Als iemand van dit brood eet, zal hij leven in eeuwigheid!

"Neemt, dit is Mijn Lichaam ... Dit is mijn bloed" (Mc. 14, 22-23). Deze woorden door Jezus uitgesproken tijdens het Laatste Avondmaal klinken vandaag in onze bijeenkomst ter afsluiting van het Internationaal Eucharistisch Congres. Zij weerklinken met ongewone intensiteit, als een nieuw gebod: "Neemt!".
Christus vertrouwt ons Zijn Lichaam voor ons gebroken en Zijn Bloed voor ons vergoten toe. Hij vertrouwt ze aan ons toe net zoals Hij dit deed aan de Apostelen in de Bovenzaal, voor Zijn offer op Golgotha. Petrus en de anderen aan tafel waren verbaasd en diep bewogen door deze woorden.



Maar konden zij in die tijd begrijpen wat deze woorden hen zou brengen?
Op dat moment werd de belofte vervuld die Jezus in de synagoge van Kapernaum had gegeven: "Ik ben het brood des levens...Het brood dat Ik zal geven, is Mijn vlees, ten bate van het leven der wereld" (Joh. 6, 48, 51). De belofte werd vervuld op die avond van het Lijden waarin Jezus zichzelf offerde voor de redding van de mensheid.

"Dit is Mijn bloed van het Verbond, dat wordt vergoten voor velen" (Mc. 14, 24) [b:Mc. 14, 24].
In de Bovenzaal spreekt Jezus van Verbond. Het is een term die de Apostelen niet moeilijk vonden te begrijpen, daar zij behoren tot de mensen met wie de Heer het oude verbond had gesloten tijdens de uittocht van Egypte (Ex. 19-24) [[b:Ex. 19-24]]. Zij herinneren zich levendig de Berg Sinaï en Mozes die van de berg afdaalde met de stenen tafelen waarin de Goddelijke Wet gegraveerd stond.

Christus is de middelaar van het nieuwe Verbond.

Zij vergaten Mozes niet die het "verbondsboek" nam en aan het volk voorlas; en de mensen stemden ermee in, zeggende: "Alles wat de Heer zegt zullen wij doen en ter harte nemen" (Ex. 24, 7) [b:Ex. 24, 7]. Zo werd het verbond gesloten tussen God en Zijn volk, bezegeld door het bloed van dieren dat als offer aangeboden werd. Daarom besprenkelde Mozes het volk , zeggende: "Dit is het bloed van het verbond dat de Heer, op grond van al deze woorden, met u sluit" (Ex. 24, 8) [b:Ex. 24, 8]. De Apostelen begrepen de verwijzing naar het oude verbond. Maar wat begrepen zij van het nieuwe? Zeker niet veel. De Heilige Geest zal eerst moeten neerdalen om hun verstand te openen; pas dan zullen zij de volledige betekenis van Jezus' woorden begrijpen. Zij zullen het begrijpen en zich verheugen.
We hoorden duidelijk een vreugdevolle weerklank in de woorden uit de Brief aan de Hebreeën: "Want als het bloed van bokken en stieren en de gesprenkelde as van een vaars de verontreinigden kan heiligen zodat zij wettelijk rein worden, hoeveel groter is de kracht van Christus' bloed!" (Hebr. 9, 13-14) [b:Hebr. 9, 13-14]. En de schrijver van de Brief concludeert: "daarom is Hij middelaar van een nieuw Verbond ... nu kunnen zij die door God geroepen zijn het eeuwig erfdeel ontvangen dat hun is toegezegd." (Hebr. 9, 15) [b:Hebr. 9, 15].

"Dit is de beker van Mijn bloed".
Op de avond van Witte Donderdag bereikten de Apostelen de drempel van het grote mysterie. Toen zij aan het einde van het maal met Hem naar het Hof van Olijven gingen, konden zij niet weten dat de woorden die Jezus had uitgesproken over het brood en de beker, de volgende dag dramatisch vervuld zouden worden, in het uur van het Kruis. Misschien realiseerden zij zich zelfs op die geduchte en glorievolle dag die de Kerk Goede Vrijdag noemt niet dat wat Jezus hen gaf onder de gedaanten van brood en wijn het Ware Pasen inhield. Er is een luisterrijk voorbeeld in het Evangelie van Lucas. Sprekend over de twee leerlingen op weg naar Emmaüs, noteert de Evangelist hun teleurstelling: "En wij leefden in de hoop dat Hij degene zou zijn die Israël ging verlossen" (Lc. 24, 21). De andere leerlingen moeten voor zij de verrezen Christus ontmoetten dit gevoel gedeeld hebben. Pas na de opstanding begonnen zij te begrijpen dat de verlossing van de mens verworven is door Christus' Paasoffer. De Heilige Geest zal hen later in de volle waarheid leiden door aan hen bekend te maken dat de Gekruisigde Zijn lichaam heeft gegeven en Zijn bloed heeft vergoten als offer van boete voor de zonden van elke mens, voor de zonden van de hele wereld. zie I Joh. 2, 2 zie I Joh. 2, 2
De schrijver van de Brief aan de Hebreeën biedt ons een duidelijke samenvatting van het mysterie: "Het bloed van Zijn offer is Zijn eigen bloed, niet dat van bokken en kalveren. Zo is Hij het heiligdom binnengegaan, eens voor altijd, en Hij heeft een eeuwige verlossing verworven" (Hebr. 9, 12).

Vandaag bevestigen wij deze waarheid tijdens de "Statio Orbis" van het Internationale Eucharistisch Congres als wij, in gehoorzaamheid van Christus' gebod, weer "ter herinnering aan Hem" doen wat Hij deed in de Bovenzaal aan de vooravond van Zijn Lijden.
"Neemt, dit is Mijn Lichaam&dit is Mijn bloed van het Verbond, dat wordt vergoten voor velen" (Mc. 14, 22-24) [b:Mc. 14, 22-24]. Vanaf dit plein willen wij aan alle mannen en vrouwen van het derde millennium deze buitengewone mededeling doen: De Zoon van God is voor ons mens geworden en heeft Zichzelf geofferd voor onze verlossing. Hij geeft ons Zijn lichaam en bloed als voedsel voor eeuwig leven, voor een Goddelijk leven, niet meer aan de dood onderworpen.
Met diepe gevoelens ontvangen we weer uit handen van Christus deze gave, zodat het door ons elke familie, elke stad mag bereiken, plaatsen van lijden en plaatsen van hoop in onze tijd. De Eucharistie is de oneindige gave van liefde: onder de tekenen van brood en wijn erkennen en aanbidden wij het volmaakte offer van Christus gegeven voor onze verlossing en dat van alle mensen. De Eucharistie is waarlijk "het mysterie dat alle wonderen samenbrengt die God heeft gedaan voor onze redding". vgl: hfd. 1 [[[3040]]]
Christus voedt zijn mensen en sterkt hen in heiligheid.
In de Bovenzaal is het geloof van de Kerk in de Eucharistie geboren en wordt telkens herboren. Nu het Eucharistisch Congres ten einde loopt, willen wij in gedachten terugkeren naar deze oorsprong, naar het moment in de Bovenzaal en het moment van Golgotha, om dank te zeggen voor het geschenk van de Eucharistie, het onschatbare geschenk die Christus ons heeft nagelaten, het geschenk waardoor de Kerk leeft.

Onze liturgische bijeenkomst zal spoedig uiteengaan, verrijkt door de aanwezigheid van gelovigen uit elk deel van de wereld en nog aantrekkelijker gemaakt door deze buitengewone bloemenpracht. Ik groet u allen met genegenheid en dank u allen hartelijk!



Laten wij deze bijeenkomst verlaten, opnieuw gesterkt in onze apostolische en missionaire engagement. Moge de deelname in de Eucharistie u, zieken, meer geduldig maken in uw beproevingen; u, getrouwden, meer gelovig in uw liefde; u, gewijden, meer aanhoudend in uw heilige geloften; jullie, kinderen die de Eerste Heilige Communie gedaan hebben, en speciaal ook jullie, geliefde jongeren die zich voorbereiden om persoonlijke verantwoordelijkheid op zich te nemen voor de toekomst, sterker en edelmoediger. Vanaf deze "Statio Orbis" gaan mijn gedachten reeds uit naar de plechtige Eucharistische viering die de Wereldjongerendagen zal beëindigen. Ik zeg tot jullie, jongeren van Rome, Italië en de wereld: bereid jezelf zorgvuldig voor op deze internationale jongerenbijeenkomst, waar jullie opgeroepen zullen worden de uitdagingen van het nieuwe millennium aan te nemen.