Eucharistie en Missie

Werkvertaling

Geliefde broeders en zusters, Het missiewerk van de Kerk is ook aan het begin van het derde millennium een noodzaak, waaraan ik regelmatig herinnerd heb. De missie is, zoals ik ook in mijn encycliek Redemptoris Missio [4] schreef, nog ver verwijderd van de situatie waarin we kunnen zeggen dat deze voltooid is. Daarom dat we alle energie voor de dienst aan deze zending moeten inzetten. vgl: Redemptoris Missio [[[4|1]]] Het gehele volk Gods is in alle fases van haar pelgrimstocht door de geschiedenis heen geroepen om de "dorst" naar de Verlosser te delen. (Joh. 19, 28) [b:Joh. 19, 28] Deze dorst naar het heil van de voor de zielen werd ook steeds ervaren door de heiligen: Men behoeft slechts te denken aan het voorbeeld van de heilige Theresia van Lisieux, de patrones van de missie, of aan Bisschop Comboni, de grote Apostel van Afrika, die ik vorig jaar tot de eer van de altaren verheven heb. De maatschappelijke en religieuze uitdagingen, die de mensheid zich tegenwoordig gesteld ziet, sporen de gelovigen aan zich hun missionaire ijver te vernieuwen. Ja. het is noodzakelijk dat de missie "ad gentes" (naar de volkeren) moedig vernieuwd wordt, uitgaande van de verkondiging van Christus, de Verlosser van alle menselijke schepselen. Het Internationale Eucharistische Congres, dat komende oktober, de missiemaand, in Guadalajara in Mexico gevierd zal worden, zal een unieke gelegenheid zijn om de gemeenschappelijke vorming tot een missionaire bewustzijn aan de Tafel van het Lichaam en Bloed van Christus mogelijk te maken. Om het altaar verzameld, begrijpt de Kerk haar oorsprong en haar missionaire zending beter. "Eucharistie en Missie" zijn, zoals het thema van de zondag voor de wereldmissie van dit jaar zegt, onverbrekeljk aan elkaar verbonden. Bij deze overwegingen over de bestaande verbinding tussen het Mysterie van de Eucharistie en van het geheim van de Kerk herinneren we dit jaar, dankzij de 150ste verjaardag van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis (1854-2004) ook aan een belangrijke verbinding tot de Heilige Maagd. aarom willen we de Eucharistie met de ook van Maria aanschouwen. Om zij op de voorspraak van de Maagd hoopt, offert de Kerk alle volken van Christus, het Brood van het Heil, opdat zij in hem de enige Verlosser erkennen en aannemen.

Waar ik mij geestelijk in de Bovenzaal van het Laatste Avondmaal liet terugkeren, ondertekende ik vorig jaar op de Donderdag in de Goede Week de Ecclesia de Eucharistia [87], waaruit ik hier enkele delen wil citeren, die ons, lieve broeders en zusters, kunnen helpen om de Zondag van de Wereldmissie van dit jaar in de geest van de Eucharistie te beleven: "De Eucharistie bouwt de Kerk op en de Kerk de Eucharistie maakt" Ecclesia de Eucharistia [[87|26]] : schreef ik en merkte daarbij op dat de zending van de Kerk in een continuiteit staat met de zending van de Christus (Joh. 20, 21) [[b:Joh. 20, 21]] en haar geestelijke kracht uit de gemeenschap met Zijn Lichaam en met Zijn Bloed verkrijgt. Doel van de Eucharistie is juist die "communio van de mensen en in Hem met de Vader en met de heilige Geest is." Ecclesia de Eucharistia [[87|22]] Door de deelname aan het Offer van de Eucharistie ervaart men op een zeer diepgaande manier de heilseenheid en daarmee de noodzaak van de zending van de Kerk, " in Christus zelf gelegen, die gekend, bemind en nagevolgd moet worden zodat wij in Hem het leven van de Drie-ene God mogen leven, en met Hem de geschiedenis omvormen tot haar voltooiing in het hemelse Jeruzalem." Ecclesia de Eucharistia [[87|60]]

Om de Eucharistische Christus verzameld groeit de Kerk als volk, tempel en familie van God: de ene, heilige, Katholieke en Apostolische. Tegelijk verstaat ze haar eigenschap als universeel heilssacrament en als zichtbaar en hierarchisch gestructureerde realiteit beter. Zeker, "geen enkele christelijke gemeenschap wordt opgebouwd, als zij niet haar oorsprong en middelpunt heeft in de viering van de heilige Eucharistie". Ecclesia de Eucharistia [[87|33]] Presbyterorum Ordinis [[704|6]] Aan het einde van de Heilige Mis, wanneer de celebrant de gelovigen heenzendt met de woorden "Ite, Missa est", moeten zich allen voelen als dat ze gezonden zijn om "Missionarissen van de Eucharistie" te zijn, om de gaven, die ze ontvangen hebben, overal te verkondigen. Want wie Christus in de Eucharistie ontnoet, die kan er niet omheen, door zijn leven de barmhartige liefde van de Verlossser te verkondigen.

Opdat men vanuit de Eucharistie leeft, moet men ook tijd maken om in aanbidding voor het Allerheiligste Sacrament te willen zijn, een ervaring, die ik zelf dagelijks maak en waaruit ik kracht, troost en steun ontvang. vgl: Ecclesia de Eucharistia [[[87|25]]] De Eucharistie, zo wordt het ook gezegd in de documenten van het Tweede Vaticaans Concilie, "is de bron en hoogtepunt van het gehele Christelijke leven" Lumen Gentium [[617|11]], "bron en hoogtepunt van de gehele evangelisatie". Presbyterorum Ordinis [[704|5]] Het Brood en de Wijn, vrucht van het werk van de mensen, veranderen zich door de kracht van de Heilige Geest in het Lichaam en Bloed van Christus en worden tot onderpand van een "nieuwe hemel en een nieuwe aarde" (Openb. 20, 1) [b:Openb. 20, 1], die de Kerk bij haar dagelijkse missie verkondigd. In Christus, Wiens aanwezigheid wij in het Mysterie van de Eucharistie aanbidden, heeft de Vader zijn laatste woord over de mensen en over zijn geschiedenis gesproken.

Kan de Kerk dus haar zending vervullen, zonder een constante band met de Eucharistie te onderhouden, zonder zich te voeden aan dit heiligende Brood, zonder zich bij haar missionaire activiteit op deze onnmisbare hulp te verlaten? Voor de evangelisatie van de wereld zijn er Apsotelen nodig die de viering, de verering en de aanbidding van de Eucharistie "machtig" zijn.

In de Eucharistie beleven wij het geheim van de verlossing, die in het offer van de Heer zijn hoogtepunt beleefd, zoals het ook bij de consecratie tot uitdrukking komt: "Mijn lichaam, dat voor u gegeven... Mijn bloed, dat voor u wordt vergoten" (Lc. 22, 19-20) [b:Lc. 22, 19-20]. Christus is voor allen gestorven; aan allen schenkt Hij het heil, dat in het Sacrament van de Eucharistie de hele geschiedenis voortduurt: "Doet dit tot Mijn gedachtenis." (Lc. 22, 19) [b:Lc. 22, 19]. Deze zending wordt aan de door het Wijdingssacrament voor dit ambt bestemde priesters opgedragen. Tot deze maaltijd en tot dit offer zijn alle gelovigen uitgenodigd, opdat zij deel kunnen hebben aan het Leven van Christus: "Wie Mijn vlees eet en Mijn bloed drinkt, die blijft in Mij en Ik in hem. Zoals Ik door de Vader die leeft, gezonden ben en leef door de Vader, zo zal ook hij die Mij eet, leven door Mij." (Joh. 6, 56-57) [b:Joh. 6, 56-57]. Door haar gevoed, begrijpen de gelovigen, dat hun missionaire zending daarin bestaat, de "offergave" te zijn, "die welkom is bij God, geheiligd door de Heilige Geest." (Rom. 15, 16) [b:Rom. 15, 16], opdat zij steeds meer "een hart en een ziel (Hand. 4, 32) [b:Hand. 4, 32] zijn en getuigen zijn van Zijn liefde tot aan de grenzen van de aarde. De Kerk verwacht, als het volk van God op weg door de eeuwen heen, de glorierijke wederkomst van Christus, wanneer zij iedere dag het Offer van het Altaar hernieuwd. Dit getuigt de, om het altaar verzamelde eucharistische gemeenschap, na de consecratie. Met hernieuwd geloof verkondigt zij de wens naar deze ontmoeting met Hem, die het plan van de universele zielenheil vervullen zal.

De Heilige Geest leid door zijn onzichtbare en daadkrachtige werken het volk van Christus op deze dagelijkse geestelijke weg, op welke het onvermijdelijke moment van de moeilijkheden geeft en op welke wij ook het geheim van het Kruis ervaren. De Eucharistie is troost en onderpand voor de uiteindelijke zege van diegenen, die tegen het kwade en de zonde vechten: zij is het "Brood des Levens", dat hen helpt, die van haar kant tot het "gebroken brood" voor de medemensen wordt en haar trouw aan het Evangelie vaak ook met de marteldood moet betalen.

Dit jaar vieren wij, zoals ik reeds gezegd heb, de 150ste verjaardag van de afkondiging van het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis. Maria werd "met het oog op de verdiensten van haar Zoon op een speciale wijze verlost." Lumen Gentium [[617|53]] In de Encycliek Ecclesia de Eucharistia [87] schreef ik: "Kijkend naar Maria herkennen we de veranderende kracht, die eigen is aan de Eucharistie. In haar zien we de wereld die in liefde vernieuwd is." Ecclesia de Eucharistia [[87|62]] Maria, het eerste "tabernakel uit de geschiedenis" Ecclesia de Eucharistia [[87|55]], toont ons en offert ons Christus, onze Weg, de Waarheid en het Leven (Joh. 14, 6) [[b:Joh. 14, 6]]. "Zoals Kerk en Eucharistie een onscheidbare eenheid vormen, geldt dat evenzeer voor Maria en de Eucharistie." Ecclesia de Eucharistia [[87|57]]

Ik wens, dat het gelukkige samenvallen van het Internationale Eucharistische Congres en de 150ste verjaring van de afkondiging van het Dogma van de Onbevlekte Ontvangenis de gelovigen, parochies en missie-instituten de gelegenheid geeft de missionaire geestdrift steviger te verankeren, opdat in alle gemeenschappen de "ware 'honger' naar de Eucharistie" levendig gehouden zal worden.

Graag maak ik van gelegenheid gebruik om te herinneren aan de verdienstelijke bijdragen van de Pauselijke Missiewerken voor het apostolische werk van de Kerk. Ik heb hoge achting voor hen en ben hun met name dankbaar voor de waardevolle dienst die zij verrichten bij de nieuwe Evangelisatie en de missie "ad gentes. Daarom nodig ik u uit hen geestelijk en materieel te ondersteunen, opdat ook dank zij hun toedoen de verkondiging van het Evangelie tot alle volken van de aarde mag reiken.

In deze geest smeek ik om de moederlijke voorspraak van Maria, "Vrouw van de Eucharistie", en schenk ik van ganser harte mijn zegen.

Uit het Vaticaan, op 19 april 2004 Paus Johannes Paulus II