Eerste Zondag van de Advent

Geliefde broeders en zusters,

Wij beginnen op deze zondag een nieuw liturgisch jaar dat door Gods genade natuurlijk een aanvang neemt met de Advent [d:275], een tijd van voorbereiding op het Kerstmis van de Heer. Het Tweede Vaticaans Concilie [d:4], in de Constitutie over de liturgie [570] “ontvouwt het gehele mysterie van Christus door de jaarkring heen, vanaf de menswording en de geboorte tot de hemelvaart, de pinksterdag en de afwachting van de zalige hoop en de verschijning van de Heer. Door zo de verlossingsmysteries te vieren, ontsluit zij voor de gelovigen de rijke schat van heilsdaden en de verdiensten van haar Heer; en wel zo, dat deze mysteries te allen tijde in zekere zin tegenwoordig worden gesteld, opdat de gelovigen ermee in contact komen en van heilsgenade worden vervuld” Sacrosanctum Concilium [[570|102]]. Het Concilie [d:4] benadrukt het feit dat Christus het hart is van de liturgie, waarrond de Allerzaligste Maagd Maria draait zoals de planeten rond de zon, terwijl de martelaren en andere heiligen “nu in de hemel God een volmaakt loflied toezingen en voor ons ten beste spreken” Sacrosanctum Concilium [[570|104]].

Dat is de realiteit van het liturgisch jaar, om zo te zeggen “vanuit God” bekeken. En gezien vanuit de mens, de geschiedenis en de samenleving? Welk belang kan het hebben? Het antwoord wordt gesuggereerd door de weg van de Advent [d:275] die wij vandaag beginnen. De hedendaagse wereld heeft vooral behoefte aan hoop: de volken op weg naar ontwikkeling hebben er nood aan, maar ook degene die economisch geëvolueerd zijn. Wij geven er ons meer en meer rekenschap van dat wij ons in één enkele boot bevinden en dat we ons samen moeten redden. Wij geven ons er vooral rekenschap van, nu zoveel valse zekerheden in elkaar stuiken, dat wij behoefte hebben aan hoop die betrouwbaar is en dat die alleen te vinden is in Christus, die zoals de Brief aan de Hebreeën zegt: “dezelfde is gisteren, vandaag en tot in eeuwigheid” (Hebr. 13, 8) [b:Hebr. 13, 8]. De Heer Jezus is in het verleden gekomen, Hij komt in het heden en zal in de toekomst komen. Hij omvat alle dimensies van de tijd omdat Hij gestorven is en verrezen, Hij is “de Levende” en zelfs wanneer Hij onze menselijke broosheid deelt, blijft Hij voor altijd en biedt Hij ons de stabiliteit van God zelf. Hij is “vlees” zoals wij en “rots” zoals God. Wie naar vrijheid, gerechtigheid en vrede verlangt, kan weer opstaan en het hoofd oprichten want met Christus is de bevrijding nabij (Lc. 21, 28) [[b:Lc. 21, 28]] – zoals wij lezen in het Evangelie van vandaag. Zo kunnen wij zeggen dat Jezus Christus niet alleen naar de christenen kijkt of alleen naar de gelovigen, maar naar alle mensen, omdat Hij de kern is van het geloof en ook het fundament van de hoop. En elke mens heeft voortdurend behoefte aan hoop.

Geliefde broeders en zusters, de Maagd Maria belichaamt ten volle de mensheid die leeft in de hoop die gegrond is in het geloof in de levende God. Zij is de Maagd van de Advent: Zij is goed geworteld in het heden, in het vandaag van het heil; Zij draagt in haar hart alle beloften uit het verleden en Zij is gericht naar de toekomstige vervulling. Laat ons bij Haar in de leer gaan, om werkelijk in deze tijd van genade binnen te treden en met vreugde en verantwoordelijkheid de komst van God in onze persoonlijke en sociale geschiedenis te aanvaarden.