Het particuliere en het universele

Geliefde broeders en zusters,

Eergisteren ben ik teruggekomen uit het Heilig Land. Ik zou u woensdag aanstaande tijdens de algemene audiëntie uitvoeriger over mijn bedevaart willen spreken.


Nu wil ik vooral dank zeggen aan de Heer, Die met succes mij deze apostolische zo belangrijke reis heeft laten voltooien. Ik dank ook allen die hun samenwerking hebben verleend: de Latijnse patriarch en de bisschoppen van de Kerk in Jordanië, Israël en de Palestijnse gebieden, de Franciscanen van de Custos van het Heilige Land, de civiele autoriteiten in Jordanië, Israël en de Palestijnse gebieden, de organisatoren, de politie. Ik dank de priesters, religieuzen en gelovigen die me met zoveel liefde hebben gesteund en iedereen die mij hebben begeleid en ondersteund met hun gebeden. Ik dank u allen uit de grond van mijn hart!

Deze bedevaart naar de Heilige Plaatsen was ook een pastoraal bezoek aan de gelovigen die daar wonen, een dienst aan de eenheid van de christenen, aan de dialoog met joden en moslims, en aan de opbouw van de vrede. Het Heilig Land, symbool van Gods liefde voor Zijn volk en voor de hele mensheid, is ook het symbool van de vrijheid en vrede die God voor al Zijn kinderen wil. Maar de geschiedenis van gisteren en vandaag toont echter dat dit Land juist ook het symbool van het tegengestelde geworden is, namelijk van eindeloze verdeeldheid en conflicten onder broeders. Hoe is het mogelijk? Terecht spreekt deze vraag tot ons hart, ook al weten wij dat God met dit Land een geheim plan heeft, waar – zoals de heilige Johannes schrijft – Hij “zijn Zoon gezonden (heeft) om door het offer van zijn leven onze zonden uit te wissen” (1 Joh. 4, 10) [b:1 Joh. 4, 10]. Het Heilig Land werd het “vijfde Evangelie” genoemd, want hier kunnen wij de realiteit van de geschiedenis die God met de mensen gerealiseerd heeft, zien en zelfs aanraken: te beginnen met de plaatsen uit het leven van Abraham tot op de plaatsen van Jezus’ leven, van de menswording tot het lege graf, teken van Zijn verrijzenis. Ja, God is op deze aarde gekomen, Hij handelt met ons in deze wereld. Maar hier kunnen wij nog meer zeggen: het Heilig Land kan omwille van zijn geschiedenis, beschouwd worden als een microkosmos die de moeilijke weg van God met de mensheid in zich samenvat. Een weg die met de zonde ook het kruis impliceert. Maar met de overvloed van de Goddelijke liefde is ook de vreugde van de Heilige Geest, de verrijzenis, begonnen; het is een weg door de dalen van ons lijden naar Gods Koninkrijk. Een Rijk dat niet van deze wereld is maar in deze wereld leeft en ze met de kracht van zijn gerechtigheid en vrede moet doordringen.

De heilsgeschiedenis begint met de uitverkiezing van een man, Abraham, en van een volk, Israël, maar de bedoeling ervan is de universaliteit, het heil van alle volken. De heilsgeschiedenis wordt altijd gekenmerkt door die mengeling van bijzonderheden en universaliteit. Wij zien die band goed in de eerste lezing van vandaag: de heilige Petrus ziet in het huis van Cornelius het geloof van de heidenen en hun verlangen naar God en zegt: “Nu besef ik pas goed, dat er bij God geen aanzien des persoons bestaat, maar dat uit welk volk ook ieder die Hem vreest en het goede doet, Hem welgevallig is” (Hand. 10, 34-35) [b:Hand. 10, 34-35]. God vrezen en de gerechtigheid beoefenen, dit leren en zo de wereld openen voor het Koninkrijk Gods: dat is het diepste doel van iedere interreligieuze dialoog.

Ik kan dit gebed tot Maria niet besluiten zonder mijn gedachten te richten naar Sri Lanka, om de burgers die zich in het strijdgebied bevinden in het noordelijk landsgedeelte, van mijn genegenheid en spirituele nabijheid te verzekeren. Het gaat om duizenden kinderen, vrouwen, bejaarden, aan wie de oorlog jaren van leven en hoop ontnomen heeft. Ik verlang nogmaals een dringende oproep te doen tot de strijdende partijen, om de evacuatie van deze burgers te vergemakkelijken en ik sluit mij aan tot de oproep van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, die enkele dagen geleden gevraagd heeft hun bescherming en veiligheid te waarborgen. Ik vraag bovendien aan de humanitaire instellingen, ook aan de katholieke, alles in het werk te stellen om tegemoet te komen aan de dringende nood van de vluchtelingen aan voedsel en medische hulp. Ik vertrouw dit dierbaar land toe aan de moederlijke bescherming van de Heilige Maagd van Madhu, geliefd en vereerd door alle inwoners van Sri Lanka, en ik verhef mijn gebed tot de Heer opdat Hij de dag van verzoening en vrede zou bespoedigen.