Over het bezoek aan de Primaat

Uw komst naar Rome doet Ons denken aan een woord van de Apostel Paulus. Hij schreef dat hij drie jaren na zijn bekering besloot naar Jeruzalem te gaan "per videre Petrum" (Gal. 1, 18) [b:Gal. 1, 18], om de Apostel Petrus te bezoeken en hem om raad te vragen. Dit bezoek moet van grote invloed geweest zijn op Paulus' verdere "geestelijke ontwikkeling". naar Ricciotti naar Ricciotti Ook gij, mijne dierbare zonen en dochters zijt, gelijk zovele pelgrims met u en zoals op dit ogenblik alle bisschoppen van de wereld die hier in Concilie bijeen zijn, naar Rome getrokken en op deze plaats tezamen gekomen "per videre Petrum", om Petrus te zien, de Prins der Apostelen, de grondslag van Gods Kerk, haar zichtbaar Hoofd, de Plaatsbekleder van Christus, in de nederige en bescheiden persoon van Zijn opvolger. Gij zijt gekomen om de Paus te bezoeken, om te kunnen zeggen dat gij hem gezien en gehoord hebt, om door hem gesterkt en gezegend te worden.

Daarom heeft deze ontmoeting, hoe kort zij ook moet zijn, een heel bijzondere betekenis die gij goed moet onthouden en waarmede gij uw voordeel moet doen. Wat is dan de betekenis van dit bezoek aan de Paus? Is het alleen maar bevrediging van de nieuwsgierigheid die iedere toerist eigen is? Neen, Wij geloven dat Wij de gedachten in uw harten vertolken wanneer Wij zeggen dat dit bezoek voor u iets heel anders betekent namelijk dat het een daad van bezinning is op de historische en menselijke vorm waaronder het Katholieke geloof zich aan u en aan de wereld presenteert. Ons geloof manifesteert zich naar buiten als een gemeenschap die geestelijk en tegelijk zichtbaar, die goddelijk en menselijk is, die leeft, reeds twintig eeuwen, en die zal blijven leven; een gemeenschap waartoe ieder die dit maar wil kan toetreden, iedereen, zonder onderscheid van ras, nationaliteit of maatschappelijke positie (Kol. 3, 11) [[b:Kol. 3, 11]]; waarin allen als broeders verenigd zijn. De organisatie van deze gemeenschap heeft een hiërarchisch karakter; de eerste plaats in deze, door Christus zelf ingestelde Hiërarchie wordt ingenomen door de Apostelen (1 Kor. 12, 28) [[b:1 Kor. 12, 28]], dit zijn de Bisschoppen, met aan het hoofd Petrus, dit is de Paus. En gij, die gekomen zijt om de Paus te zien, gij getuigt hiermede dat gij u rekenschap geeft van het wezen van deze organisatie, van deze gemeenschap waartoe gij zelf behoort, die de Kerk genoemd wordt en die gebouwd is op de steen die Christus zelf geplaatst heeft als haar fundament, op de Paus. Dit is geen ingewikkelde overweging, maar wel een zeer belangrijke want zij inspireert onmiddellijk tot bewondering, aanvaarding, instemming en vreugde, dit wil zeggen: tot geloof. Ja, deze audiëntie is inderdaad een geloofsbelijdenis!

Gij begrijpt dus, mijne zonen en dochters, dat dit ogenblik van grote waarde is voor uw verder leven. Gij komt hier uw kinderlijke en oprechte aanhankelijkheid aan de Paus betuigen maar deze daad gaat vanzelf met een andere daad gepaard, welke uw gehele levenshouding zal bepalen en dat is: aanvaarding van de Katholieke denk- en handelwijze; zó wordt het geloof tot trouw! En dit niet alleen, want ook een zekere onrust neemt bezit van de harten van hen die ten overstaan van de Paus deze trouw als program voor het eigen leven aanvaarden, dit wil zeggen: zij gevoelen de behoefte, het verlangen om ook aan anderen, aan iedereen indien dit mogelijk zou zijn, het geluk dat zij zelf bezitten, namelijk het Katholieke geloof, mede te delen. Zo groeit in hen de innerlijke drang tot het christelijke getuigenis, tot het apostolaat. Zo doet het geloof de liefde ontvlammen! Ziet gij nu wat dit ogenblik voor u kan betekenen: de Paus zien, geloven in de Kerk en haar gezag, trouw beloven aan de Katholieke levensopvatting, de liefde in uw harten doen ontvlammen en deze uitdragen in een vurig apostolaat!

Daarom is dit een groots en schoon ogenblik; opdat het rijke vruchten moge voortbrengen willen Wij het bekrachtigen met Onze Apostolische Zegen.