Betekenis van de toewijding van de jongeren aan het Hart van Jezus
Inhoudsopgave
- Betekenis van de toewijding van de jongeren aan het Hart van Jezus
Voorbereidende catechese
Doel van deze catechese is de pelgrims te helpen om zich voor te bereiden op deze toewijding die zal geleid worden door Benedictus XVI. Zij bevat drie delen. In het eerste deel, behandelen wij de Boodschap van de Paus voor de WJD [3716] in het perspectief van Jezus’ Hart. In het tweede maken we een korte bedevaart doorheen de geschiedenis van de devotie voor het Heilig Hart [d:51]. En tenslotte leggen we de betekenis uit van de toewijding van de jongeren van heel de wereld aan het Hart van Jezus.
“Van het hart van de mens naar het hart van God”
Laat ons neerdalen in de diepte van ons hart. Daar zullen we allen hetzelfde verlangen ontmoeten: gelukkig zijn. Toch blijft een vraag hangen: waar en hoe het geluk vinden? De ervaring zegt ons dat het geluk van de mens slechts volledig kan zijn wanneer zijn dorst naar het oneindige gelest wordt. In zijn boodschap zegt de Paus: “De mens is geschapen voor wat groot is, voor het oneindige” "Geworteld en opgebouwd in Jezus Christus, standvastig in het geloof” (Kol. 2, 7) [[3716|1]].
Maar laat ons een stap verder gaan. Deze dorst van de mens naar het oneindige wordt gekenmerkt door het verlangen bemind te worden door een grenzeloze Liefde. Gods openbaring is daarop het antwoord: “God is Liefde”. Zij werd ons getoond als de oneindige, eeuwige, persoonlijke en barmhartige Liefde die deze roep naar geluk beantwoordt, die in ieder hart leeft. Om die reden zegt Benedictus XVI ons: “God is de bron van het leven. Deze bron uit de weg ruimen zou er onvermijdelijk op neerkomen, zich te beroven van de volheid en van de vreugde: “Zonder een Schepper, verdwijnt immers het schepsel in het niet Gaudium et Spes [[575|36]]” "Geworteld en opgebouwd in Jezus Christus, standvastig in het geloof” (Kol. 2, 7) [[3716|1]]”. Zoveel ervaringen en pogingen van onze samenleving om “een aards paradijs” te bouwen, zonder God, illustreren dit.
1. Het probleem van het hart van de mens heeft slechts één volledige en definitieve oplossing: de ontmoeting met het Hart van God. Luisteren we naar de heilige Augustinus: “Gij hebt ons voor U gemaakt, Heer en ons hart is onrustig tot het rust in U”. De onrust waarnaar de heilige van Hippo verwijst, is de moeilijkheid om de Liefde te “bereiken” in onze conditie van schepsel - eindige schepsels, meer nog, zondaars. Bij elke stap struikelen wij over de steen van ons egoïsme en de ongeordendheid van onze hartstochten, die ons beletten deze Liefde te bereiken. Het hart van de mens “heeft nood” aan een Hart, zowel “van zijn niveau” als almachtig, om het uit zijn eindigheid en zonde te halen. In Jezus Christus is God de mens tegemoet gekomen en heeft Hij ons “met een mensenhart” bemind. Dank zij de ontmoeting van het Hart van Jezus met het hart van de mens, heeft het mysterie van de Verlossing zich gerealiseerd: “Door Zijn oneindige liefde is God binnen de grenzen van de geschiedenis en de menselijke conditie willen komen; Hij heeft een lichaam aangenomen met een hart opdat wij het oneindige in het eindige zouden kunnen schouwen en ontmoeten, het onzichtbare en onuitsprekelijke mysterie in het mensenhart van Jezus de Nazarener” (Benedictus XVI, angelus van 1 juni 2008).
2. De definitieve openbaring van deze Liefde is ons op het kruis gegeven; een liefde “zonder grenzen” die ging tot de gave van Zijn leven. Het open Hart van Jezus op het kruis, doorstoken door de lans van de soldaat, drukt het best uit hoeveel en hoezeer God ons bemint: “Uit het open hart van Jezus op het kruis is het Goddelijk leven gestroomd” "Geworteld en opgebouwd in Jezus Christus, standvastig in het geloof” (Kol. 2, 7) [[3716|3]]. Zo vormt Jezus, op het kruis, ons “hart van steen” dat door zonde bevuild is, om in een “hart van vlees” zoals het Zijne; Hij geeft ons Zijn liefde, Hij maakt ons bekwaam evenveel te beminnen als Hij.
3. Uit het Hart van de levende en verrezen Jezus vloeit de bron waarmee de mens zijn oneindige dorst naar beminnen en bemind worden, zal kunnen lessen. Het is bijgevolg dank zij deze ontmoeting “van hart tot Hart, dat de mens leeft”, die in Christus geworteld is en op Hem gebouwd, steunend op het geloof (Kol. 2, 7) [b:Kol. 2, 7]. Heiligheid is helemaal binnentreden in die stroom van liefde die uit Jezus’ Hart vloeit. “De leuze van Kardinaal Newman – “van hart tot Hart” – maakt ons duidelijk dat hij het christenleven begrijpt als een oproep tot heiligheid, beleefd als het diepste verlangen van het hart van de mensen om te leven in vertrouwelijke omgang met het Hart van God” Tijdens de H. Mis waaronder de Zaligverklaring van Kardinaal John Henry Newman in Cofton Park of Rednal, Birmingham [[3758|4]].
“Ziehier het hart dat de mensen zozeer bemind heeft”
In de loop der eeuwen heeft de Kerk de eredienst tot het Heilig Hart van Jezus ingesteld. Vele mannen en vrouwen hebben in de beschouwing van deze beeltenis van de Doorboorde, een ideale weg gevonden om zich helemaal met Christus te identificeren en de heiligheid te bereiken.
Onder deze heiligen, dient de heilige Margareta-Maria Alacoque (1647-1690) voorop gesteld te worden, een Visitandine van Paray-le-Monial, aan wie Jezus zich gemanifesteerd heeft in de Eucharistie en aan wie Hij Zijn mysterie kenbaar maakte: “Ziehier het Hart dat de mensen zozeer bemind heeft en dat slechts misprijzen en ondankbaarheid kreeg”. Heel haar leven heeft de heilige Margareta-Maria Jezus’ Hart leren beminnen door het in de Eucharistie gezelschap te houden dank zij het Heilig Uur, de toewijding aan Hem en kleine akten van liefde tot eerherstel voor onze zonden, meer bepaald dank zij de Biecht en de Eucharistie op de eerste vrijdag van elke maand. Zij werd in 1864 door de zalige Pius IX zalig verklaard en in 1920 door Benedictus XV heilig; haar feest valt op 16 oktober.
Men kan over die heilige niet spreken zonder haar in verband te brengen met de heilige Claude de la Colombière (1641-1682). Deze pater jezuïet was geestelijk leidsman van de heilige Margareta-Maria en degene die de liefdesboodschap van het Hart van Jezus heeft verspreid tot in de verste hoeken. Dank zij hem, heeft de jezuïetenorde de verspreiding van de devotie tot het Hart van Jezus verzekerd.
De uitbreiding van de eredienst ging zo bliksemsnel dat de zalige Pius IX in 1856 het feest instelde van het Heilig Hart van Jezus en dat Leo XIII in 1899 heel de mensheid eraan toewijdde. Honderden religieuze congregaties die zich wijden aan de opvoeding van de jeugd, bejaarden- en ziekenzorg of aan de missie, zijn in die periode ontstaan, geïnspireerd door de spiritualiteit van het Hart van Jezus. In de XXe eeuw hebben de pausen voortdurend opgeroepen om het Heilig Hart te beschouwen als “de belangrijkste verwijzing naar en symbool van de liefde waarmee de Goddelijke Verlosser voortdurend de eeuwige Vader en alle mensen bemint” Haurietis aquas in gaudio [[271|27]].
De beschouwing van het Hart van Jezus bevrucht de Kerk vandaag met nieuwe wegen van heiligheid en dient zich aan de mensen van onze tijd, die zo nood hebben aan Gods barmhartigheid, aan als een boodschap van hoop opdat “op de puinen opgestapeld door haat en geweld, de beschaving van de liefde zou gebouwd worden, het Rijk van Christus’ Hart” Aan de zeereerwaarde pater Peter-Hans Kolvenbach, S.J., Generaal-Overste van de Sociëteit van Jezus [[2971]].
Zich toewijden aan het Hart van Jezus om “in Christus geworteld en op Hem gebouwd te zijn, steunend op het geloof” (Kol. 2, 7) [b:Kol. 2, 7]
De toewijding aan het Hart van Christus is een daad waardoor wij, jongeren van de wereld, voorgegaan door de Heilige Vader, onze blik vol vertrouwen op Jezus Christus willen richten opdat Hij ons zou helpen om “in Hem geworteld en op Hem gebouwd te zijn, steunend op het geloof” (Kol. 2, 7) [b:Kol. 2, 7].
Het gaat erom in ons de ervaring te laten herleven van de leerling van wie Jezus hield; het open Hart aanschouwen van Jezus op het kruis, in Zijn liefde geloven en zich bekeren tot een getuige. “Die het gezien heeft getuigt hiervan” (Joh. 19, 35) [b:Joh. 19, 35].
Het gaat bijgevolg om een akte van geloof. Door ons toe te wijden aan het Hart van Jezus, nodigt de Heilige Vader ons uit terug te denken aan ons geloof: “Wij geloven vast dat Jezus Christus gekruisigd werd om ons Zijn liefde te geven: tijdens Zijn lijden heeft Hij ons lijden gedragen; met onze zonden beladen, verkrijgt Hij voor ons vergeving en verzoent Hij ons met de Vader door de weg van het eeuwige leven te openen” "Geworteld en opgebouwd in Jezus Christus, standvastig in het geloof” (Kol. 2, 7) [[3716|3]]. Deze belijdenis is geen simpele herinnering aan waarheden waarin wij geloven, maar zij is vooral de vrucht van een persoonsrelatie met Christus, die wij aangaan omdat wij vertrouwen in de liefde van Zijn Hart. Deze geloofsbelijdenis doen wij in vereniging met de Paus, de bisschoppen en de herders van de Kerk; “ons persoonlijk geloof is verbonden met het geloof van de Kerk” "Geworteld en opgebouwd in Jezus Christus, standvastig in het geloof” (Kol. 2, 7) [[3716|5]]. “In het hart van de Kerk” kunnen wij de ervaring opdoen van het Hart van Christus.
In de tweede plaats is het een gebaar van hoop. Wij wijden ons niet toe, ieder van zijn kant, het is de Paus zelf die het op zich neemt “alle jongeren van de wereld” toe te vertrouwen aan het Heilig Hart van Jezus. Bij de jeugd van vandaag leeft hoop in de toekomst van de Kerk en de mensheid. Met deze toewijding drukken wij met de Paus uit dat “er zonder de gestorven en verrezen Christus, geen heil is. Hij alleen kan de wereld bevrijden van het kwaad en het Koninkrijk van gerechtigheid, vrede en liefde doen groeien, waarnaar wij allen hunkeren” "Geworteld en opgebouwd in Jezus Christus, standvastig in het geloof” (Kol. 2, 7) [[3716|3]]. Verenigd in “één enkel Hart”, vragen wij met de Kerk, “Kom, Heer Jezus”, help de jeugd van het derde millennium om bewerkers te zijn van de beschaving van de liefde die gebouwd wordt “wanneer mensen en volken Gods aanwezigheid aanvaarden, Hem in waarheid aanbidden en naar Zijn stem luisteren” "Geworteld en opgebouwd in Jezus Christus, standvastig in het geloof” (Kol. 2, 7) [[3716|3]].
Uiteindelijk is de toewijding een blijk van liefde. “Zoals de heilige Thomas, willen wij Jezus aanraken, onze handen in de tekenen leggen van Zijn lijden, de tekenen van Zijn liefde” "Geworteld en opgebouwd in Jezus Christus, standvastig in het geloof” (Kol. 2, 7) [[3716|4]]. Ons toewijden komt neer op “Jezus aanraken”, de genaden van ons doopsel hernieuwen waarmee wij in Zijn liefde ondergedompeld werden. Het legt in ons het verlangen om eeuwig te drinken aan de bronnen waaruit het Goddelijk leven vloeit, gekenmerkt door de Sacramenten, vooral de Eucharistie en de Biecht. Ten slotte, treden wij binnen in Zijn barmhartige blik om altijd dicht bij de armsten en de zieken te kunnen blijven en voor hen de tastbare manifestatie van Gods liefde te zijn.
Zoals de leerling, worden ook wij uitgenodigd “Maria in ons huis op te nemen”. De Maagd is een bevoorrechte voorspreekster in onze toewijding aan het Hart van Jezus. Zij, die “het woord van God met geloof heeft aanvaard”, leert ons in de liefde te geloven, ons aan Hem toe te vertrouwen en Zijn getuigen te zijn onder onze broeders, de mensen.
Om RK Documenten te kunnen verbeteren is uw reactie zeer waardevol. Heeft u aanmerkingen of suggesties voor verbeteringen of bent u een fout tegen gekomen? Laat het ons weten.
Naar de oude site