Drie mededelingen ná de catechese in de reeks over de H. Apostel Paulus

Voordat ik de pelgrims uit Italië begroet wil ik nog drie mededelingen doen.

Ten eerste:
Met vreugde heb ik de mededeling ontvangen van de verkiezing van de metropoliet Kirill tot nieuwe patriarch van Moskou en van heel Rusland. Ik roep de verlichting door de Heilige Geest af over hem voor een genereuse dienst aan de Russisch Orthodoxe Kerk en vraag de speciale bescherming van de Moeder van God.

Ten tweede:
In de homilie [498] bij gelegenheid van de plechtige inauguratie van mijn Pontificaat heb ik "expliciet" als taak van het herderschap genoemd "de opdracht tot eenheid", en gaf daarbij commentaar op de woorden van het Evangelie betreffende de wonderbaarlijke visvangst met de woorden: "En ofschoon het er zoveel waren, het net scheurde niet" en ging voort over deze Evangelische woorden:"Ach, lieve Heer, maar nu is het wel gescheurd! zouden wij met verdriet in het hart willen zeggen.". En vervolgde: "Maar nee - laten we niet bedroefd zijn! Laten wij ons verheugen in uw belofte die niet teleurstelt, en laten wij al het mogelijke doen om de weg te gaan naar de eenheid die U hebt beloofd! Laten we dat gedenken in het gebed tot de Heer, als bedelaars: ja, Heer, herinner U hetgeen U beloofd hebt. Maak dat wij één herder worden en één kudde! Laat niet toe dat uw net scheurt en help ons dienaren van de eenheid te zijn." Zoals Jezus wil ik een herder zijn, zoals Petrus een visser van mensen [[498|6]] Het was in de uitvoering van deze dienst aan de eenheid, met de specifieke qualifcatie van mijn dienst als Opvolger van Petrus, dat ik enige dagen geleden besloten [2827] heb om de de excommunicatie op te heffen, die vier bisschoppen hadden opgelopen bij de bisschopswijding die in 1988 zonder Pauselijk mandaat door Aartsbisschop Lefebvre was gedaan. Ik heb deze daad van vaderlijke barmhartigheid gesteld, omdat deze prelaten mij herhaaldelijk bekend hebben gemaakt met de situatie van diep lijden waar zij zich in bevonden. Ik wenste, dat door mijn geste, van hun kant de inzet zal volgen, de verdere noodzakelijke stappen te zetten, om de volle eenheid met de Kerk te realiseren. Op deze wijze moeten zij getuigen van de echte trouw en de echte erkenning van het leerambt en de autoriteit van de Paus en van het Tweede Vaticaans Concilie [d:4].

De derde mededeling:
In deze dagen, waarin we de Shoah gedenken, komen de beelden voor de geest van mijn diverse bezoeken aan Auschwitz, één van de kampen, waar de duivelse moord op miljoenen Joden, de onschuldigen van de blinde rassen- en religieuze haat, heeft plaatsgevonden. Terwijl ik opnieuw vanuit het diepst van mijn hart mijn volledige en onherroepelijke solidariteit met onze broeders, de dragers van het Eerste Verbond, tot uitdrukking breng, wens ik, dat de Shoah de mensheid daartoe aanzet, na te denken over de onwaarschijnlijke macht van het kwaad, wanneer het het hart van de mensen in bezit neemt. De Shoah is voor allen een waarschuwing tegen het vergeten, tegen de ontkenning of tegen het bagatelliseren. Want geweld, die tegen één enkel mens wordt gepleegd, wordt tegen allen gepleegd. "Geen mens is een eiland", schreef een bekende dichter. De Shoah moet zowel de oudere als de jongere generaties leren, dat alleen de moeilijke weg van het naar elkaar luisteren, de dialoog, de liefde en de vergiffenis van volkeren, culturen en godsdiensten de wereld tot het gewenste doel van de broederschap en de vrede in waarheid leidt. Geweld mag de waardigheid van de mens nooit meer kleineren.