Missiezondag - Einde van de Ramadan

Beminde broeders en zusters!

Wij vieren vandaag voor de tachtigste keer Wereldmissiezondag [d:157]. Hij werd ingesteld door Paus Pius XI, die een sterke impuls gaf aan de missie ad gentes, en die ter gelegenheid van het jubileum in 1925 promotor was van een grootse tentoonstelling, die de huidige ethnologische missionaire collectie geworden is in de Vaticaanse Musea.

In de traditionele boodschap voor deze gelegenheid, heb ik dit jaar het thema genomen “ De liefde, ziel van de missie [1430]”. Inderdaad, wanneer zij niet door liefde bezield wordt, verlaagt de missie zich tot filantropische en sociale activiteiten. De woorden van de apostel Paulus zijn namelijk op christenen van toepassing: “De liefde van Christus laat ons geen rust” (2 Kor. 5, 14) [b:2 Kor. 5, 14]. De liefde die de Vader ertoe aangezet heeft om Zijn Zoon in de wereld te zenden, en de Zoon om zich voor ons te offeren tot en met de dood aan het kruis, diezelfde liefde werd door de Heilige Geest in de harten van de gelovigen uitgestort. Iedere gedoopte kan als een rank verenigd met de wijnstok, meewerken aan Jezus’ zending die zo kan samengevat worden: aan elke mens de blijde boodschap brengen dat “God liefde is” en dat Hij precies om die reden, de wereld wil redden.

Missie begint in het hart: als men voor de Gekruisigde stilstaat, de blik op Zijn doorboord hart gericht, kan men niet anders dan vreugde voelen omdat zich bemind weet en het verlangen voelen om te beminnen en werktuigen te worden van barmhartigheid en verzoening. Dat overkwam ongeveer 800 jaar geleden de jonge Franciscus van Assisi in de kleine kerk van San Damiano, die toen in verval was. Franciscus hoorde Jezus vanop het kruis, dat nu nog bewaard wordt in de basiliek van de H. Clara, tot hem zeggen: “Ga, herstel Mijn huis, want zoals ge ziet, het is helemaal in verval”. Dat “huis” was vooreerst zijn leven zelf, dat door ware bekering moest “hersteld” worden; het was de Kerk, niet die van steen maar van levende personen, en die onophoudelijk nood heeft aan uitzuivering; het was ook de mensheid in haar geheel, waarin God graag zijn verblijf neemt. Missie vertrekt steeds van een hart dat door Gods liefde omgevormd werd, zoals zovele heiligen en martelaren getuigen, die op verschillende manieren hun leven gegeven hebben in de dienst aan het Evangelie.

De missie is dus een werkterrein, waar plaats is voor iedereen: voor wie zich engageert voor het Rijk Gods in zijn gezin; voor wie zijn beroepsleven in een christelijke geest beleeft; voor wie zich helemaal aan de Heer wijdt; voor wie Jezus, de Goede Herder, volgt in het gewijde ambt ten behoeve van het volk Gods; voor wie op een specifieke manier vertrekt om Christus te verkondigen aan wie Hem nog niet kennen. Moge de Allerheiligste Maagd Maria ons helpen om met vernieuwde geestdrift, en ieder in de situatie waarin de Voorzienigheid hem geplaatst heeft, de vreugde en de moed van de missie te beleven.

Na het bidden van het Angelus
Beste broeders en zusters. Ik richt een hartelijke groet aan alle moslims in de wereld die dezer dagen het eind van de vastenmaand, de ramadan, vieren. Aan allen wens ik rust en vrede toe.

In dramatisch contrast met deze feestelijke sfeer, zijn de berichten uit Irak over de ernstige situatie van onzekerheid en de wrede gewelddadigheden waaraan veel onschuldigen worden blootgesteld enkel omdat ze sjiiet, soenniet of christen zijn.

Ik zie de grote ongerustheid in de christelijke gemeenschap en wil verzekeren dat ik haar nabij ben, alsook alle slachtoffers, en ik vraag voor allen kracht en troost. Ik nodig jullie daarnaast uit je te verenigen met mijn smeekbede aan de Almachtige opdat hij de noodzakelijke moed en geloof schenkt aan de religieuze en politieke leiders, zowel lokaal als in heel de wereld, om het volk te ondersteunen op de weg naar de wederopbouw van het land, in de zoektocht naar een gedeeld evenwicht, in het wederzijds respect, in de wetenschap dat de veelvuldigheid van haar samenstelling integraal onderdeel is van haar rijkdom.