Vrede is niet enkel het ontbreken van conflicten

Dierbare broeders en zusters,

De woorden van Jezus in het Evangelie van deze zondag trekken altijd onze aandacht, maar die moeten op een goede manier begrepen worden. Jezus is onderweg naar Jeruzalem, waar Hij zal sterven aan het kruis, en vertrouwd Zijn leerlingen toe: “Denkt gij dat Ik ben gekomen om vrede te brengen op aarde? Nee, zeg Ik u, eerder verdeeldheid.”

En Hij voegt eraan toe: “Vanaf nu zullen vijf mensen in één huis verdeeld zijn, drie tegen twee, en twee tegen drie: vader tegen zoon, en zoon tegen vader; moeder tegen dochter, en dochter tegen moeder; schoonmoeder tegen schoondochter, en schoondochter tegen schoonmoeder.” (Lc. 12, 51-53) [b:Lc. 12, 51-53]

Wanneer iemand ook maar een klein beetje begrijpt van het Evangelie dan is het dat het de boodschap voor vrede bij uitstek is; Jezus zelf, zoals de H. Paulus schrijft, “is onze vrede” (Ef. 2, 14) [b:Ef. 2, 14]; Hij is gestorven en verrezen van de door om de muur van vijandschap af te breken en het Koninkrijk van God op te richten, dat liefde is, vreugde en vrede.

Hoe zijn dan deze woorden van Hem te verklaren? Waarnaar verwijst de Heer dan wanneer Hij zegt dat Hij gekomen is om “verdeeldheid” – in de woorden van Lucas – of “het zwaard” – volgens Mattëus (Mt. 10, 34) [[b:Mt. 10, 34]] te brengen? De woorden van Christus betekenen niet dat de vrede die Hij is komen brengen enkel het ontbreken van een conflict is. Integendeel, de vrede van Jezus is de vrucht van een constante strijd tegen het slechte. De strijd waartoe Jezus heeft besloten is niet tegen mensen of menselijke krachten, maar tegen de vijand van God en de mensen, namelijk satan.

Zij die deze vijand wensen te weerstaan, die trouw blijven aan God en aan het goede, krijgen noodzakelijkerwijs te maken met onbegrip en soms zelfs met werkelijke vervolging. Dus zij die Jezus wensen te volgen en die zich zonder één enkel compromis wijden aan de waarheid zullen tegenstand ontmoeten en zullen, ondanks hunzelf, een teken worden van verdeeldheid tussen personen, zelfs ten opzichte van de eigen familie.

Liefde tot de ouders is inderdaad een heilig gebod, maar om het werkelijk te kunnen beleven kan het niet tegengesteld zijn aan de liefde voor God en Jezus. Op deze wijze treedt men in de voetstappen van de Heer Jezus en worden christenen “instrumenten van Zijn vrede”, zoals de gezegende uitdrukking luidt van de H. Franciscus van Assisië. Dit is geen ongewisse en onzekere vrede, maar een werkelijke, gevolgd met moed en kracht in de dagelijkse toewijding aan het overwinnen van het kwaad door het goede (Rom. 12, 21) [[b:Rom. 12, 21]], en het persoonlijk betalen van de prijs die dat met zich meebrengt. De Maagd Maria, de Koningin van de Vrede, was deelgenoot aan de strijd van haar Zoon tegen het boze, tot en met het spirituele martelaarschap, en zij blijft voortgaan in het delen in deze strijd tot aan het einde der tijden. Nemen we onze toevlucht tot haar moederlijke voorspraak, opdat zij ons altijd moge helpen om getrouwe getuigen te zijn van de vrede van Christus en nooit te buigen voor het boze.