Meditatie over het Hoogfeest van Maria Tenhemelopneming

Onze wekelijkse woensdagontmoeting vindt vandaag plaats een dag na het hoogfeest van Maria Tenhemelopneming. Ik nodig u uit nog eens op te zien naar onze hemelse Moeder, die de liturgie van gisteren ons liet zien als de met Christus Triomferende in de hemel. Sinds de eerste eeuwen van het christendom is dit feest voor de gelovigen steeds van grote betekenis geweest. Zoals bekend, wordt dan ook de lichamelijke verheerlijking gevierd van het schepsel dat God uitkoos als Moeder en die Jezus vanaf het kruis aan de hele mensheid tot moeder heeft gegeven. Haar tenhemelopneming is een mysterie dat ieder van ons aangaat. Het Tweede Vaticaans Concilie bevestigt: Maria is lichtend teken van de vaste hoop en de vertroosting van het pelgrimerende volk van God Lumen Gentium [[617|68]]. Men is echter door alledaagse bezigheden zodanig in beslag genomen, dat maar al te dikwijls wordt vergeten dat deze troostende geestelijke werkelijkheid een belangrijke geloofswaarheid is.

Hoe kan bevorderd worden, dat dit lichtend teken van hoop steeds meer door de huidige samenleving wordt waargenomen? Vandaag de dag zijn er mensen, die leven alsof zij nooit zullen sterven, of: alsof met de dood alles ten einde zou zijn. Sommigen pretenderen een houding alsof de mens de enige vormgever van zijn eigen lotsbestemming zou zijn, alsof er geen God bestaat – en ontkennen dikwijls zelfs dat er voor Hem ruimte is in onze wereld. De grote successen van techniek en wetenschap, die de gesteldheid van de mensheid belangrijk verbeterd hebben, geven echter op de meest diepe vragen van de menselijke ziel geen antwoord. Alleen het openstaan voor het mysterie van God, die Liefde is, kan de dorst lessen van ons hart naar waarheid en geluk; alleen het perspectief van de eeuwigheid kan de gebeurtenissen van de geschiedenis – en vooral het mysterie van de menselijke zwakheid, lijden en dood – authentieke waarde verlenen.

Wanneer wij Maria beschouwen in haar hemelse heerlijkheid, begrijpen wij dat ook voor ons de aarde niet het definitieve vaderland is en dat wij, wanneer wij leven in een voortdurend gericht zijn op ons eeuwige welzijn, wij op een dag zullen delen in dezelfde heerlijkheid. Daarom mogen wij, ondanks zovele dagelijkse moeilijkheden, de innerlijke rust en vrede niet verliezen. Het lichtende teken van haar die ten hemel is opgenomen, zal nog sterker stralen wanneer zich aan de horizon treurige schaduwen van smart en geweld opeenstapelen. Wij zijn er vast van overtuigd: vanuit de hoogte volgt Maria onze schreden met milde bezorgdheid; in de uren van duisternis en storm schenkt zij ons rust en bijstand; met haar moederlijke hand geeft zij ons bemoediging. Gedragen door dit bewustzijn gaan wij vol vertrouwen verder op de weg van onze christelijke ijver, waarheen de Voorzienigheid ons leidt.