Instauratio liturgica

De liturgische vernieuwing, uitgevoerd volgens de constitutie van het Tweede Vaticaans Concilie [570], heeft bepaalde veranderingen ingevoerd ook in de formulen welke tot het wezen zelf van de sacramentele riten behoren. Deze nieuwe woorden, zoals ook de overige, moeten zo in de landstaal worden overgezet, dat de oorspronkelijke betekenis overeenkomstig de eigen aard van de talen wordt weergegeven. Hieruit zijn enige moeilijkheden ontstaan die aan het licht treden, nu deze vertalingen door de bisschoppenconferenties ter goedkeuring aan de Apostolische Stoel worden gezonden. In deze omstandigheden maakt de Heilige Congregatie voor de geloofsleer [d:106] er nog eens opmerkzaam op, dat het noodzakelijk is, dat de vertaling van de wezenlijke formulen in de riten van de Sacramenten getrouw de oorspronkelijke zin van de Latijnse standaardtekst weergeeft; en om dit onder de aandacht te brengen, maakt zij bekend:

Wanneer de Apostolische Stoel, na de voorgelegde vertaling van de sacramentele formule in de landstaal op de gebruikelijke wijze te hebben onderzocht, van oordeel is, dat de door de Kerk bedoelde betekenis passend door haar wordt verwoord, deze goedkeurt en bekrachtigt, bepaalt zij eveneens, dat de betekenis ervan verstaan moet worden overeenkomstig de bedoeling van de Kerk door de oorspronkelijke Latijnse tekst weergeven.

Zijne heiligheid Paus PAULUS VI heeft deze verklaring goedgekeurd tijdens de audiëntie van 25 januari 1974 verleend aan zijne eminentie de kardinaal-prefect.

Franc. kard. SEPER,
prefect

Hiër. HAMER O.P.,
secretaris