H. Paulus, migrant, apostel van de volken

Geliefde broeders en zusters,

Het is vandaag de Werelddag van Migranten en Vluchtelingen [d:47]. In dit Paulusjaar [d:165] en met de H. Paulus in gedachten als groot rondtrekkend missionaris van het Evangelie, heb ik als thema gekozen: “De heilige Paulus migrant, apostel van de volken”. Saulus – dat was zijn joodse naam – werd geboren in een joods gezin dat uitgeweken was naar Tarsus, een grote stad in Silicië, hij groeide op met een drievoudige cultuur – de joodse, hellenistische en Romeinse – en met een kosmopolitische mentaliteit. Toen hij zich van christenvervolger bekeerde tot apostel van het Evangelie, werd Paulus “ambassadeur” (gezant) van de verrezen Christus om Hem aan iedereen kenbaar te maken, in de overtuiging dat alle volken geroepen zijn om in Hem de grote familie van de kinderen Gods te zijn.

Dat is ook de zending van de Kerk en meer dan ooit in deze periode van mondialisering. Als christenen kunnen we de behoefte niet negeren Jezus’ liefdesboodschap over te dragen, vooral aan hen die Hem niet kennen of zich in moeilijke en pijnlijke situaties bevinden. Ik denk vandaag vooral aan de migranten. Zeker, zij bevinden zich in gevarieerde situaties: in sommige gevallen leven zij - God zij dank - sereen en goed geïntegreerd; in andere gevallen bevinden ze zich helaas in een hachelijke, moeilijke en soms zelfs dramatische situatie. Ik zou willen dat de christengemeenschap voor iedere mens en ieder gezin zorg draagt en aan de heilige Paulus nieuwe geestdrift vraagt om overal ter wereld het vreedzaam samenleven van mannen en vrouwen uit alle volksgroepen, culturen en godsdiensten te bewerken. De Apostel zegt ons wat het geheim is van zijn nieuw leven: ik ben “gegrepen door Christus” (Fil. 3, 12) [[b:Fil. 3, 12]] en hij voegt eraan toe: “volgt mij na” (Fil. 3, 17) [b:Fil. 3, 17]. Ja, ieder van ons is geroepen om overeenkomstig zijn roeping en daar waar hij leeft en werkt van het Evangelie te getuigen, met grote aandacht voor die broeders en zusters die om uiteenlopende redenen uit andere landen komen en in ons midden leven. Laten wij zo het fenomeen van de migratie tot zijn recht komen als een gelegenheid waarbij beschavingen elkaar ontmoeten. Bidden wij en handelen we zo, dat dit op een vrediger en meer opbouwende manier zou verlopen, met respect en in dialoog, waarbij iedere bekoring van conflict en overheersing afgewezen wordt.

Het is mijn verlangen hier een bijzonder woord te zeggen tot zeelieden en vissers die sinds enige tijd zeer moeilijke tijden doormaken. Naast de gewone moeilijkheden, ondervinden zij beperkingen om aan land te gaan en aalmoezeniers aan boord te nemen; zij worden geconfronteerd met de gevaren van piraterij en lijden onder illegale visserij. Ik verzeker hen van mijn medeleven en wens dat hun edelmoedigheid bij reddingswerken op zee beter zouden beloond worden. Ik denk tenslotte aan de Wereldbijeenkomst voor het Gezin [d:28] die vandaag in de stad Mexico eindigt en aan de Gebedsweek voor de Eenheid van de Christenen [d:210] die juist vandaag begint. Geliefde broeders en zusters, ik nodig u uit voor al deze intenties te bidden en de moederlijke voorspraak in te roepen van de Maagd Maria.

Na het bidden van het Angelus
Ik blijf het conflict in de Gazastrook met grote bezorgdheid volgen. Vertrouwen wij vandaag aan de Heer ook de honderden kinderen toe, bejaarden, vrouwen, onschuldige slachtoffers van ongehoord geweld, de gekwetsten, zij die hun nabestaanden betreuren en zij die hun bezittingen verloren. Ik nodig u tegelijk uit met uw gebed de inspanningen te begeleiden van vele mensen van goede wil die aan deze tragedie een einde willen maken. Ik hoop ten zeerste dat men wijs gebruik zal maken van de geringste openheid om de vijandelijkheden te staken en vreedzame en duurzame oplossingen te vinden.

In deze zin bemoedig ik opnieuw degenen die aan beide kanten geloven dat er in het Heilig Land plaats is voor iedereen, opdat zij hun volk helpen weer op te staan uit de as van de terreur en moedig opnieuw de draad opnemen van de dialoog in waarheid en gerechtigheid. Het is de enige weg die werkelijk de baan kan breken voor een toekomst van vrede voor de kinderen van deze geliefde regio!

Vandaag begint de Gebedsweek voor de Eenheid van de Christenen [d:210], die volgende zondag eindigt op 25 januari. In het zuidelijk werelddeel, zal het gebed voor de eenheid van de christenen, in het spoor van de noveen die paus Leo XIII vastlegde op het einde van de XIXe eeuw, plaatshebben tussen Hemelvaart en Pinksteren. Het bijbelthema is echter voor iedereen hetzelfde. Dit jaar werd het voorgesteld door een oecumenische groep uit Korea en het is genomen uit het boek van de profeet Ezechiël: “In uw hand zullen ze één worden” (Ez. 37, 17) [b:Ez. 37, 17]. Nemen ook wij deze uitnodiging aan en bidden wij nog intenser opdat de christenen beslist de weg gaan naar de volledige gemeenschap onder elkaar. Ik richt mij bijzonder tot de katholieken overal ter wereld, om de hindernissen te overwinnen die de volledige gemeenschap onder alle volgelingen van Christus nog bemoeilijken. De inzet voor de oecumene is vandaag nog noodzakelijker om onze samenleving die getekend is door tragische conflicten en diepe verscheurdheid, een teken en de geestdrift te bieden tot verzoening en vrede. Wij zullen deze Gebedsweek [d:210] volgende zondag besluiten met de Vespers in de Pauselijke Basiliek van Sint-Paulus-buiten-de-Muren, ter gedachtenis van de bekering van de heilige Paulus die van de eenheid van het Lichaam van Christus de wezenlijke kern maakte van zijn verkondiging.