"§ 1 De overheid bevoegd tot het oprichten van publieke verenigingen is:

1. voor universele en internationale verenigingen de Heilige Stoel;
2. voor nationale verenigingen, die namelijk krachtens hun oprichting zelf ertoe bestemd worden hun activiteit in de gehele natie uit te oefenen, de bisschoppenconferentie in haar gebied;
3. voor diocesane verenigingen de diocesane Bisschop in zijn eigen gebied, maar niet de diocesane Administrator, met uitzondering evenwel van die verenigingen waarvan het recht tot oprichting krachtens een apostolisch privilege aan anderen voorbehouden is.

§ 2 Voor de geldige oprichting van een vereniging of van een afdeling van een vereniging in een bisdom, ook al geschiedt deze krachtens een apostolisch privilege, is de schriftelijke toestemming van de diocesane Bisschop vereist; de toestemming evenwel welke door de diocesane Bisschop verleend is voor de oprichting van een huis van een religieus instituut, geldt ook voor de oprichting in dat huis of in een daaraan verbonden kerk van een vereniging welke aan dat instituut eigen is.."

Can. 313 [30|313]. "Een publieke vereniging en eveneens een confederatie van publieke verenigingen worden door het decreet zelf waarbij zij door de volgens can. 312 [30|312] bevoegde kerkelijke overheid opgericht worden, rechtspersoon en ontvangen, in zover vereist wordt, de zending om de doelstellingen die zij zich in naam van de Kerk voorstellen, te verwezenlijken.".

"De diocesane bisschop moet, alvorens - bij decreet - een openbare vereniging van gelovigen op te richten met de bedoeling een Instituut van Gewijd Leven of een Sociëteit van Apostolisch Leven van diocesaan recht te worden, de schriftelijke toestemming van het Dicasterie voor de Instituten van het Gewijde Leven en de Sociëteiten van het Apostolisch Leven [d:542] verkrijgen." Rescriptum ex Audientia Ss.mi: over oprichting lokale openbare verenigingen van gelovigen [[8645]]

"...Aan hen is tenvolle het herderlijke ambt of de gewone en dagelijkse zorg voor hun kudde toevertrouwd, en men mag niet beschouwen als louter plaatsvervanger van de Pausen, want zij bezitten een macht die hun eigen is en zij worden naar volle waarheid de overheid genoemd van het volk, dat zij besturen..."