 69).

Aldus "de woorden van eeuwig leven" uitgesproken door het kruis en de dood. Zij waren niet alleen maar theorie, zij zijn werkelijkheid gebleven tussen Hem, die "is" van eeuwigheid, die niet voorbij gaat en nooit zal voorbijgaan en die eenmaal bestemd zijn om te sterven. Op dezelfde tijd wacht de mens, naar Gods beeld en gelijkenis geschapen, op de woorden van eeuwig leven. Hij vindt ze in het Evangelie van Christus. Zij bevestigen zichzelf op een definitieve wijze in zijn dood en verrijzenis.

"Heer, naar wie zouden wij gaan?" Waarom eigenlijk is nu precies Palmzondag sinds enige jaren in de Kerk het feest van de jongeren geworden? Het is een feit, dat deze dag van de jeugd in diverse perioden in alle landen en streken is gevierd, en zo blijft Palmzondag voor de jongeren nog altijd een centraal punt van overdenking.

Waarom? Het schijnt dat de jongeren zelf op deze vraag een spontaan antwoord geven. Een dergelijk antwoord wordt mogelijk door u allen gegeven. Door die jongeren, die sinds jaren naar Rome pelgrimeren, juist om deze dag te vieren en wat speciaal naar voren kwam in Jaar van de Verlossing (1983).

Met deze feitelijke vaststelling kunt u misschien u zelf ook afvragen, wat gij in Christus zoekt, wat gij zoekt in het centrum van zijn Mysterie? Zoekt in de volheid van de waarheid, die Hij zelf is in de geschiedenis van de mens: "Hiertoe ben lk geboren en hiertoe ben Ik in de wereld gekomen om getuigenis af te leggen van de waarheid" (Joh. 18, 37) [b:Joh. 18, 37]. Gij zoekt Christus in het definitieve woord van het Evangelie, zoals de apostel Paulus heeft gedaan: In het kruis, dat "Gods kracht en Gods wijsheid" is (1 Kor. 1, 24) [b:1 Kor. 1, 24], zoals de verrijzenis heeft bevestigd. In Christus - gekruisigde en verrezene - zoekt gij deze kracht en wijsheid. Christus ontluisterde zich voor de mens, voor ieder van ons, voor alle mensen. Volledig ontluisterd riep Hij op het kruis: "Waarom hebt Gij Mij verlaten". (Mt. 24, 46) [[b:Mt. 24, 46]]

Verslagen is het terrein van de ervaring van de wereld, onmeetbaar is de schaal van zijn lijden. Hij die heeft "de woorden van het eeuwig leven", heeft niet geaarzeld om deze woorden te fixeren in alle dimensies van de menselijke tijd.

"Daarvoor heeft God Hem verheven". Christus is de Heer in de glorie van God de Vader (Fil. 2, 9-11) [b:Fil. 2, 9-11]. En op deze wijze geeft Hij getuigenis van zijn hoogste roeping. Gaudium et Spes [[575|22]] "Geen nadeel, geen lijden of beproeving, kunnen ons scheiden van de liefde van God" (Rom. 8, 35) [b:Rom. 8, 35]: van de liefde die is in Jezus Christus. Dus deze dag voor de jongeren blijft in de Kerk een sprekend ogenblik in uw pelgrimstocht door het geloof.

In dit jaar richten wij onze blik tot de Moeder van God, die tegenwoordig is in het mysterie van Christus en in het mysterie van de Kerk, tegenwoordig ook in de doodsangst op Golgota. Precies hier bevindt zich het hoogtepunt van de pelgrimstocht van Maria, waarvan het concilie, - tegelijkertijd de aanduiding van de traditie volgend -, ons leert, dat zij ons allen voorgaat op de weg: zij gaat voor in de pelgrimstocht van het geloof en de liefde en van de volmaakte eenheid met Christus. vgl: Lumen Gentium [[[617|63]]]

Alle jongeren wens ik in het Maria-jaar toe om naar Maria te zien en in haar de diepe verborgenheid van het mysterie van Christus te ontdekken. Christus zegt altijd opnieuw tot de jongeren, wat Hij in het evangelie zegt: "Volg Mij" (Lc. 18, 22) [b:Lc. 18, 22]. De analyse van deze oproep heb ik beschreven in de brief aan de jongeren van de wereld van het jaar 1983 [471]. Het is noodzakelijk dat gij deze oproep voelt en het is even noodzakelijk voortdurend rijper te worden in het antwoord, dat gij daarop geeft.

"Heer, naar wie zouden wij gaan? Uw woorden zijn woorden van eeuwig leven".