Diserti interpretes

Geliefde Zonen

heil en apostolische zegen,

U bent opgetreden als welsprekende woordvoerders van de religieuze gemeenschappen, die u bekwaam leidt en tegelijk hebt u ook gesproken in naam van de andere gemeenschappen, die evenals de uwe naam en bezieling ontlenen aan het Heilig Hart van Jezus.

U hebt immers als bijzonder genegen zonen ons uw erkentelijkheid uitgedrukt voor de apostolische brief Investigabiles Divitias Christi [2678] van 6 febr. jl., die Wij hebben gezonden naar de herders van de gehele kerk, nu het twee eeuwen geleden is, dat het liturgisch feest ter ere van het Heilig Hart [d:51] door de stoel van Petrus is ingevoerd.

Wij hebben het getuigenis van uw dankbaarheid ontvangen met aangename vreugde en met niet geringe gevoelens van genegenheid. Wij hebben de woorden die voortkwamen uit het diepste van uw innerlijk met aandacht gelezen en wij begrijpen er goed uit door wat een vurige liefde u en uw confraters in het religieuze leven gedreven wordt naar het Heilig Hart van de Goddelijke Verlosser, naar de geheimen van zijn eeuwige liefde en met wat een trouw u wenst vast te houden aan die verheven naam, waaraan uw gemeenschappen hun manier van leven, hun aansporing tot de deugd, de reden en bron van hun missionaire ijver ontlenen.

Zoals Wij in bovenvermeld schrijven [2678] hebben gezegd, wensen wij immers dringend, dat “de verering van het Heilig Hart steeds meer mag bloeien en door allen beschouwd mag worden als een uitstekende en beproefde vorm van een waar godsdienstig leven”. Wij zijn dan ook zeer verheugd, nu Wij de edelmoedige en bescheiden groepen zien van uw confraters, die door hun levensstaat voor de mensen van onze tijd voorbeeld en getuigen zijn van de manier, waarop zij deze uitstekende vorm van godsdienstig leven kunnen beoefenen en er de kracht in kunnen vinden, “om hun leven moedig in overeenstemming te brengen met het Evangelie, zorgvuldig hun zedelijk leven te verbeteren en de voorschriften van de goddelijke wet in praktijk te brengen” Investigabiles Divitias Christi [2678]. Wij menen, dat het juist uw taak is en uw opdracht om trouw aan de heilige roeping, die u uit eigen beweging hebt aanvaard, de liefde tot het Heilig Hart van Jezus [d:51] steeds beter te bevorderen en door woord en voorbeeld aan allen te tonen, dat enerzijds de verhoopte vernieuwing van geest en hart en anderzijds de grotere levenskracht van de kerkelijke instellingen daar hun diepste inspiratie en ware krachtbron moeten vinden. Zo wenst het ook het Tweede Vaticaans Oecumenisch Concilie [d:4].

Zoals immers iedereen weet is de eerste bedoeling van het Concilie, dat op alle terreinen en sectoren van het christelijk leven een vernieuwing van het publiek en persoonlijk handelen wordt bereikt en daartoe heeft het Concilie het glanzend mysterie van de heilige Kerk in het licht gesteld. Dit geheim echter kan men niet juist begrepen, wanneer de harten zich niet richten op die eeuwige liefde van het mensgeworden Woord, waarvan Zijn gewond Hart zo een duidelijk teken is. Zoals wij immers lezen in de dogmatische constitutie van het Concilie over dit onderwerp groeit de Kerk, “reeds in mysterie aanwezig, in de wereld door de kracht van God. Dit begin en deze groei worden verzinnebeeld door het bloed en het water, vloeiend uit de geopende zijde van de gekruisigde Jezus" Lumen Gentium [[617|3]]. Inderdaad de Kerk is geboren uit het doorstoken Hart van de Verlosser en zij wordt erdoor gevoed, want Christus “heeft zich voor haar overgeleverd om haar te heiligen, haar reinigend door het waterbad met het woord” (Ef. 5, 25-26) [b:Ef. 5, 25-26].

Het is dan ook waarlijk noodzakelijk, dat de gelovigen zowel in de gevoelens van hun persoonlijk godsdienstig leven als in uitingen van de openbare eredienst dit Hart, uit wiens volheid wij allen ontvangen hebben, hun eer betuigen. Van Hem kunnen zij op volmaakte wijze leren, hoe zij moeten leven om juist te beantwoorden aan de eisen van deze tijd. Hier immers, wij bedoelen in het Hart van Jezus, vinden wij de bron en het beginsel van de heilige liturgie, want Hij is de heilige tempel Gods, vanwaar naar de eeuwige Vader het offer van verzoening opstijgt, waardoor Hij in staat is voor altijd hen te redden, die door zijn tussenkomst tot God willen naderen (Hebr. 7, 25) [b:Hebr. 7, 25]. Hier vindt de Kerk ook het verlangen om alle middelen en wegen te zoeken, die onze gescheiden broeders doen komen tot de volle eenheid rond de stoel van Petrus, die zelfs ook degenen, die niet christen zijn, met ons “doen kennen de enig ware God en Hem, die Hij gezonden heeft, Jezus Christus” (Joh. 17, 3) [b:Joh. 17, 3]. De pastorale ijver immers en de missionaire verlangens zullen dan juist branden, wanneer priesters en leken omwille van Gods eer, met het voorbeeld van de eeuwige liefde, die Christus ons betoonde, voor ogen, hun krachten zullen geven om de ondoorgrondelijke rijkdommen van Christus aan allen bekend te maken.

Wij weten allen, dat daar juist de grote verlangens liggen, die het oecumenisch concilie met vooruitziende blik en niet zonder de hulp van de Heilige Geest in de harten van de gelovigen oproept. Bij al onze pogingen nu, om op gelukkige wijze te verwerkelijken wat wij hopen, moeten wij telkens opnieuw aan de Goddelijke Verlosser vragen om de kracht en het licht, omdat Zijn doorstoken Hart zulke krachtige motieven verschaft om dit te verwezenlijken. Nu Wij u en uw confraters dit met vaderlijke verwachting schreven, omdat u allen aan het Heilig Hart van Jezus [d:51] toegewijd bent krachtens uw geloften, sporen Wij u aan de apostolische opdracht, die u in de Kerk als uw taak hebt aanvaard, met moedige en blijde volharding te vervullen en voor dit belangrijk en lofwaardig pogen uw krachten te geven. Moge het Heilig Hart van Jezus, die wij aanroepen, uw pogingen steunen.

Moge de moeder Gods, de maagd Maria, de zeer goede moeder van de Kerk, die in nauwe verbondenheid staat met het werk en het mysterie van de verlossing, u bijstaan.

Opdat dan de genade van boven overvloedig over u moge komen, schenken wij vol genegenheid de apostolische zegen, teken van Onze welwillendheid aan u, aan alle religieuze gemeenschappen, die u leidt, en aan alle religieuze instituten van mannen en vrouwen, die op een of andere manier de naam van het Hart van Jezus [d:51] dragen of Zijn Hart op speciale manier vereren.

Gegeven te Rome, bij Sint Pieter, op het feest van de Hemelvaart van de Heer, 25 mei 1965, het tweede jaar van ons pontificaat.