Het gezin, school van heiligheid

Dierbare zonen, dierbare dochters,

Allereerst danken wij u uit de grond van ons hart voor uw woorden van geloof, voor uw nachtelijk gebed voor onze intenties, voor uw inzet ten dienste van roepingen. En wij willen u zeggen, welke grote vreugde het voor ons is u deze morgen te ontvangen en ook, over u heen, ons te kunnen richten tot de 20.000 gezinnen van de Equipes Notre-Dame, waarvan u zojuist de uitstraling noemde over heel de wereld en de bezorgdheid te leven met Christus en met Hem het dagelijks weefsel van uw echtelijke liefde te weven. Onder de christelijke echtparen vormt u kleine groepen van wederzijdse geestelijke hulp in hun poging ondersteund door de tegenwoordigheid van een priester. Hoe hierover ons niet te verheugen? Dierbare zonen en dierbare dochters, van ganser harte bemoedigt de Paus u en roept de zegen van God af over uw zoekende pogingen. Zeer ten onrechte heeft het geleken, dat de kerk de menselijke liefde zou verdenken. Ook wij willen het u vandaag duidelijk zeggen: neen, God is niet de vijand van de grote menselijke werkelijkheden en de kerk miskent geenszins de dagelijks beleefde waarden door miljoenen gezinnen. Ja, integendeel, de blijde boodschap door Christus, de Verlosser, gebracht, is ook de blijde boodschap voor de menselijke liefde, ook voor haar, uitmuntend in haar oorsprong - 'En God zag dat dat zeer goed was' (Gen. 1, 31) [b:Gen. 1, 31] -, ook voor haar, bedorven door de zonde, ook voor haar, op het punt te worden vrijgekocht, door de genade, middel van heiligheid.

Evenals alle gedoopten zijt gij inderdaad geroepen tot de volmaaktheid, volgens de leer van de kerk welke opnieuw door het concilie plechtig is bevestigd. vgl: Lumen Gentium [[[617|11]]] Maar u behoort ernaar te streven op uw eigen wijze, in en door uw huiselijk gezinsleven vgl: Lumen Gentium [[[617|41]]] De Kerk leert ons, dat 'de echtgenoten door de genade (zijn) gesterkt tot een heilig leven' Gaudium et Spes [[575|49]] en dat zij van hun gezin moeten maken 'een huisheiligdom van de Kerk.' Apostolicam Actuositatem [[653|11]] Deze gedachten, die zo tragisch voor onze tijd in vergetelheid zijn geraakt, zijn u zeker vertrouwd. Wij zouden ze enkele ogenblikken met u willen overdenken, teneinde in u, indien het nodig zou zijn, de wil te sterken om edelmoedig uw menselijke en christelijke roeping in het huwelijk te beleven vgl: Gaudium et Spes [[[575|1.47-52]]] en mee te werken aan het grote liefdeplan van God voor de wereld, dat is te vormen een volk 'tot lof van zijn heerlijkheid' (Ef. 1, 14) [b:Ef. 1, 14].

Zoals de Heilige Schrift ons leert, is het huwelijk, voordat het een sacrament is, een grote aardse werkelijkheid: 'En God schiep de mens als zijn beeld, Als het beeld van God schiep Hij hem; man en vrouw schiep Hij hen' (Gen. 1, 27) [b:Gen. 1, 27]. Indien men wil begrijpen, wat een echtpaar is, wat een huisgezin is, wat het moet zijn, dan moet men altijd terug komen op deze eerste pagina van de bijbel. De psychologische analyses, de psychoanalytische onderzoekingen, de sociologische enquêtes, de filosofische reflecties zullen zeker licht kunnen brengen inzake seksualiteit en menselijke liefde, zij zouden ons echter blind maken, indien zij geen acht sloegen op deze fundamentele leer welke ons sinds het begin is gegeven: de dualiteit van de seksen is door God gewild, opdat, samen, man en vrouw het beeld van God zijn en, evenals Hij, bron van leven: 'Weest vruchtbaar en vermenigvuldigt u; bevolkt de aarde en onderwerpt haar' (Gen. 1, 28) [b:Gen. 1, 28]. Een aandachtige lezing van de profeten, van de boeken van de Wijsheid, van het Nieuwe Testament toont ons overigens de betekenis van deze fundamentele werkelijkheid en leert ons deze niet te herleiden tot het fysische verlangen en de genitale activiteit, maar erin de complementariteit van de waarden van man en vrouw te ontdekken, de grootheid en de zwakheden van de echtelijke liefde, haar vruchtbaarheid en haar openheid op het mysterie van het liefdeplan van God.

Deze leer behoudt vandaag geheel haar waarde en behoedt ons tegen de bekoringen van een verwoestend erotiek. Dit dwalend verschijnsel zou ons minstens de ogen moeten doen openen voor de ellende van een materialistische beschaving die op een duistere wijze in dit geheimvolle domein een laatste toevluchtsoord voorvoelt van een heilige waarde. Zullen wij haar uit het zinkend drijfzand van de sensualiteit weten los te maken? Weten wij, ten aanzien van een overwoekering hierdoor die cynisch wordt nagestreefd door de lustindustrieën, tenminste toch de rampzalige effecten ervan bij de jeugd te verstikken. Zonder belemmering of onderdrukking gaat het erom een opvoeding te begunstigen die het kind en de adolescent helpt zich progressief bewust te worden van de kracht van de driften die in hen ontwaken, deze te integreren in de bouw van hun persoonlijkheid, de opkomende krachten te beheersen om een volle affectieve rijpheid te verwerkelijken, evenals een seksuele rijpheid, zich daardoor voor te bereiden op de gave van zichzelf in een liefde die hem zijn waarachtige dimensie zal geven, op een exclusieve en definitieve wijze.

De eenheid van man en vrouw verschilt tenslotte van iedere andere menselijke vereniging en vormt een bijzondere werkelijkheid, te weten het paar met als: fundament de wederzijdse overgave van de een aan ·J;, ander: 'en zij worden één vlees' (Gen. 2, 24). Een eenheid waarvan de onontbindbaarheid onherroepelijk het stempel is dat staat gedrukt op het vrije en wederkerige engagement van twee vrije personen; 'Zo zijn zij dus niet twee, één vlees als zij geworden zijn' (Mt. 19, 6) [b:Mt. 19, 6]: een enkel vlees, een paar, men zou bijna kunnen zeggen, een enkel wezen, waarvan de eenheid door het huwelijk een sociale en juridische vorm zal krijgen en zich zal manifesteren door een gemeenschap van leven, waarvan de vleselijke gave de vruchtbare uitdrukking is. Dat wil zeggen, dat door te huwen de echtgenoten uitdrukking geven aan de wil elkaar voor het leven toe te behoren en met dit doel voor ogen een objectieve band aangaan, waarvan de wetten en eisen, wel verre van een slavernij te zijn, een garantie vormen en een bescherming, een waarachtige steun, zoals uzelf in uw dagelijkse ervaring bewijst.

De gave is in feite geen fusie. Elke persoonlijkheid blijft onderscheiden en, verre van op te gaan in de wederkerige overgave, bevestigt hij zich en zuivert hij zich, groeit tijdens de duur van het huwelijksleven, volgens deze grote wet van de liefde: zich aan elkaar geven om zich samen te geven. De liefde is tenslotte het cement dat zijn soliditeit geeft aan deze levensgemeenschap en het elan dat leidt naar een altijd meer volmaakte volheid. Ieder wezen participeert eraan, in de diepte van zijn persoonlijk mysterie en van zijn affectieve, zintuiglijke, vleselijke evenals zijn spirituele componenten om altijd beter dit beeld van God te vormen dat het paar moet vormen uit de draad der dagen, het wevend zowel van zijn vreugden als zijn beproevingen, in zover het waar is, dat de liefde meer is dan de liefde. Er is geen sprake van echtelijke liefde die in haar opgetogenheid niet elan is naar het oneindige en die in haar elan niet totaal, trouw, exclusief en vruchtbaar wil zijn. vgl: Humanae Vitae [[[34|9]]] In dit perspectief krijgt het verlangen zijn volle betekenis. Als middel tot exppressie, evenals tot kennismaking en gemeenschap onderhoudt, versterkt de huwelijksdaad de liefde en haar vruchtbaarheid leidt het paar naar zijn volle ontplooiing: het wordt, naar Gods beeld, bron van leven. De Christen weet, dat de menselijke liefde naar haar oorsprong goed is, en indien zij, zoals alles wat is in de mens, door de zonde is verwond en misvormd, ontvangt zij in Christus het heil en haar verlossing. Overigens, is het niet de les van twintig eeuwen kerkgeschiedenis, dat paren in hun huwelijksleven de weg naar de heiligheid hebben gevonden, in deze levensgemeenschap welke als enige is gefundeerd op een sacrament!

De wedergeboorte door het doopsel, werk van de Heilige Geest (Tit. 3, 5) [[b:Tit. 3, 5]], maakt ons tot nieuwe schepselen (Gal. 6, 15) [[b:Gal. 6, 15]], 'die geroepen zijn een nieuw leven te leiden' (Rom. 6, 4) [b:Rom. 6, 4]. In deze grote onderneming van vernieuwing van alle dingen in Christus wordt ook het huwelijk gezuiverd en vernieuwd, wordt het een nieuwe werkelijkheid, een sacrament van het nieuwe verbond. Op de drempel van het Nieuwe Testament evenals aan de ingang van het Oude Testament bevindt zich een paar. Maar terwijl het paar Adam en Eva de bron werd van het kwaad dat over de wereld is losgekomen, is het paar Jozef en Maria de top van waaruit de heiligheid zich over de hele aarde heeft verspreid. De Heiland is zijn heilswerk begonnen door deze maagdelijke en heilige eenheid waar zijn alvermogende wil zich manifesteert om het gezin, dit heiligdom van liefde en deze wieg van het leven, te zuiveren en te heiligen.

Sindsdien is alles omgevormd. Twee christenen verlangen te trouwen; de heilige Paulus houdt hun voor: 'Gij zijt niet (meer) van uzelf (1 Kor. 6, 19) [b:1 Kor. 6, 19]. Terwijl zij lidmaten zijn van Christus, terwijl zowel de een als de ander 'in de Heer' is, voltrekt zich ook hun eenheid 'in de Heer', zoals die van de kerk, en daarom is zij 'een groot geheim' (Ef. 5, 32) [b:Ef. 5, 32], een teken dat niet alleen het mysterie van de eenheid van Christus met de kerk representeert, maar het ook bevat en het uitstraalt door de genade van de Heilige Geest, die er de levend makende, ziel van is. Want het is de liefde zelf die eigen is aan God welke Hij ons mededeelt, opdat wij Hem beminnen en opdat wij ook elkaar beminnen met deze goddelijke liefde: 'gij moet elkaar beminnen, zoals Ik u heb liefgehad' (Joh. 13, 34) [b:Joh. 13, 34]. De uitdrukkingen zelf van hun tederheid zijn voor de christelijke echtgenoten doordrongen met deze liefde die zij putten uit het hart van God. En indien de menselijke bron gevaar zou lopen op te drogen, zijn goddelijke bron is even onuitputbaar als de niet te peilen diepten van de tederheid Gods. Op de intieme, sterke en rijke gemeenschap met Hem is de huwelijksliefde gericht. Het is deze innerlijke en geestelijke werkelijkheid die het gemeenschapsleven van de echtgenoten omvormt in wat men volgens de gezaghebbende leer van het concilie 'die kleine kerk van het gezin' Lumen Gentium [[617|11]] zou kunnen noemen, een waarachtige 'cel van de kerk', zoals reeds onze zeer beminde voorganger Johannes XXIII zei bij gelegenheid van uw pelgrimstocht van 3 mei 1959 Discorsi, messaggi, colloqui.. Discorsi, messaggi, colloqui del Santo Padre Giovanni XXIII, Tip. Pol. Vat., blz. 298, basiscel, kiemcel, ongetwijfeld de kleinste, maar ook de meest fundamentele in het kerkelijk organisme.

Zodanig is het mysterie waarin de huwelijksliefde is geworteld en dat al haar uitingen verlicht. Mysterie van de incarnatie, dat onze menselijke vermogens verhoogt door deze van binnen uit te doordringen. Wel verre van deze te misprijzen, brengt de liefde hen tot hun volheid, met geduld, edelmoedigheid, kracht en zachtheid, zoals Franciscus van Sales het graag onderstreepte in zijn lofrede over het huwelijksleven van de heilige Lodewijk. Introduction à la vie.. Introduction à la vie dévote, III, hfdst. 38, Avis pour les gens mariés, in Oeuvres, Bibliothèque de la Pléiade, Parijs, Nrf, Gallimard, 1969, blz. 237 Want indien de bekoorlijkheid van het vlees gevaarlijk is, de bekoring van het angelisme is het niet minder en een misprezen werkelijkheid draalt niet langer om zijn plaats op te eisen. Zich ervan bewust hun schat in aarden vaten te dragen, spannen christelijke echtgenoten zich in de aanbevelingen van de apostel Paulus met een nederig vurige toeleg te vertalen in hun huwelijksleven: 'uw lichamen (zijn) ledematen van Christus ... tempel van de Heilige Geest... ; verheerlijkt dan God met uw lichaam' (1 Kor. 6, 13-20) [b:1 Kor. 6, 13-20]. 'Gehuwd in de Heer', kunnen de echtgenoten van dan af zich slechts verenigen met elkaar in naam van Christus aan wie zij toebehoren en voor wie zij als actieve ledematen moeten werken. Zij kunnen dan slechts beschikken over hun lichaam, met name in zover het beginsel van voortbrenging is, in de geest en voor het werk van Christus, omdat zij ledematen zijn van Christus.

'Vrije en verantwoordelijke medewerkers van de Schepper' Humanae Vitae [[34|1]] als zij zijn, zien de echtgenoten, dat hun vleselijke vruchtbaarheid daardoor een nieuwe adel verkrijgt. Het elan dat hen ertoe brengt zich met elkaar te verenigen, is drager van het leven en veroorlooft God hun kinderen te schenken. Vader en moeder geworden, ontdekken de echtgenoten bij de doopvont met vreugde, dat van dan af hun kind kind van God is, 'geboren uit water en geest' (Joh. 3, 5) [b:Joh. 3, 5], en dat het hun wordt toevertrouwd, opdat zij voorzeker waken over zijn fysieke en morele groei, maar ook over de ontluiking en ontplooiing van 'de nieuwe mens' (Ef. 4, 24) [b:Ef. 4, 24]. Dit kind is niet meer alleen wat zij zien, maar evenzeer wat zij geloven, 'een oneindigheid van mysterie en liefde die ons zou verblinden, als wij het van aangezicht tot aangezicht zouden zien'. Emmanuel Mounier aan zijn.. Emmanuel Mounier aan zijn vrouw Paulette, 20 maart 1940, in Oeuvre IV, Parijs, Seuil, 1963, blz. 662 Ook de opvoeding wordt waarachtige dienst aan Christus naar zijn eigen woord: 'Al wat gij gedaan hebt voor een dezer geringsten. . . hebt gij voor Mij gedaan' (Mt. 25, 40) [b:Mt. 25, 40]. En indien het gebeurt, dat de adolescent zich sluit voor het opvoedend handelen van de ouders, dan nemen zij in hun vlees zelf smartelijk deel aan het lijden van Christus voor de weigeringen van de mens.

Dierbare ouders, God heeft u niet een zo belangrijke taak willen toevertrouwen vgl: Gravissimum Educationis [[[647]]] zonder u een wonderlijke gave te schenken, zijn vaderliefde. Door de ouders die hun kind liefhebben in wie Christus leeft, is het de liefde van de Vader die zich uitstort in zijn welbeminde Zoon. (1 Joh. 4, 7-11) [[b:1 Joh. 4, 7-11]] Door hun gezag is er zijn gezag dat wordt uitgeoefend. Door hun toewijding zijn voorzienigheid van 'Vader, naar wie alle vaderschap in de hemel en op aarde genoemd wordt' (Ef. 3, 15) [b:Ef. 3, 15]. Zo ook doet het gedoopte kind door de liefde van zijn ouders de ontdekking van de vaderlijke liefde van God en maakt zo, naar het woord van het concilie, 'voor het eerst kennis ... met de Kerk'. Gravissimum Educationis [[647|3]] Ongetwijfeld zal het hiervan kennis nemen, wanneer het opgroeit, maar de goddelijke liefde doet reeds, door de tederheid van zijn vader en moeder, in hem zijn wezen van kind van God te zijn, ontluiken en opengaan. Welk is toch de schoonheid van uw roeping welke de heilige Thomas vergelijkt met het priesterschap: 'Sommigen planten het geestelijk leven voort en handhaven het door een enig geestelijk ambt: het betreft het sacrament van het priesterschap; anderen doen het door een tegelijk lichamelijke en geestelijke dienstvervulling: wat het sacrament van het huwelijk realiseert, dat man en vrouw één maakt, opdat zij een nakomelingschap voortbrengen en opvoeden met het oog op de verheerlijking van God'. IV, 58, vert. Bemier-Kerouanton, Parijs, Lethielleux, 1957, blz. 313 [[837]]

De gezinnen die de zware beproeving kennen geen kinderen te hebben, zijn eveneens geroepen op allerlei manieren mee te werken aan de groei van het volk van God. Wij zouden deze morgen alleen uw aandacht willen vestigen op de gastvrijheid die een eminente vorm van de apostolische zending is voor het gezin. Is de aanbeveling van de heilige Paulus aan de Romeinen, 'legt u toe op de gastvrijheid' (Rom. 12, 13) [b:Rom. 12, 13], niet allereerst gericht tot de gezinnen en dacht hijzelf niet, door het zo te formuleren, aan het gezin van Aquila en Priscilla waarvan hij als eerste de weldadigheid had ondervonden en dat vervolgens de christelijke gemeenschap ontving. (Hand. 18, 2-3; Rom. 16, 3-4; 1 Kor. 16, 19) [[b:Hand. 18, 2-3; Rom. 16, 3-4; 1 Kor. 16, 19]] Welk een weldaad is het in onze tijd, die voor velen zo zwaar valt, te worden ontvangen 'in deze kleine kerk', naar het woord van de heilige Joannes Chrysostomus Homilie 20 over Ef. 5, 22-24,.. Homilie 20 over Ef. 5, 22-24, N. 6; P.G. 62, 135-140, in zijn tederheid te mogen binnengaan, zijn moederlijkheid te ontdekken, zijn barmhartigheid te ondervinden; in zover is het waar, dat een christelijk gezin 'het vriendelijke en zachte gelaat van de Kerk' is. een uitdrukking van een gezin.. een uitdrukking van een gezin van Equipes Notre-Dame geciteerd door H. Caffarel, in Anneau d'Or, n. 111-112; Le marriage, ce grand sacrement, Parijs, Feu nouveau, 1963, blz. 282 Het is een onvervangbaar apostolaat dat u edelmoedig moet vervullen, een apostolaat van het huisgezin waaronder de vorming van verloofden, de hulp aan jonggehuwden, de hulp aan gezinnen in nood bevoorrechte gebieden vormen. Tot welke taken zijt gij in de kerk en in de stad niet in staat, gij die elkaar ondersteunt? Wij roepen u toe met groot vertrouwen en veel hoop: 'de christelijke familie is de machtige heraut zowel van de reeds aanwezige kracht van het rijk van God als van de hoop op gelukzalig leven. Haar voorbeeld en getuigenis leveren aldus het bewijs van de zondigheid van de wereld, maar voor degenen die de waarheid zoeken, scheppen zij licht'. Lumen Gentium [[617|35]]

Dierbare zonen en dochters, gij zijt er wel van overtuigd, dat gij in het beleven van de genaden van het sacrament van het huwelijk met 'onvermoeibare en edelmoedige genegenheid' Lumen Gentium [[617|41]] op weg zijt naar deze heiligheid waartoe wij allen door genade zijn geroepen (Mt. 5, 48; 1 Tess. 4, 3; Ef. 1, 4) [[b:Mt. 5, 48; 1 Tess. 4, 3; Ef. 1, 4]] en geenszins door een willekeurige eis, maar door de liefde van een Vader die de volle ontplooiing en het volledig geluk van zijn kinderen wil. Overigens, om dat te bereiken, zijt gij niet overgeleverd aan uzelf, immers, Christus. en de Heilige Geest, 'deze twee handen van God', volgens de uitdrukking van de heilige Irenaeus, werken zonder ophouden voor u. vgl: IV, 28, 4; P.G. 7, 1, 200 [[[848]]] Laat u dan niet in verwarring brengen door de bekoringen, de moeilijkheden, de beproevingen die u op uw weg zult tegenkomen, maar ga onbevreesd verder, wanneer het moet, tegen wat men denkt en zegt in een wereld met haar verheidenste gedragingen. De heilige Paulus zegt het ons reeds: 'Stemt uw gedrag niet af op deze wereld; wordt andere mensen, geleid door een nieuw inzicht' (Rom. 12, 2) [b:Rom. 12, 2]. Laat u bij mislukkingen niet meer ontmoedigen: onze God is een God vol tederheid en goedheid, vervuld van zorg en overvloeiend van liefde voor zijn 'kinderen die op hun weg leed moeten verduren. En de kerk is een moeder, die het vestaat u ten volle dit ideaal van het huwelijk te helpen beleven, waarbij zij, met de schoonheid, u herinnert aan alle eisen.

Dierbare zonen, aalmoezeniers van de Equipes Notre-Dame, gij weet het uit een lange en rijke ervaring: uw gewijd celibaat maakt u bijzonder geschikt bij gezinnen op hun weg naar heiligheid de werkzame getuigen te zijn van de liefde van de Heer in de kerk. Dagelijks helpt u hen 'in het licht (te) wandelen' (1 Joh. 1, 7) [b:1 Joh. 1, 7], juist te denken, dat wil zeggen, hun gedrag in de waarheid naar waarde te schatten; juist te willen, dat wil zeggen, hun wil, die er een is van verantwoordelijke mensen, te oriënteren op het goede; juist te handelen, dat wil zeggen, hun leven progressief door alle wisselvalligheden van het bestaan heen te richten op de eenstemmigheid van dit ideaal van het christelijk huwelijk dat zij edelmoedig nastreven. Wie weet het niet? Het is slechts langzaam, dat de mens ertoe komt zijn velerlei strevingen in hiërarchie te brengen en te integreren om ze harmonieus vanuit deze deugd van echtelijke zuiverheid te ordenen, waardoor het paar zijn volle menselijke en christelijke ontplooiing krijgt. Dit werk van bevrijding, want dat is het, is de vrucht van de ware vrijheid van de kinderen Gods, waarbij het geweten vraagt tegelijkertijd te worden gerespecteerd, te worden opgevoed en gevormd, in een klimaat van vertrouwen, niet van angst, waarbij de morele wetten allerminst de onmenselijke kilheid hebben van een abstracte objectiviteit, maar er zijn om het paar op zijn weg te leiden. Wanneer, zonder te worden ontmoedigd door mislukkingen, de echtgenoten nederig en geduldig pogen de diep gewortelde eisen van een geheiligde liefde in waarheid te beleven waaraan de moraalregels hen juist willen herinneren, dan worden deze niet meer als een hindernis weg geworpen, maar erkend als een machtige hulp.

De levensweg van de echtgenoten evenals van ieder menselijk leven kent zeer veel moeilijke en smartelijke etappes en fasen - u hebt het door de jaren heen ervaren -, zij hebben er ook hun plaats. Maar het dient duidelijk te worden gezegd: er zou geen plaats mogen zijn voor angst en vrees bij de zielen van goede wil, want is tenslotte het evangelie niet een blijde boodschap ook voor de gezinnen en een boodschap die, hoewel eisend, niet minder diep bevrijdend is? Zich er bewust van worden, dat men nog niet de volle innerlijke vrijheid heeft veroverd, dat men nog is onderworpen aan de impuls van zijn driften, bij zichzelf ontdekken, dat men op het ogenblik bijna niet in staat is de morele wet op een even fundamenteel gebied te respecteren, wekt natuurlijk een reactie van weerstand. Maar het is het beslissende moment waarop de christen in zijn verwarring, in plaats van zich over te geven aan een destructieve en steriele opstand, nederig tot de ontzettende ontdekking komt van de mens voor God, een zondaar voor de liefde van Christus, de Verlosser.

Vanuit dit radicale bewustzijn komt heel de vooruitgang van het morele leven op gang. Het paar bevindt zich aldus in zijn diepten 'geëvangeliseerd, de echtgenoten ontdekken met 'vrees en beven' (Fil. 2, 12) [b:Fil. 2, 12], maar ook met opgetogen vreugde, dat in hun huwelijk, zoals in de eenheid van Christus en de kerk, het paasmysterie van dood en verrijzenis zich voltrekt. In de boezem van de grote kerk leert deze kleine kerk zich kennen naar wat zij in waarheid is: een zwakke en soms zondige en berouwvolle, maar een verzoening geschonken gemeenschap die op weg is naar de heiligheid in 'de vrede van God, die alle begrip te boven gaat' (Fil. 4, 7) [b:Fil. 4, 7]. Wel verre van te worden gevrijwaard van iedere zwakheid - 'wie meent te staan, moet oppassen dat hij niet valt' (1 Kor. 10, 12) [b:1 Kor. 10, 12] - noch van te worden gedispenseerd van een volhardende inspanning, soms onder harde omstandigheden welke alleen de gedachte deel te hebben aan het lijden van Christus kan doen uithouden (Kol. 1, 24) [[b:Kol. 1, 24]], weten de echtgenoten tenminste, dat de eisen van, het morele huwelijksleven waaraan de kerk hen herinnert geen onverdraaglijke noch onuitvoerbare wetten zijn, maar een gave van God om hun door en over hun zwakheden heen toegang te geven tot de rijkdommen van een vol menselijke en christelijke liefde. Verre van het angstgevoel te hebben geen uitweg te vinden en, naar de voorkomende gevallen, af te glijden in de sensualiteit door iedere sacramentele praktijk op te geven, zelfs door zich tegen een als een onmenselijk beschouwde kerk te keren, of zich te stijven in een onmogelijke inspanning ten koste van de harmonie en het evenwicht, zelfs van het voortbestaan van het gezin, zullen de echtgenoten daarom hoop koesteren, in de zekerheid, dat alle genadebronnen van de kerk er zijn om hen te helpen op hun weg naar de volmaaktheid van hun liefde.

Aldus zijn de perspectieven waarin de christelijke huisgezinnen midden in de wereld de blijde boodschap van het heil in Christus beleven en hun weg vervolgen naar de heiligheid in en door hun huwelijk, met het licht, de kracht en de vreugde van de Verlosser. Aldus ook zijn terzelfder tijd de grotere oriëntaties van het apostolaat van de Equipes Notre-Dame, te beginnen met het getuigenis van hun eigen leven, waarvan de overtuigingskracht zo groot is.? Onrustig en koortsachtig beweegt onze wereld zich tussen hoop en vrees en tal van jongeren beginnen wankelend de weg te begaan die voor hen ligt. Dat dit voor u een stimulans en een appel moge betekenen. Met de kracht van Christus kunt en moet u grote dingen realiseren. Overweeg zijn woord, ontvang zijn genade in het gebed en de sacramenten van boete en eucharistie, sterkt elkaar door te getuigen met eenvoud en de bescheidenheid van uw vreugde. Een man en een vrouw die elkaar beminnen, een kinderlach, de vrede van een gezin: verkondiging zonder woorden, maar zo wonderbaar overtuigend, waarbij ieder als bij transparantie reeds kan voorvoelen de reflex van een andere liefde en haar oneindig appel.

Dierbare zonen, de Kerk, waarvan wij de levende en werkzame cellen zijn, geeft door uw gezinnen een proefondervindelijk bewijs van de macht van de verlossende liefde en draagt vruchten van hun heiligheid. Beproefde gezinnen, gelukkige gezinnen, getrouwe gezinnen, een nieuwe lente waarvan de eerste knoppen ons reeds van vreugde doen opspringen, bereidt gij voor voor de kerk en de wereld. Door u te zien, in gedachte verenigd met miljoenen christelijke gezinnen verspreid over de hele wereld, zijn wij vervuld van een onbedwingbare hoop en uit naam van de Heer zeggen wij met vertrouwen: 'Zo moet ook uw licht stralen voor het oog van de mensen, opdat zij uw goede werken zien en uw Vader verheerlijken die in de hemel is' (Mt. 5, 16) [b:Mt. 5, 16]. In zijn naam roepen wij over u en over uw zeer beminde kinderen, over de huisgezinnen van de Equipes Notre-Dame en hun aalmoezeniers, geheel in het bijzonder over de dierbare abbé Caffarel, de overvloed van de goddelijke genaden af, als blijk waarvan wij u grootmoedig een overvloedige apostolische zegen geven. Alvorens wij de zegen geven, zouden wij met u een gebed willen zeggen, een Onze Vader, die wij gezamenlijk zullen bidden voor al de intenties van uw beweging:

• voor alle huisgezinnen van de Equipes Notre-Dame, alsook voor de weduwnaars en weduwen die er eveneens toe behoren;
• voor hun kinderen, opdat God ben beschermt en onder hen roepingen wekt;
• voor gezinnen die lijden of worden beproefd;
• tenslotte, dat een steeds groeiend aantal gehuwde mannen en vrouwen de rijkdommen van het christelijk huwelijk ontdekken.

Pater noster ...